خاطره‌بازی با بداوی
درباره ایران- بحرین
برانکو حماسی حرف زد

تیم ملی فوتبال ایران سه‌شنبه‌شب در بحرین به مصاف تیم ملی این کشور می‌رود. این بازی یادآور دیدارهای حساس و دراماتیک ایران و بحرین بین سال‌های 2001 تا 2005 است که با حواشی متعددی رو به رو بود. علی بداوی، مدافع سال‌های دور تیم ملی که در دیدارهای حیثیتی با بحرین برای تیم ملی به میدان رفته و ایفای نقش کرده است، به بیان خاطراتش می‌پردازد.
بداوی درباره مصاف ایران و بحرین در انتخابی جام جهانی 2022 قطر و شباهت این دیدار به مصاف دو کشور در سال‌های دور، می‌گوید: «بحرین آن موقع نسبت به الان قوی‌تر بود و حساسیت هم نسبت به این بازی بیشتر بود، چون چند سال قبل آنها تیم ایران را از راهیابی به جام جهانی منع کرده و با پرچم عربستان آن خوشحالی را انجام داده بودند. یکسری از بازیکنان‌شان به زبان فارسی مسلط بودند و همه اینها باعث شده بود یک حساسیتی به وجود بیاید ولی خدا را شکر در دیدار رده‌بندی جام ملت‌ها و در انتخابی جام جهانی 2006 با همت و تلاش بچه‌ها، توانستیم بحرین را ببریم.»
بداوی که یکی از بازیکنان مورد اطمینان برانکو بود، درباره پیروزی تیم ملی مقابل بحرین در رده‌بندی جام ملت‌ها و کسب عنوان سومی می‌گوید: «آن بازی اهمیت بسیار بالایی داشت. ما با ناداوری و بدشانسی نتوانستیم به فینال جام ملت‌ها صعود کنیم. کل تیم ناراحت بود و نمی‌خواستیم در رده‌بندی هم شکست بخوریم. از طرفی بحرین با یکی از بهترین نسل‌های خود به رده‌بندی رسید و رقیب سنتی ما بود. از همان ابتدای بازی، دو تیم محکم و خشن بازی کردند و برای رسیدن به پیروزی دست به هر کاری زدند. ما در دو مقطع از حریف پیش افتادیم ولی بحرین روی اشتباه‌های ما به دو گل رسید و بازی مساوی شد. اخراج برهانی در اواسط بازی کار ما را دشوار کرد و بحرین تصور کرد که این بازی را می‌برد اما علی دایی با دو گل در اواخر بازی، کار را تمام کرد و توانستیم انتقام انتخابی جام جهانی 2002 را از بحرین بگیریم.»
بداوی به بازی ایران و بحرین در انتخابی جام جهانی 2006 هم اشاره می‌کند: «آن بازی بعد از انتخابی 2002، حکم مرگ و زندگی را داشت. با اینکه با یک مساوی هم صعود می‌کردیم، می‌خواستیم در تهران و مقابل هزاران طرفدار ایرانی به برد برسیم و به راحتی به جام جهانی صعود کنیم.»
دفاع چپ سابق تیم ملی در پاسخ به این سؤال که آیا قبل از بازی با بحرین از سوی کادرفنی صحبت خاصی با بازیکنان شد، می‌گوید: «دقیقاً، اما تک تک جملاتش را یادم نیست اما یک صحبت حماسی و خیلی پرشوری بود که ما از برانکو ندیده بودیم. اینطور بود که دیگر نگذارید بحرین شما را از رفتن به جام جهانی منع کند، مقابل تماشاگران رقص پرچم انجام بدهید و آن حرف‌ها خیلی هم روی ما اثر گذاشت.»
 مدافع تیم ملی درباره حضور هزاران هوادار در بازی با بحرین که فیلمی به عنوان آفساید هم از این بازی ساخته شده و همچنین شب خاطره‌انگیزه صعود به جام جهانی آلمان می‌گوید: «سه، چهار بازی پشت سر هم هواداران ورزشگاه را برای ما پر می‌کردند. بازی با ژاپن را فکر می‌کنم به یاد دارید که متأسفانه چند نفر هم فوت شدند. آن روز 30-40 هزار نفر به خانه برگشتند و نتوانستند وارد استادیوم شوند. نمی‌دانم شاید آن موقع شور و شوق بیشتر بود یا مردم وقت بیشتری برای استادیوم داشتند اما به هر حال نمی‌شود گفت که الان تیم ملی را دوست ندارند.» مدافع تیم ملی درباره شانس ایران برای صعود به جام جهانی قطر می‌گوید: «ایران اکنون یکی از بهترین تیم‌های آسیا است. ما باید نقاط ضعف خودمان را ترمیم کنیم و بتوانیم یکی از سهمیه‌های آسیا را به دست بیاوریم. باید هدفمان موفقیت در جام جهانی 2022 باشد و به این چیزها بسنده نکنیم. به عنوان نمونه بازی با کامبوج خیلی خوب بود، من فکر کنم اینطور نتایج در تاریخ ثبت می‌شود و همچنین این 14 گل اقتدار ایران را نشان داد. در آینده وقتی به گذشته رجوع کنند و بازی‌های دو تیم بررسی شود، اینکه ما توانستیم با اختلاف حریف‌مان را ببریم برای اعتماد به نفس بازیکنان‌مان خوب است و به تیم‌های حریف‌ در گروه هم یک دلهره‌ای وارد می‌شود. در مجموع نتیجه خیلی خوبی بود و تماشاگران واقعاً لذت بردند.» مدافع سابق فولاد درباره حضور زنان در ورزشگاه هم حرف می‌زند: «به نظر من حضور زنان قطعاً مثبت است. بالاخره حق طبیعی آنهاست که بتوانند از این فوتبال جذاب لذت ببرند. بازیکنان هم به هر حال دوست دارند مقابل چشمان خانواده خود بازی کنند و فکر می‌کنم این اتفاق خیلی خوب بود و اگر بستر به همین شکلی که الان در نظر گرفته‌اند ادامه پیدا کند، قطعاً می‌توانیم در ادامه بازی‌های لیگ هم شاهد حضور آنها باشیم.»

