قراخانلو و ساعی به المپیک توکیو نمی‌روند

هری مگوایر، ستاره تیم ملی انگلیس، گفته تماشاگران بدون بلیت که به ورزشگاه ومبلی هجوم برده بودند، باعث آسیب‌دیدگی پدر او شده‌اند. گفته می‌شود احتمالاً دنده‌های پدر مگوایر شکسته است.

مگوایر 28ساله همچنین پس از توهین‌های نژادپرستانه به هم‌تیمی‌هایش پس از فینال یورو 2020، خواهان آن شد که به این توهین‌ها در شبکه‌های اجتماعی رسیدگی شود.

حال آلن، پدر 56ساله مگوایر پس از فینال یورو 2020 بسیار بد بوده و او نمی‌توانسته به‌درستی نفس بکشد. او که حساب‌دار است، به دلیل حمله هواداران به زمین افتاد و احتمالاً دو دنده‌اش شکسته است. این هواداران به سمت در ورودی معلولان هجوم برده و هر فردی که مقابلشان قرار داشت را زیر پا لگد کردند.

هری که پنالتی‌اش در فینال را گل کرد، درباره پدرش گفت: «اوضاع ترسناکی بود.» اما آلن خوشحال است که دو دختر هری، که معمولاً او آنها را بر روی شانه‌هایش به ورزشگاه می‌برد، این بار به ورزشگاه نرفتند.

هری گفت: «تجربه جالبی نبود و او شوکه شد اما خوش‌شانس بود، چون معمولاً او برادرزاده من یا یکی از بچه‌های من را روی دوش‌اش به ورزشگاه می‌برد. خوشحالم که این اتفاق نیفتاد، چون اوضاع بسیار وخیم می‌شد.»

آلن یکی از صدها طرفدار انگلیس بود که هزاران طرفدار بدون بلیت به سمتشان هجوم بردند. آنها نیروهای امنیتی را پشت سر گذاشتند و به ورزشگاه رفتند. کنت شپرد، ایجنت مگوایر هم زیر پای این طرفداران قرار گرفت. هری گفت: «پدرم زیر لگد طرفداران بود. با او خیلی حرف نزدم اما خوشحالم که کودکانم به ورزشگاه نرفتند. او گفت که ترسیده و نمی‌خواهد هیچ‌کس در یک بازی فوتبال چنین چیزی را تجربه کند. من ویدیوهای زیادی را دیدم و با پدرم و خانواده‌ام صحبت کردم اما بیشترین آسیب به پدر و به ایجنت من رسید. امیدواریم که از این ماجرا درس بگیریم و کاری کنیم که دیگر تکرار نشود.»

آلن هرچند بسیار درد می‌کشید اما خواستار کمک پزشکان نشد، چرا که نمی‌خواست بزرگ‌ترین بازی پسرش را از دست بدهد. هری می‌گوید: «پدرم طرفدار سرسخت من است. او درد را تحمل کرد. پس از این اتفاق، او دچار نفس‌تنگی شد چرا که دنده‌هایش مشکل پیدا کرده اما او فردی نبود که چنین اتفاقی را از دست بدهد. این بازی فینال بود و همه تحت تأثیر قرار گرفته بودند اما نحوه رفتار برخی افراد کاملاً اشتباه بوده است. پدرم همیشه از من حمایت می‌کند و برای دیدن بازی‌هایم به ورزشگاه می‌آید اما همه ما باید هشیارتر باشیم و از این ماجرا درس بگیریم.

هجوم افراد بدون بلیت و ورودشان به ورزشگاه دردسرهای زیادی درست کرد. این اتفاقات در جایی افتاد که دوستان و خانواده‌ها جمع شده بودند. بسیاری از افراد به ورزشگاه رفتند و دیدند که فرد دیگری روی صندلی‌شان نشسته است. وقتی از آنها خواستند که از جایشان بلند شوند، با مخالفتشان روبه‌رو شدند. مسأله اصلی این است که می‌خواهید تجربه فوق‌العاده‌ای داشته باشید و نمی‌خواهید فردی خاطرات بد از فینال داشته باشد اما این قسمت ناامیدکننده ماجرا بود. اوضاع می‌توانست بسیار بدتر هم شود اما ما باید جلو اتفاقات مشابه را در آینده بگیریم.»

