مرحله یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های آفریقا با دو بازی شنبه شب تکلیف دو تیم مرحله نیمه‌نهایی خود را مشخص کرد. دو مسابقه‌ای که نتیجه یکی از آنها قابل پیش‌بینی بود و دیگری غافلگیرکننده. نتیجه قابل پیش‌بینی دومین مرحله حذفی مهم‌ترین تورنمنت فوتبال در قاره سیاه، پیروزی میزبان مسابقات یعنی تیم ملی کامرون برابر گامبیا بود. گامبیا توانست یک نیمه مقابل کامرونی‌هایی که بر بازی سوار بودند مقاومت کند و دروازه‌اش را بسته نگه دارد. در نیمه دوم اما دیگر این اتفاق رخ نداد و در عرض تنها 7 دقیقه دروازه این تیم دو بار باز شد. هر دو گل کامرونی‌ها را کارل توکو اکامبی مهاجم تیم لیون در دقایق 50 و 57 به ثمر رساند. با این دو گل، شمار گل‌های اکامبی در این تورنمنت به 5 گل افزایش پیدا کرد و او حالا پس از کاپیتان 6 گله تیمش، وینسنت ابوبکر دومین گلزن برتر مسابقات است.

نتیجه‌ای که برای این بازی رقم خورد با توجه به روایتی که آمار داشتند کاملاً عادلانه بود. شاگردان تونی کونسیسائو 18 شوت به سمت چهارچوب حریف داشتند که 7 مورد آن داخل چهارچوب بود. این در حالی بود که گامبیایی‌ها تنها 2 بار توپ را به سمت دروازه کامرون شلیک کردند که یکی از آنها داخل چهارچوب بود. از لحاظ تملک توپ هم کامرون 62 به 38 درصد نسبت به حریف خود برتری داشت. کامرونی‌ها حالا باید خودشان را برای برنده مصاف تیم‌های مصر و مراکش آماده کنند؛ دیداری که بدون شک سخت‌ترین آزمون آنها در این مسابقات خواهد بود.

نتیجه دیگر بازی شب نخست از مرحله یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های آفریقا اما غیرمنتظره‌تر بود بخصوص با توجه به ماهیت مسابقه و 10 نفره شدن تیمی که روی کاغذ ضعیف‌تر به نظر می‌رسید. در این بازی تیم‌های ملی بورکینافاسو و تونس رودرروی هم قرار گرفتند که این بازی را بورکینافاسو با نتیجه یک بر صفر به سود خود به پایان رساند. دانگو کواتارا بازیکن 19 ساله بورکینافاسویی‌ها در دقیقه 3+45 تنها گل مسابقه را زد تا تیمش را برنده به رختکن بفرستد. در نهایت هم همین گل کافی بود تا بورکینافاسو برای سومین بار در 5 دوره اخیر جام ملت‌های آفریقا راهی مرحله نیمه نهایی شود؛ جایی که باید به مصاف برنده بازی سنگال و گینه استوایی برود.

 

پاری‌سن‌ژرمن به‌دنبال دفاع از عنوان قهرمانی‌اش در جام حذفی فرانسه است. آنها در پارک دو پرنس میزبان تیم بلندپرواز نیس هستند.

مردان مائوریسیو پوچتینو پس از پیروزی چهار بر صفر مقابل رنس پا به این مسابقه می‌گذارند و نیس هم در خانه متز با نتیجه دو بر صفر پیروز شده است.

معمولاً انتظار می‌رود وقتی پاری‌سن‌ژرمن چهار گل می‌زند، نام لیونل مسی و کیلیان امباپه در میان گلزنان دیده شود. اما مارکو وراتی اولین گل خود از ژوئن 2017 تاکنون در لیگ را زد و سرخیو راموس و دانیلو پریرا هم گلزنی کردند. یک شوت وراتی هم با برخورد به ووت فائس به دروازه حریف رفت.

حالا بسیار بعید است که پاری‌سن‌ژرمن قهرمانی لیگ را از دست بدهد و مردان پوچتینو 11 امتیاز بیشتر از تیم دوم جدول دارند و در اندیشه بازی با رئال مادرید در لیگ قهرمانان هستند.

پی‌اس‌جی در جام حذفی هم وان و فینیه اولنویه را برده است و حتی یک گل هم دریافت نکرده است. آنها در صورت قهرمانی در رقابت‌های این فصل، پانزدهمین قهرمانی خود در جام حذفی را جشن می‌گیرند که رکورد جدیدی به شمار می‌رود.