 

ایران - بحرین؛ مسابقه‌ای برای بازشناسی ایده‌های ویلموتس
گشایش درهای تازه به روی تیم ملی

وصال روحانی

سه‌شنبه 23/7/98، هفته سوم از مرحله نخست مقدماتی جام‌جهانی 2022، ورزشگاه: ملی بحرین، ساعت: 20:00
داور: والنتین کوالنکوف (ازبکستان)، کمک‌ها: آندری سانپکو و تیمور جانیولین
بازی تیم ملی فوتبال ایران مقابل بحرین در شهر منامه بسیار بیشتر از دو دیدار قبلی‌مان در گروه سوم انتخابی جام جهانی فوتبال 2022 خواهد گفت که توان و میزان آمادگی ترکیب کنونی تیم ملی به چه حدی می‌رسد.
چه پیروزی صفر-2 روز 19 شهریور در زمین هنگ‌کنگ و چه برد صفر -14 هفته پیش مقابل کامبوج در تهران محک و معیار مناسبی برای تیم ملی نبودند. اولی در شرایطی تحقق یافت که تیم ملی هنوز در حال کلنجار رفتن با انگاره‌های جدید حاکم بر این تیم بود که توسط مارک ویلموتس تدوین و به تیم تزریق شده و دومی ارزش کیفی چندانی نداشت زیرا جشنواره گل‌مان در برابر تیمی برپا شد که حتی سلاح‌های اولیه و جربزه دفاع از خود را نداشت و معلوم نیست چرا این برد توسط برخی «تاریخی و مقتدرانه» توصیف شده است. بحرین که سه‌شنبه شب 23 مهرماه میزبان ما است و عراق که 23 آبان از ما پذیرایی می‌کند، بسیار بیشتر از رقبای قبلی ما خواهند گفت که کجا ایستاده‌ایم و بر‌اساس برنامه‌های سرمربی بلژیکی‌مان چه میزان توفیق برای ما متصور است.
 