 

 

اواخر خردادماه بود که تکلیف تنها سهمیه دوچرخه‌سواری در المپیک مشخص شد. پس از برگزاری چندین اردو، فدراسیون دوچرخه‌سواری تصمیم گرفت تا به جای گنج خانلو، سعید صفرزاده را به توکیو بفرستد و به این ترتیب در فاصله یک ماه مانده به آغاز بازی‌ها، این رکابزن تبریزی متوجه شد که در توکیو رکاب خواهد زد.

شاید دو روز هم از اعلام این خبر نگذشته بود که صفرزاده در مصاحبه با یکی از رسانه‌ها به گلایه از امکانات، بخصوص دوچرخه‌اش پرداخت. او در اظهار نظری تأمل برانگیز اعلام کرد که «خجالت می‌کشم با این دوچرخه در توکیو مسابقه دهم».

همین اظهارنظر کافی بود تا خیلی زود خبر برسد که قرار است از طریق کمیته به او کمک شود تا دوچرخه مورد نیازش را تأمین کند. اتفاقی که خیلی زود افتاد و کمیته مبلغی را جهت خرید دوچرخه برای صفرزاده، به حساب فدراسیون واریز کرد.

همه این‌ها را گفتیم تا برسیم به همین پول. پولی که از ابتدا برای تبدیل شدن به هزینه خرید دوچرخه برای سعید صفرزاده، تنها رکابزن المپیکی دوچرخه‌سواری ایران به حساب فدراسیون واریز شده اما هیچ‌گاه به دست این رکابزن نرسیده!

مسئولان فدراسیون در اقدامی عجیب و تأمل‌برانگیز، چندین هفته است این رکابزنی را که باید همه تمرکزش روی این بازی‌های مهم باشد، معطل کرده‌اند و وعده‌های توخالی می‌دهند. یک روز به او گفته‌اند که در فلان تاریخ پولت را می‌گیری، روز بعد وعده دلار داده‌اند و فردایش وعده یورو. در آخر هم هیچ‌کدام از این رقم‌ها به صفرزاده نرسیده و مشخص نیست فدراسیون‌نشین‌ها با این پول چه کاری کرده‌اند و یا برای چه اتفاقی مهم‌تر از دوچرخه تنها ورزشکار المپیکی‌شان پس‌اندازش کرده‌اند؟‌!

 

 خرید دوچرخه با هزینه شخصی

نکته تلخ‌تر و تراژیک ماجرا هنوز نرسیده. صفرزاده بعد از اینکه می‌بیند مدام در حال شنیدن وعده و وعید است و خبری از پول نیست، با اطمینان به اینکه بالاخره پولش را می‌گیرد و کمیته این پول را صرفاً به خاطر دوچرخه او به فدراسیون داده، به هر شکل ممکن هزینه خرید دوچرخه مورد نیازش را تأمین کرده و آن را خریداری می‌کند.

صفرزاده این کار را می‌کند تا زمان را از دست نداده و در روزهای اندک باقیمانده تا المپیک توکیو با دوچرخه جدیدش تمرین کند. تصمیمی که عقل سلیم آن را در شرایط عادی به طور کامل توجیه می‌کند و منطقی به نظر می‌رسد. با این حال حالا که مدت قابل توجهی از این ماجرا می‌گذرد، صفرزاده هنوز هم پول دوچرخه‌اش را نه به ریال و دلار، نه به یورو و لیر و نه هیچ پول رایجی در دنیا دریافت نکرده است. آن هم در شرایطی که از جیب خودش همه پول را داده و برای خودش به عنوان یک دوچرخه سوار المپیکی دوچرخه خریده است. زیبا نیست؟

