رابرت کید

 

مارک آگدن

 

 ادینسون کاوانی 34 سال دارد و در پایان فصل قراردادش به پایان می‌رسد اما به قول مربی منچستریونایتد اوله گونار سولشر «هنوز زمان می‌خواهد تا تصمیمش را بگیرد» درباره اینکه در باشگاه بماند یا به تیم دیگری برود اما در برد 3 بر یک یکشنبه شب در زمین تاتنهام، این مهاجم اروگوئه‌ای نشان داد چرا نباید به او اجازه رفتن بدهند.

اگر یونایتد بتواند همه را شگفت‌زده کند و در تابستان پیش رو ارلینگ هالند، هری کین یا هر بازیکن دیگری با کیفیتی در کلاس جهانی را بخرد، خیلی خوب است در غیراین صورت باید برای خودشان وقت بخرند و کاوانی را متقاعد کنند بماند چون در مسابقه‌ای که او و مهاجم اسپرز، کین در آن حضور داشتند، کاوانی در رقابت خلق شاهکار مهاجم نوک، یک سر و گردن بالاتر از کاپیتان تیم ملی انگلیس قرار گرفت.

او یک گل زد، یکی ساخت و گل درخشان او در نیمه اول بازی با آخرین دخالت جنجال‌برانگیز کمک داور ویدئویی(VAR) مردود شد، چیزی که بعد از مسابقه به درگیری لفظی سولشر و همتایش روی نیمکت تاتنهام، ژوزه مورینیو منجر شد. کاوانی از تصمیم داور برای نپذیرفتن گل دقیقه 34 او آشکارا عصبانی بود اما تجربه‌اش به او اجازه داد از اینکه احساس می‌کند عدالت در حقش رعایت نشده به عنوان انگیزه استفاده کند نه عاملی برای اختلال در جسم و روح.

حرکات و میزان کارش، آمادگی‌اش برای بیرون کشیدن مدافعان از پست خود و ایجاد فضا برای دیگران و بالاتر از همه شم گل‌زنی و فرصتطلبی در محوطه جریمه حریف، عناصر کلیدی یک نمایش برنده از کاوانی بود که شاید بهترین 45 دقیقه‌اش با مربیگری سولشر را به وجود آورد.

کاوانی گل اول را برای فرد ساخت تا گل دقیقه 40 هئونگ مین سون بی‌اثر شود و 11 دقیقه مانده به پایان با ضربه سر شیرجه وارش بازی فوق‌العاده خود را تکمیل کرد. قبل از اینکه میسون گرینوود تیر خلاص را به میزبان بزند، کاوانی با ضربه سر خود مانع از گلزنی موسی سیسوکو شد. واکنش کاوانی و دست تکان دادن‌هایش در آسمان بعد از پیروزی نشان می‌داد خوشحال است از اینکه خودش را ثابت کرده اما آیا یونایتد می‌تواند او را نگه دارد؟

آینده او در اولدترافورد پیچیده است. او مهر گذشته به عنوان بازیکن آزاد از پاری‌سن‌ژرمن آمده و گاهی از نظر بدنی شرایط خوبی نداشته ضمن اینکه همچنان از محرومیت سه جلسه‌ای و جریمه 100 هزار پوندی از سوی اتحادیه فوتبال انگلیس در آذر ماه به دلیل آنچه توهین نژادپرستانه تلقی شده بود، عصبانی است.

او قبل از این هم بازی‌های الهام‌بخشی برای یونایتد انجام داده از جمله پیروزی آبان ماه برابر ساوتهمپتون اما سختی‌های انطباق با زندگی در انگلیس به علاوه محدودیت‌های کووید 19 شاید او را متقاعد کند، سال‌های آخر بازی‌اش را در آمریکای جنوبی سپری کند. سولشر بعد از بازی گفت: «برای کسی که انگلیسی حرف نمی‌زند و خانواده‌اش اینجا نیستند رفتن هیچ‌وقت از ذهنش خارج نمی‌شود اما اگر بخواهد بماند ما خیلی خوشحال می‌شویم. خودش هم این را می‌داند.»