تبدیل مسابقات رسمی به بازی‌های تدارکاتی
از روزی که قرعه‌کشی مرحله دوم انتخابی جام جهانی 2022 در قاره آسیا برگزار شد و ما را به گروه سوم و به نزد رقبایی فرستاد که نام‌شان را آوردیم، این یک فرض مقبول و یک نتیجه‌گیری از قبل صورت گرفته بود که تیم ملی با صعودی بالنسبه راحت از این گروه به مرحله سوم (و نهایی) مقدماتی جام جهانی قطر قدم خواهد گذاشت.
از آنجا که تیم‌های فاتح هر 8 گروه مرحله دوم به اضافه چهار تیم حایز رتبه دوم که رکوردهای بهتری در قیاس با سایر حائزان این رتبه داشته باشند، به مرحله بعدی می‌رسند، فرضیه مورد بحث برابر با حقیقت نشان داده اما تحت هر شرایطی دیدارهای رفت و برگشت‌مان با هنگ‌کنگ معمولی، کامبوج مبتدی، بحرین سرسخت و عراق خطرناک بهترین میدان‌های تدارکاتی برای تیم و مکان‌هایی شناخته و توصیف شده که تیم ملی می‌تواند در آنها خودش را از نو بشناسد و با جدا شدن از پوسته ظاهری و جوهره فکری زمان کارلوس کی‌روش به درون قالب‌هایی فرو برود که ویلموتس به گونه‌ای دیگر برای ما طراحی و ترسیم کرده است.
این‌که یکسری بازی رسمی برای ما دیدارهای تدارکاتی و خودشناسی محسوب شود، در عین پروراندن افکار ساده‌انگارانه در سر ما و فریفتن‌مان و غافل ماندن از رویدادهای شگفتی‌آور، این حسن را هم دارد که ذهنیت ما را به سوی دیدارهای سخت‌تر معطوف می‌کند و این باور را نهادینه می‌سازد که فقط امثال استرالیا، ژاپن، کره، قطر، عربستان و ازبکستان هستند که می‌توانند برای ما تولید دردسر کنند و تا زمانی که خودمان باشیم، از این رقبا هم کار عظیمی مقابل ما سر نخواهد زد.
 
تغییر سمت و سوها
با این همه دیدارهای پیش‌رو مقابل بحرین و عراق در شرایطی به کلی متفاوت با دو بازی قبلی‌مان برگزار خواهد شد و اگر جدی و برای جنگ‌هایی بزرگ آماده نباشیم، مغبون خواهیم شد.
این یک واقعیت است که ویلموتس سمت و سوی بازی‌های دفاعی تیم ملی را عوض کرده و حمله را به عنصر اصلی بازی‌های این تیم تبدیل کرده و ابایی از گل خوردن ندارد منوط به این‌که مهاجمان از زدن گل‌های متعدد بازنمانند.
دو دیدار اخیرمان مقابل دو رقیب شرق آسیایی که طی آن مجموعاً 16 گل زدیم، لزوماً نشان نمی‌دهد که ما تا چه میزان در ترسیم و اجرای تهاجمات خود موفق عمل کرده‌ایم و و کامبوج که عده‌ای برد پرگل تیم ملی برابر آن را با کلماتی حماسی توصیف کرده‌اند به قدری کوچک‌جثه و فاقد اعتماد به نفس و عاری از قوه گشایش بازی بود که هرگونه نتیجه‌گیری از حاصل این مسابقه و تعداد گل‌هایی که زدیم، رویاپردازی صرف جلوه خواهد کرد و اگر یک تیم بزرگ هستیم، باید از اینگونه مدیحه‌سرایی‌ها پرهیز کنیم.
 