از فصل 14-2013 تاکنون، پی‌اس‌جی همیشه یک پای فینال بوده و آنها در 14 بازی اخیر در پارک دو پرنس، 13 بار پیروز شده‌اند.

در سمت دیگر، کریستوف گالتیه که فصل گذشته با لیل قهرمان لیگ یک فرانسه شد، حالا با نیس دست به کارهای بزرگی زده است. آنها نزدیک‌ترین رقیب پی‌اس‌جی در راه قهرمانی لیگ هستند و در رتبه دوم لیگ یک فرانسه قرار دارند. این تیم در شش بازی اخیر خود در تمامی رقابت‌ها پیروز شده، که یکی از آنها برابر تیم شوله در جام حذفی بوده است.

این تیم در دور قبلی جام حذفی قرار بود با برنده دیدار پاریس اف‌سی و لیون بازی کند، اما هر دو تیم به‌دلیل خشونت تماشاگران حذف شدند و نیس بدون انجام بازی به مرحله یک‌هشتم نهایی رسید. آنها تنها دو بار در هشت فصل گذشته به این‌جا رسیده‌اند. نیس در فصل 11-2010 برای آخرین بار به مرحله یک‌چهارم نهایی راه یافت. اما این تیم در حالی به پاریس سفر می‌کند که در چهار بازی اخیر خارج از خانه خود پیروز شده و در سه بازی اخیر خارج از خانه، گلی دریافت نکرده.

بازی اخیر دو تیم در لیگ یک فرانسه در پارک دو پرنس به تساوی بدون گل انجامید. اما در هر حال، نیس پس از پیروزی سه بر یک در فصل 17-2016، هشت بازی است که پاری‌سن‌ژرمن را نبرده است.

در پاری‌سن‌ژرمن، گئورگینیو واینالدوم و نیمار به‌دلیل مصدومیت مچ پا غایب هستند.

 بعید است که جیان‌لوییجی دوناروما هم به این بازی برسد. خوان برنات و الکساندر لتلیه آماده خواهند بود و اشرف حکیمی، عبدو دیالو و ادریسا گیه هم فعلاً در آفریقا 

هستند.

آنخل دی‌ماریا و لئاندرو پاردس در اردوی تیم ملی آرژانتین هستند و کیلور ناواس و مارکینیوش هم در اردوی تیم‌های کاستاریکا و برزیل حضور دارند.

لیونل مسی پس از بهبودی از ویروس کرونا در پاریس مانده است. این فوق‌ستاره شاید فعلاً بازی نکند، اما بازیکنانی که تاکنون چندان به میدان نرفته‌اند، مانند دنیس فرانچی، یولیان دراکسلر و ژاوی سیمونز، شاید به میدان بروند.

نیس هم حتی یک بازیکن مصدوم یا محروم ندارد و ماریو لمینا و یوسف عطال پس از حذف تیم‌هایشان از جام ملت‌های آفریقا، برگشته‌اند.

 

 

 

اگر شما طرفدار کورس‌های داغ قهرمانی هستید، احتمالاً خیلی از فصل 2022-2021 لذت نمی‌برید. بایرن‌مونیخ شش امتیاز از بوروسیادورتموند پیش است و به احتمال زیاد برای دهمین بار متوالی قهرمان می‌شود. پاری‌سن‌ژرمن که در واکنش به از دست دادن قهرمانی فصل قبل لیگ یک، خریدهای بیشتری کرد و لیونل مسی و چند بازیکن دیگر را آورد، حالا با 11 امتیاز اختلاف پیشتاز است. رئال مادرید و اینترمیلان هم با چهار امتیاز اختلاف در صدر جدول لالیگا و سری A هستند و شانس اول قهرمانی به حساب می‌آیند. حتی در لیگ برتر که رقابت بالا است و «بیگ سیکس» دارد، منچسترسیتی با 9 امتیاز اختلاف نسبت به لیورپول در صدر است. در واقع تنها یک بار از سال 2014 آن هم در فصل 2019-2018 که سیتی و لیورپول به ترتیب با 98 و 97 امتیاز کارشان را به آخر رساندند، قهرمان کمتر از هفت امتیاز فاصله با نزدیکترین تعقیب‌کننده‌اش داشته. این چیز جدیدی نیست، بایرن‌مونیخ بیش از نیمی از قهرمانی‌های بوندس‌لیگا از سال 1969 را برده و رئال مادرید و بارسلونا از سال 1945 روی هم 57 قهرمانی لالیگا را کسب کرده‌اند.