سولشر ادامه داد یونایتد خیلی وقت بوده یک بازی ایده‌آل از شماره 9 تخصصی نداشته و این بدون یک بازیکن واقعاً باکیفیت امکان ندارد. گرینوود، مارکوس رشفورد و آنتونی مارسیال زیبایی و گل به تیم اضافه می‌کنند اما هیچ‌کدام را نمی‌توان مهاجم نوک دانست، مثل کاوانی، کین یا هالند.

اما تاتنهام با این باخت 49 امتیازی ماند و شش امتیاز از تیم چهارم جدول، یعنی وستهم فاصله دارد. تیم مورینیو نمی‌تواند در هفت بازی آخرش در لیگ امتیازی از دست بدهد. آنها که برای چندمین بار در این فصل برد را با باخت عوض کرده‌اند، باید یاد بگیرند بازی را اداره کنند.

اگر همین حالا هم این مسأله را حل کنند، شاید خیلی دیر باشد. اگر نتوانند به لیگ قهرمانان برسند، سؤال در مورد آینده هری کین بیشتر می‌شود و این ثابت می‌کند داشتن یک مهاجم شماره 9 تخصصی قیمت ندارد.

منبع: ESPN

 

 موریسیو پوچتینو بارها گفته به زمان بیشتری نیاز دارد برای اینکه اثرگذاری‌اش در پاری‌سن‌ژرمن مشخص شود. مربی آرژانتینی برای بردن لیگ قهرمانان اروپا به استخدام مالکان قطری باشگاه درآمد بعد از آنکه سلفش، توماس توخل تیم را به فینال فصل قبل رساند. پوچتینو قراردادی 18 ماهه بسته و بعد از سه ماه در مسیر موفقیت اروپایی قرار گرفته، هر چند شاید قهرمانی لیگ فرانسه را از دست بدهد، اتفاقی که برای مالکان باشگاه پذیرفتنی است.

مربی سابق تاتنهام دو برد باارزش در خانه رقبای نامدار خود به دست آورده،4 بر یک مقابل بارسلونا و3 بر2 برابر بایرن‌مونیخ. بعد از پیروزی 5 بر2 مقابل بارسلونا در مجموع دو دیدار، امشب باید در پارک دوپرنس از برتری‌شان دفاع کنند و به نیمه‌نهایی برسند، جایی که شاید منچسترسیتی در مسیرشان قرار بگیرد.

اما مربی 49 ساله چه کار مثبتی برای پاریسی‌ها کرده و آیا اخراج توخل توجیه کافی دارد؟

از یک طرف نتایج اروپایی قابل توجه است و از طرف دیگر خوش شانس بودند که در بازی خانگی مقابل بارسلونا باخت مفتضحانه‌ای متحمل نشدند. نتایج لیگ هم با توجه به منابعی که پاری‌سن‌ژرمن در اختیار دارد و به داشتن دو نفر اول فهرست گران‌ترین بازیکنان تاریخ یعنی نیمار و کیلیان امباپه محدود نمی‌شود، ضعیف بوده. با چهار باخت در 15 بازی لیگ با سه امتیاز اختلاف پشت سر لیل صدرنشین هستند در حالی که شش بازی تا پایان فصل باقی مانده و این یعنی امکان از دست دادن قهرمانی لیگ برای دومین بار در 9 فصل گذشته وجود دارد.

پاریسی‌ها فرم خارج از خانه خوبی دارند و با تکیه بر سرعت امباپه در ضدحملات 9 بازی آخر خارج از خانه را با زدن 26 گل برنده شده‌اند. امباپه در زمین مارسی و لیون گل‌های مهمی زد، در نوکمپ هت‌تریک کرد و هفته گذشته در مونیخ دو گل زد.

در خانه اما اوضاع خیلی خوبی ندارند و سه بازی آخرشان را در لیگ باخته‌اند که بدترین روند تیم بعد از سال 2007 بوده. نیمار هم یا مصدوم بوده یا محروم!

چندان قاطعانه نبوده اما اگر پاری‌سن‌ژرمن از بایرن‌مونیخ عبور کند، یک گام دیگر به جام مقدس قطری‌ها در کمتر از شش ماه نزدیک می‌شود و این شاید ثابت کند او نیازی به زمان نداشته.