از تشابه تا تفاوت
نسل جوانی که ویلموتس درصدد جذب و حل آنها در روش‌های دلخواه خود در تیم ملی ایران است، البته نسلی آینده‌دار نشان می‌دهد و از این منظر بین او و کی‌روش تفاوت زیادی نیست و مربی پرتغالی اسبق «یوزها» هم پس از گذراندن سال‌های اول حضورش در ایران رو به جوانگرایی آورد و تیم تازه‌ای ساخت که جوان‌تر و دونده‌تر و محکم‌تر از ترکیب‌های قبلی ایران بود و ثمره‌های آن رویکرد را نیز دیدیم اما تشابه‌های کی‌روش و ویلموتس در همین نقطه پایان می‌یابد و در حالی که کی‌روش از هر ریسکی رویگردان و معتقد به نمایش‌های فیزیکی و پراستحکام و تأکید‌کننده بر فاکتور دفاع برای کسب نتایجی مطمئن بود، ویلموتس آن بندهای احتیاط را دریده و می‌کوشد ملی‌پوشان را ماجراجوتر سازد و با ارائه بازی‌هایی تهاجمی و زدن گل‌های بیشتر سیمای خشک یوزها را پرطراوت‌تر سازد.
این‌که امثال محمد محبی و مرتضی منصوری در نهایت تا چه میزان در بازی‌های تیم ملی جا می‌افتند و نظایر وریا غفوری و سعید عزت‌اللهی تا چه حد از اردوی ملی قابل دور نگه‌داشتن هستند، مسأله‌ای است که باید صبر کرد و حاصل آن را دید اما چون ویلموتس کارش را با همان گروه‌های منتخب کی‌روش شروع کرده و با همان‌ها ادامه داده است، می‌توان نمایش‌هایی را انتظار کشید که چارچوب‌های آن خواه ناخواه برای همگان آشنا است.
 
منطقی یا نیازمند بازنگری؟
بازی با بحرین و عراق نیز در همین چارچوب تعریف و معنا می‌شود و به ما خواهد گفت ویلموتس درست و منطقی به پیش می‌رود و یا به برخی بازنگری‌ها در کار خود محتاج است ولی در این شکی نیست که او با میدان دادن به قابلیت‌های تهاجمی پنهان مانده تیم ملی درهای تقریباً تازه‌ای را به روی ما
گشوده است.
این‌که این امر و به واقع کمتر بها دادن به تدابیر دفاعی که سال‌ها آویزه گوش ملی‌پوشان و دلیل اصلی موفقیت‌های ما بود، چه نتایجی را در درازمدت موجب خواهد شد، از جالب‌ترین وجوه مسابقات بعدی ما و مسأله‌ای است که باید در‌ مورد آن کنکاش و برنامه‌ریزی‌های بهتری داشت و نکته‌ای است که عیار حقیقی کار ویلموتس را هم مشخص
خواهد کرد.

 

ایرانی‌ها سفید می‌پوشند، بحرینی‌ها قرمز

دیدار تیم‌های ملی فوتبال بحرین و کشورمان از مرحله دوم انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر، روز سه‌‌شنبه ۲۳ مهرماه ساعت ۲۰ در ورزشگاه ملی بحرین برگزار می‌شود.
بر همین اساس نشست سرپرستان تیم‌های ایران و بحرین برگزار شد که در این نشست رنگ پیراهن تیم ملی فوتبال ایران سفید و رنگ پیراهن تیم ملی فوتبال بحرین قرمز
اعلام شد.
با اعلام فیفا والنتین کوالنکوف ازبکستانی با کمک آندری سانپکو و تیمور جانیولین این بازی را قضاوت خواهند کرد.
ایلجیز تانتاشو از ازبکستان نیز به عنوان داور چهارم برای این دیدار انتخاب شده است. ناظر داوری از استرالیا و نماینده مسابقه از کشور چین‌تایپه است.