 البته همیشه این‌طور نبوده. در 20 فصل لیگ برتر از 2014-1995 ده بار قهرمان با پنج امتیاز یا کمتر اختلاف تعیین شده و پنج بار اختلاف امتیاز صفر یا یک بوده. در بوندس‌لیگا هم بین 1995-1977 ده بار قهرمان با صفر یا یک امتیاز اختلاف تعیین شده و هفت بار بین 2009-1997 دو امتیاز یا کمتر تعیین‌کننده قهرمان بوده.

حالا سه سؤال: چطور به اینجا رسیدیم؟ چه کار می‌شود کرد (البته اگر قدرت‌های فوتبال تصمیم بگیرند باید کاری کنند)؟ و اگر کاری نشود ثروتمندان تا کجا پیش می‌روند؟

منبع: ESPN

 

 

پیر امریک اوبامیانگ در مسیر یک جدایی تلخ و طولانی از آرسنال قرار دارد و به نظر می‌رسد امانوئل اوبامیانگ بیش از همه حال او را درک می‌کند. اوبامیانگ که بازوبند کاپیتانی را به خاطر بی‌نظمی‌ها از دست داده، دیر یا زود از شمال لندن می‌رود و آینده‌اش در عربستان سعودی یا جای دیگری است. آدبایور شباهت‌های زیادی بین خروج تلخش از آرسنال و وضعیت کنونی بازیکن تیم ملی گابن می‌بیند: «آرسنال هیچ وقت نمی‌داند چطور باید ببخشد. این تیم باشد برای خودشان.»

آدبایور سه سال برای آرسنال بازی کرد و سال 2009 به منچسترسیتی رفت بعد از آنکه با آرسن ونگر درگیری پیدا کرد. مثل اوبامیانگ، آدبایور شروع خوبی در آرسنال داشت. او در 15 سالگی از کشورش توگو رفت تا برای متز بازی کند. در لیگ دو درخشید و به موناکو رفت که با این تیم تا فینال سال 2004 لیگ قهرمانان اروپا رفت. در ژانویه 2006 رفت تا جانشین نوانکو کانو شود. مثل سلف نیجریه‌ای، در هوا خوب بود و قدرت بدنی بالایی داشت ضمن اینکه با سرعت و تکنیک بالا مدافعان حریف را بیچاره می‌کرد. او مثل کانو پیراهن شماره 25 را به تن کرد. می‌توانست برای نیجریه بازی کند، کشور والدینش اما توگو را برگزید و در تنها حضور این تیم در جام جهانی در سال 2006 نقش مؤثری داشت و بهترین گلزن کشورش شد. تصور می‌شد آدبایور فوق‌ستاره بعدی لیگ برتر باشد. در فصل 2008-2007 که آرسنال با چهار امتیاز اختلاف نسبت به منچستریونایتد دوم شد، در 36 بازی لیگ 24 گل زد (30 گل در 48 بازی در کل). این آمار تیم‌های ثروتمند اروپا را تحریک کرد، رئال مادرید و میلان خواهان جذب او بودند. آدبایور در آرسنال ماند و کمی افت کرد تا اینکه در سال 2009 با 25 میلیون پوند به منچسترسیتی تازه ثروتمندشده پیوست.

رفتن آدبایور از آرسنال را هر کسی به سود خودش تعریف می‌کند. او در سال 2018 گفت: «با آرسن ونگر جلسه داشتم و او گفت باید بروم چون دیگر آینده‌ای در آرسنال ندارم. به سیتی رفتم و خوشحال بودم. اما یک روز بعد در لندن کنفرانس خبری گذاشت و گفت من به خاطر پول رفتم. نفرت از آرسنال از اینجا شروع شد.»

این حس در بازی دو ماه بعد دو تیم تبلور پیدا کرد وقتی آدبایور در ورزشگاه اتحاد به آرسنال گل زد و نصف زمین را دوید تا مقابل هواداران آرسنال شادی کند. او به خاطر تحریک جمعیت جریمه و به‌دلیل لگدزدن به روبین فان پرسی سه جلسه محروم شد اما همچنان اصرار دارد توهین‌های نژادپرستانه باعث شده این کار را بکند: «به پدر و مادرم توهین می‌کردند. کولو توره من را آرام می‌کرد، هیچ انسانیتی احساس نمی‌کردم، می‌خواستم بمیرم.»