 

نیمار سرحال

آلساندرو فلورنزی و مارکو وراتی که به ویروس کرونا مبتلا شده بودند، می‌توانند به تمرین برگردند اگر تست‌شان منفی شود اما پوچتینو بعید است به این دو از اول بازی بدهد حتی اگر از نظر بدنی آماده باشند.

شب مارکینیوش در مونیخ دو دقیقه بعد از آنکه گل دوم پاری‌سن‌ژرمن را زد، به پایان رسید و با توجه به مصدومیتی که گریبان مدافع برزیلی را گرفته، شانس او برای رسیدن به بازی امشب خیلی کم است.

بنابراین دانیلو پریرا می‌تواند یک بار دیگر در نقش مدافع میانی بازی کند بخصوص با در نظرگرفتن اینکه لئاندرو پاردس از محرومیت برگشته و آماده بازی از ابتدا در خط میانی است ضمن اینکه پوچتینو امیدوار است عبدو دیالو بعد از مبارزه با بیماری بتواند تیمش را همراهی کند. هنوز مشخص نیست مائورو ایکاردی و لایوین کورزاوا که به ترتیب با مشکل مصدومیت ران و ساق پا مواجه شده بودند، به این بازی می‌رسند یا نه. کیلور ناباس هم بین دو نیمه پیروزی 4 بر یک مقابل استراسبورگ مجبور به ترک زمین شد و از دست دادن دروازه روی فرم کاستاریکایی خبر بسیار بدی برای پاریسی‌ها محسوب می‌شود. البته هیچ خبری از نرسیدن او به این بازی منتشر نشده. نیمار هم با توجه به محرومیت داخلی، می‌تواند سرحال از ابتدا در ترکیب تیم قرار بگیرد.

 

لواندوفسکی نمی‌رسد

هواداران بایرن ابتدا خوشبین بودند روبرت لواندوفسکی برای بازی برگشت بتواند به میدان برود اما مهاجم گلزن لهستانی تأیید کرده آماده سفر به پاریس نیست و برای همین اریک ماکسیم چوپوموتینگ که گل اول بایرن در بازی رفت را زد، دوباره نفر اول خط حمله تیمش می‌شود.

دیگر مهاجم بایرن، سرژ گنابری هم بازی رفت را از دست داد چون تست کرونایش مثبت شده بود. در طرف مقابل، کینگزلی کومان، زننده تک گل فینال فصل قبل، بین دو نیمه تساوی یک - یک با اونیون برلین زمین را ترک کرد هرچند احتمالاً موضوع خیلی جدی نبوده. 

لوکاس هرناندسف مدافع چپ به دنبال بازگشت به موقع از مصدومیت دنده است اما آلفونسو دیویس که به خاطر محرومیت داخلی خوب استراحت کرده می‌تواند برگ برنده بایرن در این دیدار در پارک دو پرنس باشد اما نیکلاس سوله، مدافع تیم به دلیل مصدومیت عضلانی احتمالاً غایب خواهد بود. خاوی مارتینس باتجربه به ترکیب فراخوانده می‌شود اگر مارک روکا، لئون گورتزکا و جروم بواتنگ آمادگی لازم را به دست نیاورند. توماس مولر هم ممکن است مجبور شود کمی عقب‌تر به خط میانی کمک کند.

امثال یوسیپ استانیسیچ، بونا سار و تیاگو دانتاس که مورد اعتماد هانسی فلیک قرار گرفتند و در ترکیب اصلی بازی با اونیون برلین بودند احتمالاً جای خود را به بنژامین پاوار، داوید آلابا و لروی سانه می‌دهند.

 

چلسی بار دیگر به شهر سویل سفر می‌کند تا این بار بازی «خانگی» خود مقابل پورتو را در لیگ قهرمانان انجام دهد. آنها بازی رفت را با نتیجه دو بر صفر برده‌اند.

آنها در سه بازی پیاپی در لیگ قهرمانان دروازه‌شان را بسته نگه داشته‌اند و حالا احتمالاً بهترین روش حمله برای توماس توخل، دفاع باشد. چلسی از فصل 14-2013 به مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان راه نیافته است و می‌خواهد در این فصل طلسمش را بشکند. آبی‌ها پس از شکست مقابل بایرن مونیخ در مرحله یک‌هشتم نهایی فصل گذشته لیگ قهرمانان، تاکنون 9 بازی در این مسابقات انجام داده و شکستی نداشته‌اند.