ویلموتس کار ناتمام در منامه را تمام می‌کند

شاگردان مارک ویلموتس در حالی سه‌شنبه در چارچوب رقابت‌های مقدماتی جام جهانی 2022 قطر مقابل بحرین قرار می‌گیرند که تاکنون در ورزشگاه منامه نتوانسته‌اند این تیم را شکست دهند.
ملی‌پوشان ایران در گذشته 5 بار در ورزشگاه منامه مقابل بحرین قرار گرفتند که دو تساوی و 3 شکست حاصل کارشان بوده است.
تیم ملی با هدایت میروسلاو بلاژویچ در مقدماتی جام جهانی 2002، با سرمربیگری علی دایی در یک بازی دوستانه و با هدایت افشین قطبی در سال 1388 مقابل بحرین در خانه این تیم مغلوب شدند.
همچنین در زمان مربیگری برانکو ایوانکوویچ و کارلوس کی‌روش نیز تیم ملی در ورزشگاه منامه به نتیجه‌ای بهتر از تساوی دست پیدا نکرده است.
در چنین شرایطی حالا مارک ویلموتس امیدوار است طلسم ورزشگاه منامه را بشکند.
تیم تحت هدایت مربی بلژیکی مقابل هنگ‌کنگ و کامبوج دو برد ارزشمند و پرگل را کسب کرده و امیدوار است این پیروزی‌ها در مسابقه سوم مقدماتی جام جهانی نیز ادامه داشته باشد.
البته با توجه به شرایطی که بحرین دارد، بعید است که تیم ملی کار چندان سختی در منامه داشته باشد اما جو این ورزشگاه و سوابق آن نشان می‌دهد همواره بازی‌های ایران و بحرین در خاک حریف گره می‌خورد و به همین خاطر هواداران فوتبال امیدوار هستند طلسم نبردن در بحرین شکسته شود.

واکنش سایت فیفا به دیدار ایران و بحرین

سایت فیفا قبل از دیدار تیم ملی فوتبال کشورمان مقابل بحرین می‌نویسد: «دیدار با بحرین می‌تواند نخستین آزمون جدی ویلموتس و تیم ملی هجومی ایران باشد. بحرین همان تیمی است که شکست معروف ۳ بر یک را به تیم ملی ایران در راه جام جهانی ۲۰۰۲ کره‌جنوبی - ژاپن تحمیل کرد. هرگونه لغزش از سوی ایران به سود عراق خواهد بود که می‌تواند با برد در زمین کامبوج به صدر جدول گروه راه یابد. بازی‌های این دور از مسابقات مصاف دربی‌های آسیا است. دیدار حساس کره شمالی و جنوبی در پیونگ‌یانگ و دیدار هند و بنگلادش از جمله دیدارهایی است که تیم‌های همسایه در این هفته از رقابت‌ها در سطح قاره آسیا انجام می‌دهند.»




 

ویلموتس: بازیکنانم تاریخ‌سازی می‌کنند

مارک ویلموتس، سرمربی تیم ملی در نشست خبری پیش از دیدار مقابل بحرین می‌گوید: «ما دو بازی داشتیم و ۶ امتیاز کسب کردیم. هدف ما برنده شدن در بازی سوم است. بحرین حریف سرسختی است. ما فیلم بازی‌های این تیم را دیده‌ایم. بحرین سخت به حریف فرصت می‌دهد با این وجود ما سعی می‌کنیم برنده بازی باشیم.»
او درباره اینکه آیا به دنبال تکرار نتیجه قبلی بازی تیم ملی مقابل کامبوج در مسابقات آتی است یا نه، اینطور توضیح می‌دهد: «برد ۱۴ بر صفر تمام شده است. باید آن بازی را فراموش کنیم. واقعیت این است که بحرین سخت به حریف موقعیت می‌دهد. باید با صبر بالا مقابل این تیم بازی کرد. این بازی تفاوت زیادی با مسابقه کامبوج دارد. بحرین یک دفاع قوی دارد و با کامبوج متفاوت است. ما دو بازی متفاوت داریم. اگر بازیکنان ما تصور ‌کنند حریف آسانی در پیش دارند با مشکل روبه‌رو می‌شوند.»
سرمربی تیم ملی در پاسخ به پرسش خبرنگار بحرینی که ایران در خارج از خانه بحرین را نبرده و ارزیابی‌اش از این مسابقه چیست، می‌گوید: «باید به حریف احترام بگذاریم ولی آمده‌ایم تاریخ را بالعکس کنیم. قطعاً با تمرکز بالا به مصاف حریف می‌رویم و این بازیکنان هستند که تاریخ‌سازی می‌کنند‌.» او درباره کسب امتیازات در ادامه مسابقات معتقد است: «من نگاهم بازی به بازی است. سعی می‌کنیم بیشترین امتیاز را کسب کنیم و در گروه تیم نخست شویم. هم اکنون ابتدای مسیر انتخاب جام جهانی هستیم. فلسفه‌مان کسب حداکثر امتیازات ممکن است‌. هدف اولیه من تغییر فلسفه تیم جهت ارائه بازی تهاجمی با صعود به جام جهانی و جام ملت‌ها خواهد بود.»
ویلموتس درباره تفاوت دو بازی گذشته ایران مقابل هنگ‌کنگ و کامبوج و دیدار با بحرین حرف‌هایی دارد: «هر بازی شرایط خودش را دارد. ما بحرین را آنالیز کردیم. این تیم ساده نیست و یک خط قوی در دفاع دارد. من هرگز بحرین را تیم ساده‌ای نمی‌دانم.»

