دور  برگشت لیگ برتر  والیبال  نشسته با درخشش  اصفهانی‌ها

مدافعان شمال، ذوب شدند

دود بی‌سرپرستی در چشم پشتوانه‌ها

اولین تبعات منفی جنگ قدرت برای انتقال یا حفظ کرسی ریاست فدراسیون وزنه‌برداری، مطمئناً در چشم وزنه‌برداران جوان و پشتوانه‌های آینده‌ساز تیم جوانان خواهد رفت. تیمی که ابتدای سال آینده (1401) رقابت‌های جهانی یونان را پیش‌رو دارد که از نظر کیفی و کمی برای آینده‌سازان وزنه‌برداری کشورمان اهمیت بسیار زیادی دارد. این تیم که از زمان ابلاغ بازنشستگی علی مرادی و بعد از اتمام اردوی آماده‌سازی در اردبیل به حال خود رها شده است، به خاطر بلاتکلیفی و نداشتن سرپرست برای فدراسیون وزنه‌برداری، نه انگیزه‌ای برای تمرین و گردهم جمع شدن دارد، نه توان حمایتی و مالی کافی برای برپایی اردویی در حد و اندازه اردوی جهانی. این وضعیت بحرانی و مبهم در شرایطی برای وزنه‌برداران پایه و پشتوانه‌های تیم ملی رقم خورده است که آنها رقابت‌های جهانی یونان را ابتدای سال آینده پیش‌رو دارند. از همه بدتر هر روز که این شرایط گنگ و مبهم‌تر پیش برود، خطر مثبت شدن تست دوپینگ این وزنه‌برداران به دلیل کم‌ تجربه بودن و احساسی بودن آنها نیز بیش از قبل این تیم، وزنه‌برداری و ورزش ایران را تهدید می‌کند. زیرا کمیته بین‌المللی المپیک و فدراسیون جهانی هشدار دادند اگر کشوری سه وزنه‌بردار دوپینگی یا بیشتر داشته باشد، قطعاً حضور در بازی‌های المپیک پاریس را از دست خواهند داد. بنابراین با این شرایط وخیم و ترسناک پیش روی وزنه‌برداری، اینکه وزارت ورزش چرا و با چه ادله و مستنداتی هر چه سریع‌تر برای انتخاب و تعیین سرپرست وزنه‌برداری اقدام نمی‌کند، هم برای ما و هم برای اهالی این رشته عجیب و سؤال‌برانگیز است.

محسن وظیفه     

 اگر موافق باشید از ابتدای نیم فصل دوم و آمدن به یزد شروع کنیم. این اتفاق چطور افتاد؟

واضح است که مدیران این تیم به‌دلیل نتایجی که کسب شده بود، تصمیم گرفته بودند که در کادر فنی خود تغییر ایجاد کنند. از من هم برنامه خواستند که دادم و در نهایت توافق کردیم.

در ابتدای آمدنتان هم قدری تغییرات در کادر فنی و بازیکنان ایجاد کردید!

بله حس کردم نیاز به قدری تغییرات وجود دارد تا تیم همگن‌تری داشته باشیم.

7،6 بازی برای ارزیابی عملکرد و تأثیر حضور در شهداب کافی به نظر می‌رسد. خودتان هم باید از 6 برد در 7 بازی راضی باشید. درست است؟

 تیم شهداب در نیم فصل اول و پس از 13 هفته، 6 برد و 17 امتیاز کسب کرده بود. حالا ما در 7 بازی اول‌مان در نیم فصل دوم همان 6 برد و 17 امتیاز را گرفتیم. با این تفاوت که 6 بازی دیگر باقی مانده. به این ترتیب هدف اول ما در این تیم انجام شده و قطعاً از نیم فصل اول نتیجه و امتیازات بهتری کسب خواهیم کرد.

و هدف یا اهداف بعدی؟

من تیمی را تحویل گرفتم که هشتم جدول بود و ممکن بود حتی به پلی‌آف هم نرسد. حالا درست است که جایگاه خیلی بهتری داریم اما هدف اصلی ما حالا این است که جایگاه‌مان را تثبیت و حضورمان در پلی‌آف را قطعی کنیم. پس از آن به هدف‌های بعدی یعنی جایگاه بهتر و مسیر هموارتر در پلی‌آف هم فکر خواهیم کرد.