چلسی هرگز نتوانسته در خاک اسپانیا سه بازی پیاپی اروپایی را ببرد اما توخل بازیکنان زیادی در اختیار دارد، سیستم دفاعی تیمش عالی است و از نظر مصدومیت هم هیچ مشکلی ندارد. به این ترتیب پورتو نیاز دارد از وست‌بروم سام آلاردایس الهام بگیرد تا بتواند چلسی را از لیگ قهرمانان حذف کند.

از سوی دیگر، پورتو از فصل 04-2003 که قهرمان شد، دیگر نتوانسته از مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان عبور کند. نباید برد آنها مقابل یوونتوس و کریستیانو رونالدو را نادیده گرفت اما مردان سرجیو کونسیسائو باید دست کم دو گل به تیم سرسخت توخل بزنند تا فرصت آن را داشته باشند که نتیجه را در سویل برگردانند، کاری که در برد دو بر صفر مقابل توندلا در لیگ انجام دادند.

مهدی طارمی و تونی مارتینس گل‌هایی را زدند که پورتو را به پنجمین پیروزی پیاپی در لیگ رساند، هرچند که آنها پنج امتیاز کمتر از اسپورتینگ لیسبون صدرنشین دارند و اگر بنفیکا در هفته‌های پیش رو از پورتو جلو بزند، این تیم باید یک فصل را به دور از لیگ قهرمانان سپری کند.

پورتو همچنین در 20 بازی اخیر خارج از خانه در لیگ قهرمانان، تنها یک برد داشته است، هرچند که حالا این بازی در خانه چلسی برگزار نخواهد شد. عملکرد آنها مقابل تیم‌های انگلیسی هم خوب نبوده است و این تیم در هفت دیدار برابر انگلیسی‌ها، پنج باخت و دو تساوی داشته است.

برد دو بر صفر چلسی در دیدار رفت به این معنا بود که آنها در 9 دیدار مقابل پورتو، شش پیروزی کسب کرده‌اند. البته پورتو توانسته در همین سال 2015 چلسی را با نتیجه دو بر یک ببرد، ولی هرگز نتوانسته مقابل این رقیب خود کلین‌شیت کند.

چلسی در این بازی تیمی آماده و بدون مصدوم در اختیار دارد و تیاگو سیلوا که مقابل کریستال پالاس محروم بود، در این مسابقه می‌تواند به میدان برود. بازی بعدی آنها مقابل منچسترسیتی در جام حذفی است و توخل ممکن است از سیستم چرخشی استفاده کند. به این ترتیب شاید حکیم زیاش، تیمو ورنر و شاید حتی اولیویه ژیرو در ترکیب قرار بگیرند.

انگولو کانته از مصدومیت همسترینگ رهایی یافته و می‌تواند از سوت ابتدای مسابقه در زمین باشد. ادوارد مندی هم امیدوار است که به آمار هشت برد پیاپی فابین بارتز در لیگ قهرمانان برسد. هیچ دروازه‌بان دیگری در یک تیم انگلیسی نتوانسته به این آمار برسد.

در پورتو طارمی به میادین برگشته و سرجیو اولیویرا، هافبک این تیم که 19 گل زده هم هست. این دو بازیکن در بازی رفت غایب بودند و قاعدتاً به ترکیب ثابت برمی‌گردند. هر دو نفر مقابل توندلا به عنوان بازیکن جانشین به زمین رفتند.

پورتو مشکل چندانی در زمینه مصدومیت هم ندارد و دیگو کاستا، ایوان مارکانو و محمد امبایه تنها بازیکنانی هستند که احتمالاً این بازی را از دست می‌دهند.

موسی مارگا در این هفته برای پورتو بازی نکرد اما بی‌تردید در کنار طارمی در خط حمله قرار خواهد گرفت. بازگشت اولیویرا هم باعث می‌شود مارکو گروییچ به نیمکت برود.