طارمی: تیم جوان و باتجربه
امتیاز بزرگ تیم ملی است

مهدی طارمی در نشست خبری پیش از دیدار مقابل بحرین می‌گوید: «بحرین تیم بسیار خوبی است و آنالیزها نشان می‌دهند در این بازی حریف سختی داریم. با همه احترامی که می‌گذاریم ما یک تیم جوان و خوب هستیم‌ و بازیکنان جوانی داریم که در جام جهانی هم بازی کرده‌اند. به اینجا آمده‌ایم که نتایج خوب‌مان را ادامه دهیم.» مهاجم تیم ملی کشورمان حرف‌هایش را اینطور ادامه می‌دهد: «خوشحالم که الان یک تیم جوان و باتجربه داریم. این موضوع نقطه ارزشمند و امتیاز بزرگی برای ما است. سبک بازی ما هم همانطور که آقای ویلموتس اشاره کردند تهاجمی‌تر شده است و این را در بازی‌های قبلی نشان دادیم. آینده‌نگری ما حضور در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر هست.» تیم ملی فوتبال کشورمان روز سه‌شنبه ساعت 20 در ورزشگاه ملی بحرین به مصاف تیم ملی این کشور می‌رود.


 

امیر اسدی


 ایران- بحرین و دوباره ماجرای کشک بادمجان معروف. اتفاقی که 18 سال از وقوع آن می‌گذرد اما هر بار که تیم ملی خود را برای بازی با بحرین آماده می‌کند، خاطره‌ها تازه می‌شوند. خاطره‌هایی که بعضاً نکته‌های جدیدی را نیز در خود جای می‌دهد. جعبه سیاه آن بازی معروف که با نتیجه 3 بر یک به سود حریف تمام شد، رضا چلنگر است. دست راست و مترجم میروسلاو بلاژویچ که سیر تا پیاز ماجرا را تعریف می‌کند؛ از روزی که ایران به منامه سفر کرد تا اتفاق‌هایی که پای پرواز و در مسیر برگشت رخ داد اما صحبت‌های ابتدایی رضا چلنگر: «ابتدا قرار بود سفر ما سه روزه باشد. یعنی یک روز قبل از بازی به بحرین برویم، مسابقه بدهیم و فردای بازی نیز برگردیم. چون در کمپ تیم‌های ملی ازدحام زیاد بود، مسئولان توافق کردند که زودتر حرکت کنیم و به منامه برویم. تصمیم بر این شد که دو، سه روز قبل از بازی سفر کنیم تا بازیکنان با آب و هوای بحرین خو بگیرند. همان مقطع بحرین با تایلند بازی داشت، در تایلند و ورزشگاهی بزرگ که تماشاگران کمی از آن استقبال کردند. فکر می‌کنم روی هم 20- 15 نفر در ورزشگاه حضور داشتند که یکی از سکوها آتش گرفت. 8- 7 صندلی آسیب دید و در شرایطی که تایلند بهتر از بحرین بازی می‌کرد، داور چینی رأی به لغو این دیدار داد. بازی به سه روز بعد موکول شد، یعنی تیم ما باید سه روز بیشتر در بحرین می‌ماند و اینجا تمرین می‌کرد. بلاژ گفت ‌ای داد بیداد، یعنی باید چند روز دیگر در بحرین بمانیم؟ عده‌ای از بازیکنان در تیم‌های اروپایی حضور داشتند و گروهی هم در ایران. سخت بود آنها را در اردو حفظ کرد، واقعاً حوصله‌شان در منامه سر می‌رفت. آخر چقدر باید در هتل می‌ماندند و فقط تمرین می‌کردند؟ اگر می‌خواستیم آنها را بیرون ببریم هم پول زیاد نیاز داشتیم که تهیه آن سخت بود. تازه منامه جای خاصی هم برای تفریح نداشت. آنجا دچار چنین مشکلاتی شدیم و البته در انتظار اینکه بازی تایلند- بحرین برگزار شود. سه روز گذشت و در نهایت تعجب دیدیم که داوران چینی حذف شدند و سه داور از مالزی این بازی را سوت زدند. همان داورانی که در بازی رفت ایران- بحرین گل سالم علی کریمی را مردود اعلام کردند. بحرین این بازی را برد، به منامه برگشت و حالا ما منتظر دیدار با این تیم هستیم.»