آن بازی در دوران او در منچسترسیتی شاخص بود و با آمدن روبرتو مانچینی جایگاهش در سیتی بیشتر از قبل متزلزل شد، مدتی را قرضی برای رئال مادرید بازی کرد و به تاتنهام رفت.

مدتی کوتاه در کریستال پالاس بود و بعد در ترکیه برای باشاک شهیر استانبول و قیصریه اسپور بازی کرد قبل از اینکه در اقدامی عجیب راهی امریکای جنوبی شود. او در تابستان سال 2020 با جدایی از تیم المپیای پاراگوئه از فوتبال خداحافظی کرد. در این تیم دوباره توانست با بازیکن سابق سیتی، روکه سانتاکروز همبازی شود اما چهار بازی بیشتر آنجا نبود چون شیوع کرونا همه چیز را به هم ریخت. اگر چه هنوز رسماً بازنشسته نشده اما از آن موقع بازیکن آزاد محسوب می‌شود.

 شرایط اوبامیانگ اگرچه برای هواداران جوان‌تر آرسنال جدید است اما هواداران قدیمی این تیم قبلاً هم مشابه آن را دیده‌اند. آنها امیدوارند جدایی این یکی مثل آن یکی تلخ و پرحاشیه نباشد.

 

نیک کریوس و تاناسی کوکیناکی روز خاطره‌انگیزی را در اوپن استرالیا رقم زدند و با پیروزی برابر دو هموطن خود، متیو ابدن و مکس پرسل به‌عنوان قهرمانی دوبل مردان دست یافتند. یکی دو ساعت بعد از فریادهای شادی اشلی بارتی در فینال زنان در راد لاور آره‌نا بعد از آنکه نخستین استرالیایی قهرمان زنان اوپن این کشور شد، کریوس و کوکیناکی، دو بازیکنی که با جنجال‌های زیادی در طول این تورنمنت درگیر بودند، با پیروزی در دو ست پیاپی با نتایج 5-7 و 4-6 به‌عنوان قهرمانی رسیدند.

 «کاف‌های خاص» که این دو را بعضی به این لقب می‌شناسند، نخستین زوج استرالیایی قهرمان اوپن استرالیا یک ربع قرن بعد از وودی‌ها شدند، مارک وودفورد و تاد وودبریج. کرجیوس و کوکیناکی که از بچگی با هم دوست هستند، 9 سال قبل در دوبل جوانان ویمبلدون هم به قهرمانی رسیده بودند.

کریوس که به خاطر صراحتش مشهور شده یک بار دیگر با کارهایش خبرساز شد. در مقطعی که ابدن و پرسل تلاش می‌کردند شانس‌شان برای قهرمانی را زنده نگه دارند، کریوس خواستار اخراج یک هوادار پرسر و صدا شد. او به همراه کوکیناکی خودشان را کنترل کردند و به نتیجه دلخواه رسیدند تا جایی که گفته می‌شود ماته پاویچ و نیکلا مکتیچ کروات که شانس اول قهرمانی بودند، این دو را به مبارزه دعوت کرده‌اند. کوکیناکی بعد از بازی گفت: «نیک، برادر خیلی دوستت دارم. راستش اصلاً باور نمی‌کردم به این قهرمانی نزدیک شویم اما با کمک تو همه چیز ممکن شد. ما مثل دیگران حمایت نشدیم اما عالی بود.» کریوس هم گفت این قهرمانی تبدیل شدن رؤیا به واقعیت بود: «من با هیچ کس جز تاناسی نمی‌توانستم به این موفقیت برسم. مکس دو بار به فینال رسیده و متی هم دوران حرفه‌ای فوق‌العاده‌ای داشته. الان بی‌نهایت خوشحالم اما نمی‌دانم چطور به اینجا رسیدیم و اینکه از این به بعد چه اتفاقی می‌افتد.» با این دو قهرمانی ماه سخت فدراسیون تنیس استرالیا پایان شیرینی داشت. مسأله ویزاها، مشکلات پزشکی و ماجرای دیپورت نواک جوکوویچ، مرد شماره یک جهان سختی‌های زیادی را برای این کشور رقم زد اما قهرمانی بارتی و زوج کرجیوس-کوکیناکی همه چیز را عوض کرد؛ تنیس استرالیا در حال پوست انداختن است.