در 1400 سال شلوغی را پشت سر گذاشتید. حضور همزمان در دو تیم ملی و نخستین تجربه دستیاری در تیم بزرگسالان که منجر به قهرمانی آسیا شد. آیا همان ابتدای فصل نمی‌توانستی هدایت یک تیم لیگ برتری را در اختیار بگیری؟

پیشنهاد که بود منتهی توافقی انجام نشد. البته که پیشنهاد دستیاری خیلی بیشتر بود اما ترجیح دادم چند ماهی را هم در خانه بمانم اما دیگر دستیار نباشم. دیگر دلم نمی‌خواست حداقل در لیگ برتر نفر دوم باشم و معتقد بودم سرمربیگری اتفاقی بود که امسال باید می‌افتاد.

البته قبلاً در پیکان و خاتم هم سرمربی بودید...

در پیکان که ابتدا دستیار بودم و بعد تنها چهار هفته تیم دست من بود. بعد هم که مدیران انتظارات خیلی زیادی داشتند که من نتوانستم به آنها دروغ بگویم که می‌شود. آخر هم دیدیم که تیم دهم شد! در خاتم هم که مأموریتم تنها این بود که تیم سقوط نکند و کار سر و شکل دیگری داشت.

چه اتفاقی افتاد که فکر کردید زمان این است که دیگر به‌عنوان سرمربی فعالیت کنید؟

 من خیلی سال است که در والیبال هستم و واقعاً سعی کردم رده‌ها را یکی یکی طی کنم. وقتی دبستان می‌روی و تمام می‌شود، باید بروی راهنمایی و دبیرستان و دانشگاه. در دانشگاه هم مدارج را که طی می‌کنی می‌روی مقاطع بالاتر. نمی‌شود که یک نفر همیشه در یک رده بماند و درجا بزند. من بر خلاف خیلی‌ها که بسرعت می‌خواهند بروند دانشگاه و دکتری بگیرند، همه مدارج را یکی یکی طی کردم و فکر می‌کنم زمان خوبی هم بود برای تصمیم سرمربی بودن.

برای یکی مثل علیرضا طلوع کیان که بازیکن بزرگ و ملی‌پوشی نبوده، تبدیل شدن به یک مربی لیگ برتری یا ملی چقدر دشوار‌تر از ملی‌پوشان سابق است؟

واقعاً مسیر خیلی سخت‌تری پیش روی امثال من قرار دارد. نداشتن سابقه ملی یا دوران خاص بازیگری باعث می‌شود که مجبور باشی با بار علمی بسیار بیشتر و آغاز کار در رده‌های پایین آن را جبران کنی. خود من 15 ، 16 سال کار کردم، از آنالیزوری و دستیاری در تیم‌های ملی مختلف و رده‌های پایه تا تیم‌های مختلف لیگ برتری. یا مثلاً برای برخی دوره‌‌ها به کشورهای خارجی مثل ایتالیا رفتم. با این حال بازیکنان نخبه مسیر خیلی ساده‌تری در پیش دارند و خیلی از مربیان لیگ برتری را می‌بینیم که مسیر 15، 16 ساله من را طی 6، 7 سال طی کردند.

در هفت بازی اولی که روی نیمکت شهداب نشستی، 6 برد به‌دست آوردی که یکی از آنها برابر هراز با هدایت بهروز عطایی بود. با توجه به سابقه دستیاری عطایی در تیم‌های ملی و باشگاهی مختلف، این بازی خیلی دیده شد و برد سه بر صفر شهداب بازتاب خاصی داشت.

در دنیای حرفه‌ای این حرف‌ها دیگر خیلی مطرح نیست. برای ما که یک مسابقه عادی بود اما خب از لحاظ بازخورد رسانه‌ای و حاشیه‌ای همان‌طور است که می‌گویید.

و در نهایت هدف شهداب در لیگ امسال؟

فعلاً به مدیران باشگاه هم هدف خاصی را اعلام نکرده‌ام. گام به گام و بازی به بازی پیش می‌رویم. همان‌طور که گفتم فعلاً هدفمان تثبیت جایگاه‌مان و قطعی کردن حضور در پلی‌آف است و پس از آن قطعاً اهداف بزرگتری داریم که برایشان خواهیم جنگید.