اتفاق‌های منامه به قدری عجیب بود که رضا چلنگر همچنان با تعجب آنها را نقل می‌کند. 18 سال گذشته اما هنوز هم ناگفته‌هایی باقی مانده: «در بحرین امکانات خوبی در اختیار تیم ملی قرار ندادند. زمین‌های درب و داغان، کم نور و تاریک به تیم ملی می‌رسید. یادم می‌آید شب بازی روی زمین تقریباً شنی تمرین کردیم و تازه نور آنچنانی هم وجود نداشت. بچه‌ها اما آنقدر خوب تمرین کردند که بلاژ به موفقیت امیدوار شد. شب از تمرین برمی‌گشتیم که یک آقایی از طرف سفارت آمد و گفت فردا ناهار میزبان شما هستیم. مرحوم رنجبر مخالف بود و گفت اجباری که نیست، می‌توانیم نرویم. بلاژ اما همیشه می‌گفت تیم ملی متعلق به مردم است و سفارت هم نماینده آنها محسوب می‌شود. گفت اگر برویم هم مشکلی به‌وجود نمی‌آید. فردا شد و به هتل اینترکونتیننتال منامه رفتیم و آن ماجراهای جالب پیش آمد.»
داستان همان کشک بادمجان معروف متعلق به میهمانی سفارت در همین هتل چند ستاره است. رضا چلنگر اما اتفاق‌های جالب دیگری را از آن روز نقل می‌کند: «در هتل‌های معروف، علاوه بر سوپ، چند پیاله هم مخلفات می‌آورند تا میهمان‌ها قبل از غذا بخورند.
یکی از این پیاله‌های کوچک هم کشک بادمجان بود. به جرأت می‌گویم نزدیک به یک قاشق و نصفی. کوکو سبزی، کوکو سیب‌زمینی، سیر‌ترشی و 8- 7 نوع غذای این مدلی هم در پیاله‌ها بود. بعد از صرف آنها نوبت به غذای اصلی رسید. سفارت به تیم ملی اهمیت داده و برای بازیکنان و کادرفنی احترام قائل شده بود. روی هر میز هم سه‌، چهار بازیکن نشسته بودند. یکهو دیدیم بشقاب پر از برنج همراه با جوجه کباب، برگ و کوبیده از راه رسید. معمولاً روز مسابقه می‌گویند گوشت سفید بخورید و قرمز نه. مرغ می‌دهند، ماهی نمی‌دهند. روی نوشیدنی‌ها دقت می‌کنند و البته ماست را هم فاکتور می‌گیرند. جالب اینکه هم کشک بود و هم سیر‌ترشی. دو حبه سیر که بخورید می‌دانید چکار می‌کند؟ برنج پرپیمانه و کشک که بماند. روز مسابقه چنین تغذیه‌ای اشتباه بود اما ما فکر می‌کردیم سفارت می‌داند و رعایت می‌کند. سفارت می‌خواست احترام بگذارد، در حالی که این هزینه سنگین تیم را اذیت می‌کرد. بخصوص که 7- 6 ساعت بعد باید وارد زمین می‌شدیم. بچه‌ها خوردند و بعد هم کافه گلاسه، کافه شیک و بستنی سفارش دادند. زدند و توپ توپ شدند.»