باشگاه بارسلونا فرایند انتقال آداما ترائوره از تیم ولورهمپتون به نوکمپ را سرانجام کامل کرد. مهاجم اسپانیایی که به خاطر جثه عضلانی‌ و قدرت بدنی‌اش طرفداران فراوانی در فوتبال انگلیس داشت، ترجیح داد ادامه دوران بازیگری‌اش را در کشور خودش سپری کند. او با قرارداد قرضی به بارسلونا می‌پیوندد؛ قراردادی که تا پایان فصل جاری اعتبار دارد. پیش از بارسایی‌ها، این تاتنهام بود که قصد داشت ترائوره را جذب کند و برای مدتی هم با گرگ‌های جزیره مذاکره داشت. طبق ادعای ESPN، آنتونیو کونته سرمربی تاتنهام ترائوره را برای ایفای نقش به‌عنوان دفاع کناری جلوزن در سیستم 3-4-3 محبوب خودش می‌خواست اما در نهایت این بازیکن به جایی برگشت که فوتبالش را در آنجا آغاز کرده بود. البته ظاهراً بی‌میلی تاتنهامی‌ها برای پرداخت رقمی بیش از 20 میلیون پوند هم سهم بسزایی در عدم انتقال ترائوره به لندن داشت. ترائوره 26 ساله بعد از نزدیک به 7 سال از زمان خروجش از نوکمپ دوباره به خانه آبی‌و‌اناری‌ها برمی‌گردد. او که محصول آکادمی لاماسیا است، سومین خرید زمستانی بارسلونا پس از جذب دنی آلوز و فران تورس است.

 اگر بارسلونا در پایان فصل تصمیم بگیرد قرارداد ترائوره را قطعی کند، می‌توان انتظار یک داد و ستد را میان دو باشگاه تاتنهام و بارسلونا داشت چرا که بازیکن بارسایی‌ها فرانسیسکو ترینکائو هم الان به‌صورت قرضی در خدمت ولورهمپتون است. ولورهمپتون در قراردادی که برای جذب بازیکن پرتغالی بارسلونا بسته، ‌بندی گنجانده که به موجب آن می‌تواند این مهاجم ملی‌پوش را در پایان یک فصل حضور قرضی‌اش با پرداخت 30 میلیون یورو به‌صورت قطعی بخرد. چیزی که احتمال این معاوضه را افزایش می‌دهد، رسیدگی یک مدیربرنامه مشترک به امور هر دو بازیکن یعنی ژرژ مندز است؛ کسی که پیش از این هم مسیر انتقال 30 میلیون یورویی نلسون سمدو را از بارسلونا به ولورهمپتون در سال 2020 هموار کرد. در حالی که کمتر از یک روز به پایان بازار نقل و انتقالات زمستانی سال 2022 مانده است، بارسلونا به جذب یک مهاجم دیگر هم امیدوار است که آن بازیکن می‌تواند آلوارو موراتا بازیکن قرضی یوونتوس باشد اما طبق اعلام منابع نزدیک به باشگاه، توافق بارسلونا و اتلتیکومادرید برای انتقال بازیکن یووه به نوکمپ  بعید به نظر می‌رسد.

 

اورتون به‌دنبال جذب مجدد بارکلی

اورتون می‌خواهد راس بارکلی را از چلسی بخرد و او را به گودیسون پارک برگرداند. فرانک لمپارد، مربی جدید اورتون، در هنگامی که هدایت چلسی را به عهده داشت با این بازیکن 28ساله کار می‌کرد و حالا می‌خواهد او را دوباره در اختیار داشته باشد. بارکلی بازیکن اصلی چلسی نیست و اورتون امیدوار است پیش از پایان پنجره نقل و انتقالات، او را جذب کند.

 

کولوسفسکی در راه تاتنهام

تاتنهام به‌زودی قرارداد جذب دژان کولوسفسکی از یوونتوس را امضا خواهد کرد. این بازیکن 21ساله به‌صورت قرضی راهی تاتنهام می‌شود و این باشگاه گزینه خرید او را هم خواهد داشت. البته در صورتی که شرایط خاصی پیش بیاید، تاتنهام متعهد به خرید او خواهد بود. تاتنهام 5 میلیون یورو بابت قرض گرفتن او به یوونتوس می‌پردازد و اگر قرارداد او دائمی شود، این باشگاه 35 میلیون یورو دیگر باید بدهد. تاتنهام همچنین رودریگو بنتانکور از یوونتوس را هم می‌خواهد.