 

 

 مایک تایسون برنامه دارد قبل از اینکه دنیای بوکس را کنار بگذارد و از زندگی‌اش لذت ببرد، با سه تا از اسطوره‌های این رشته مسابقه بدهد. اسطوره آمریکایی بوکس سنگین وزن در آبان در یک مسابقه نمایشی با روی جونز جونیور بازگشت خود را به دنیای بوکس اعلام کرد؛ این مبارزه که از طریق پخش در ازای پرداخت برگزار شد، 58 میلیون پوند جمع‌آوری کرد.

تایسون 54 ساله که هنوز ذائقه ماجراجویی دارد و به دنبال انجام مبارزات هیجان‌برانگیز است، فاش کرد قبل از آویزان کردن دستکش‌هایش می‌خواهد بازی‌های بزرگی برگزار کند. او گفت: «امسال می‌خواهم با هالیفیلد بازی کنم، همینطور لنوکس لوییس. هر دو را می‌خواهم. همچنین دوست دارم با تایسون فیوری بازی کنم. اگر بتوانم حتی اگر بتوانم با آن دو نفر یعنی لوییس و هالیفیلد بازی کنم، می‌گویم دیگر بس است، باید از زندگی لذت ببرم. همه مسابقات هم نمایشی است. دوست دارم همه رکوردهای واقعی خودم را در این مسابقات نمایشی بشکنم.»

مایک آهنین آشکارا انگیزه انتقام از هالیفیلد و لوییس را دارد که هر دو شکستش داده‌اند. هالیفیلد در راند یازدهم بازی‌اش با تایسون کار او را ساخت و در تابستان سال بعد در مسابقه تکراری بود که آن اتفاق فراموشنشدنی رخ داد و تایسون گوش حریفش را گاز گرفت.

بازی تایسون با لوییس در سال 2002 برگزار شد و بوکسور بریتانیایی کانادایی با ناک اوت کردن حریف در راند هشتم بازی از عنوان قهرمانی‌اش در شورای جهانی بوکس، فدراسیون بین‌المللی بوکس و سازمان جهانی بوکس دفاع کرد.

هنوز معلوم نیست بازی با تایسون فیوری از نظر مالی چه مزایایی برای دو طرف برگزارکننده خواهد داشت. فیوری خودش را آماده می‌کند که آنتونی جاشوا مبارزه کند، این دو موافقت کرده‌اند که دو مسابقه با هم برگزار کنند و این یکی از پرشورترین مسابقات سنگین وزن تاریخ خواهد بود.

 

یوونتوس، رونالدو را جریمه نمی‌کند

یوونتوس بازی خانگی‌اش در هفته سی‌‌ام سری A را با پیروزی 3 بر یک خانگی برابر جنوا پشت سر گذاشت اما این بازی یک حاشیه غیرمنتظره داشت. با وجود پیروزی تورینی‌ها، ستاره پرتغالی آنها کریستیانو رونالدو چندان خوشحال به نظر نمی‌رسید. او در پایان بازی پیراهنش را از تن درآورد و آن را به زمین انداخت. به نظر می‌رسید این حرکت رونالدو نوعی ابراز خشم از بابت ناکامی‌اش برای گل‌زنی در این بازی و از دست دادن موقعیتی مسلم و حتی نارضایتی از عدم همکاری هم‌تیمی‌هایش با او برای زدن گل بوده است. البته خیلی طول نکشید که رومئو آگرستی، خبرنگار ایتالیایی سایت گل مدعی شد، این حرکت رونالدو نه از سر خشم بلکه برای اهدای پیراهنش به توپ جمع‌کن پشت دروازه بوده است، کسی که بلافاصله پیراهن ستاره پرتغالی را برداشت. با وجود ادعای این خبرنگار، نارضایتی رونالدو محرز بود بخصوص که او در نیمه دوم از هم‌تیمی‌های خود خواست که بیشتر به او توپ برسانند.