به جز تغذیه، اتفاق‌های دیگری هم در ورزشگاه رخ داد که موفقیت احتمالی تیم ملی تحت تأثیر آنها قرار گرفت: «به ورزشگاه که رسیدیم، دیدیم فقط به دو هزار نفر ایرانی اجازه ورود به ورزشگاه را داده‌اند. میزبان بلندگوهای بزرگی تدارک دیده بود که ارتفاعش به اندازه قد یک آدم می‌رسید. اینها را در چند نقطه ورزشگاه تعبیه کرده بودند و تنبک و نقاره هم داشتند. حتی به فارسی هم بد و بیراه می‌گفتند. هوا شرجی بود و زمین را هم خیس کرده بودند. داور هم مدام بازی را متوقف می‌کرد، هر چند اشتباه‌هایی هم از بازیکنان ما سر زد.
نمی‌دانم تأثیر غذا بود یا جوی که تماشاگران ساخته بودند. بلاژ معمولاً قبل از بازی یک جلسه در هتل می‌گذاشت و دیگر تا بین دو نیمه سراغ بازیکنان نمی‌رفت. این بار اما او عادت خود را کنار گذاشت و هنگام گرم کردن به بازیکنان بحرین خیره شد.
وقتی به رختکن برگشتیم، او گفت انگار بازیکنان بحرین مواد مخدر به خودشان تزریق کرده‌اند، اینقدر که برای این مسابقه جدی هستند. آنها عوامل بیرونی را حذف و فقط روی این بازی تمرکز کرده بودند.
گفت آنها وارد زمین که بشوند، می‌زنند بازیکنان ما را لت و پار می‌کنند. بحرین حذف شده بود، حتی اگر بازی را می‌برد. این هجم از انگیزه اما میان یک تیم حذف شده بی‌سابقه بود. صفایی‌فراهانی آمد، استخاره گرفت، قرآن را وسط گذاشت و بازیکنان آماده حضور در زمین شدند. علی دایی در بازی‌های قبل آسیب دیده و بخیه زده بود. بازیکنان بحرین که با اطلاعات کامل وارد زمین شده بودند، بخیه‌های او را شکافتند، سرش را شکستند و او را از چند نقطه زخمی کردند. نیمه رسید و بلاژ سر بازیکنان داد و هوار کشید. از میرزاپور و مهدوی‌کیا بگیرید تا کریم، کاویانپور و دیگر بازیکنان. دایی هم عصبانی بود و فقط داخل رختکن اینطرف و آنطرف می‌رفت. بلاژ دایی را به بازیکنان نشان داد که خون از سر و رویش سرازیر شده بود. گفت از علی دایی خجالت بکشید که مثل یک شیر زخمی‌اش کرده‌اند. می‌روید داخل زمین و به قیمت دریافت کارت زرد و قرمز، حریف را می‌زنید. باید جبران کنید و گل بزنید، این آخرین راه ما است. شرایط اما تغییر نکرد و ما یک گل توسط علی دایی به ثمر رساندیم و در نهایت بازی را با نتیجه سه بر یک واگذار کردیم.»
آخرین بخش از مرور خاطره و ذکر ناگفته‌ها به بازگشت تیم ملی از بحرین مربوط می‌شود. چلنگر می‌گوید: «آمدیم تهران و به ما خبر دادند که فرودگاه مملو از جمعیت است. می‌خواستند بازیکنان را از نقطه‌ای دیگر خارج کنند که بلاژ اجازه نداد. او رو به بازیکنان گفت جنایت که نکرده‌اید، باید از میان مردم خارج شوید. همین اتفاق افتاد و گروهی از مردم به بلاژویچ گل هم دادند. او زد زیر گریه که من، برانکو و کتیرایی سراغش رفتیم. گفتیم چه شده که بلاژ در جواب گفت اگر من جای این مردم بودم به جای گل، آب‌ دهان سمت سرمربی می‌انداختم. ما به جام جهانی نرفتیم اما آنها در یک روز بارانی با دسته گل به استقبال ما آمدند.»