آندره‌آ پیرلو سرمربی یوونتوسی‌ها در نشست خبری پس از بازی اشاره به این موضوع داشت و شائبه‌هایی که درباره احتمال مجازات رونالدو به دلیل این حرکت وجود داشت را رد کرد. پیرلو در این مورد به شبکه اسکای اسپورت ایتالیا گفت: «طبیعی است که رونالدو خواسته باشد گل بزند بخصوص زمانی که بازی داشت گره می‌خورد، چون او یک قهرمان است و همیشه می‌خواهد بر جریان بازی تأثیر بگذارد. باشگاه رونالدو را جریمه کند؟ خیر، من فکر نمی‌کنم او جریمه شود. او ناراحت بود و این ناراحتی برای سایر بازیکنان هم پیش می‌آید. بازی در آن موقع تمام شده بود و عصبانی بودن رونالدو هم طبیعی بود. من فکر نمی‌کنم که باشگاه یا کادر فنی بخواهند رونالدو را جریمه کنند. او بیشتر از هر چیزی برای گل‌زنی اشتیاق دارد پس ناراحت شدنش از گل نزدن عادی است.» سرمربی جوان بانوی پیر سپس با سؤالی درباره عملکرد خودش مواجه شد. او در پاسخ به این سؤال که آیا هنوز هم احساس می‌کند که باید توانایی‌هایش را روی نیمکت یوونتوس اثبات کند گفت: «تمام مربیان باید احساس کنند که در هر روز لازم است خودشان را ثابت کنند چه برسد به من که تازه مربیگری را شروع کرده‌ام. فوتبال از بچگی رؤیای من بوده است و همیشه برای ارتقای سطح خودم در آن تلاش خواهم کرد. من به عملکرد خود تا این مقطع از فصل از 10 نمره 6 می‌دهم. می‌دانم که باید خیلی بیشتر از اینها کار کنم و وقتی که یکسری نتایج مشخص را کسب نکنید، مربی اولین نفری است که باید مسئولیت آن را برعهده بگیرد. طبیعی است که مربیان به خاطر عملکردشان زیر ذره‌بین قرار داشته باشند.»

 

 

بولت: طرفدار آرژانتینم اما رونالدو را به مسی ترجیح می‌دهم

در سال‌های گذشته مقایسه میان کریستیانو رونالدو و لیونل مسی همواره از جذاب‌ترین سوژه‌ها برای رسانه‌ها بوده است. الان هم با وجود افت نسبی این دو ستاره و ناکامی‌های اخیر تیم‌هایشان هنوز هم این بحث مطرح است که ستاره پرتغالی یوونتوس بهتر است یا ستاره آرژانتینی بارسلونا. در این میان هر کسی با استدلال‌های خود یکی از این دو نفر را انتخاب کرده است. مقایسه این دو نفر هم محدود به اهالی و طرفداران فوتبال نبوده و ورزشکاران سایر رشته‌ها نیز در این خصوص نظر داده‌اند. اوسین بولت قهرمان سابق دوی سرعت المپیک هم جزو این دسته بوده است. بولت همواره نیم نگاهی به فوتبال هم داشت و حتی در یک مقطع تلاش کرد به تیم‌های باشگاهی بزرگ اروپایی مانند منچستریونایتد و دورتموند ملحق شود هرچند در نهایت نتوانست استعدادش برای فوتبال بازی کردن را به اثبات برساند. با این حال او هنوز هم پیگیر مسابقات دنیای فوتبال هست. بولت در پاسخ به این سؤال که به نظر او لیونل مسی بازیکن بهتری است یا کریستیانو رونالدو، گفت: «انتخاب یکی از میان این دو سخت است. من طرفدار تیم ملی آرژانتین هستم اما کریستیانو را هم از زمانی که در منچستریونایتد بازی می‌کرد، بسیار دوست دارم. منچستریونایتد تیم محبوب من است. با این حال من فکر می‌کنم که کریستیانو قابلیت‌های بیشتری دارد چون که او در لیگ‌های دیگری مانند لالیگا، سری A و لیگ برتر انگلیس توانایی‌هایش را ثابت کرده است. ازاین رو من به شخصه کریستیانو رونالدو را انتخاب می‌کنم. البته اکنون فوتبال جوانان جذابی مانند امباپه را دارد که به نظر من بازیکن بسیار پر سرعتی است. البته من نمی‌دانم که این جوان‌های بااستعداد به چه مراحلی خواهند رسید.»