 

 نیاز به پیگیری کمیته

هر میزان صحبت و توضیح اضافه درباره این ماجرا روده درازی است. همه چیز آنقدر تلخ و زننده است که دیگر چیزی درباره‌اش نمی‌شود گفت. در این میان فقط می‌شود امیدوار بود که این ماجرا به گوش دهنده پول، یعنی کمیته ملی المپیک و در راأس آن رضا صالحی‌امیری برسد و این نهاد رسیدن آن پول به صفرزاده را پیگیری کند.

 ورزشکاری که کمتر از یک هفته مانده به آغاز المپیک، به جای پاداش و تعیین هدف و افزایش روحیه، باید نگران پولی باشد که از جیبش رفته (و اگر اقدام خاصی نشود)، هیچ بعید نیست که پس از المپیک دیگر خبری از آن نباشد.  ممکن هم هست خیلی راحت گفته شود که آن رقم صرف هزینه‌های اردو و موارد دیگر در راه آماده‌سازی او شده و به همین سادگی پولی که محل هزینه‌کرد آن از قبل مشخص شده بوده، در جای دیگری صرف شود.

 

آینده فوتبال انگلیس درخشان و روشن است، فقط باید به تعداد بازیکنان جوان خوبی نگاه کنید که از آکادمی‌های شما بیرون می‌آیند تا این را متوجه شوید.

مطمئناً باخت در فینال یورو 2020 به ایتالیا طرفداران تیم ملی انگلیس را ناراحت و دلسرد کرده است اما وقتی من تعداد آکادمی‌های باشگاه‌های لیگ برتر را با سال 2004 که برای اولین بار به انگلیس آمدم، مقایسه می‌کنم، پیشرفت بسیار بزرگی رخ داده است.

امیدوارم مربی‌های بزرگ و شاخص لیگ برتری تنها به تیم‌های خودشان فکر نکنند و جلو رفتن تیم ملی را هم در نظر بگیرند و برای همین به بازیکنان جوان و باانگیزه انگلیسی خود فرصت بیشتری برای بازی بدهند.

می دانم او هنوز خیلی جوان است و با 17 سال سن شاید جام جهانی هم برایش خیلی زود باشد اما تاتنهام مهاجمی دارد که اگر همه چیز خوب پیش برود، پدیده خارق‌العاده‌ای خواهد شد. این پسر، دین اسکارلت، احتمالاً برای تورنمنت سال آینده در قطر آماده نمی‌شود-البته همین را هم نمی‌شود با قطعیت گفت- اما برای یوروی بعدی در 2024 یک نمونه از بازیکنانی است که می‌توانند ظاهر شوند و بدرخشند. این را می‌دانم که امثال او در منچستریونایتد و چلسی و باشگاه‌های دیگر زیاد هستند چون کاری که برای تولید بازیکنان خوش‌تکنیک در آکادمی‌های انگلیسی می‌شود، خیلی بهتر از قبل شده است.

انگلیس اصلاً وضعیت بدی ندارد. فقط کافی است به سن و سال و بازیکنان تیم در این تورنمنت نگاه کنید و هیچ بازیکنی را پیدا نمی‌کنید که درباره‌اش بگویید او به خاطر سنش نمی‌تواند در جام جهانی بعدی بازی کند.

من حتی می‌توانم بگویم 50 درصد بازیکنان این تیم شانس دارند که در دو یا سه یورو و دو یا سه جام جهانی دیگر بازی کنند.

موقعیت منچستریونایتد از دیدگاه انگلیس جالب خواهد بود.

جیدون سانچو به منچستریونایتد رفته است، مارکوس رشفورد هم آنجا است و میسون گرینوود نمونه خوبی از بازیکنانی است که در این تیم حضور نداشتند اما می‌توانند در قطر تیم را همراهی کنند؛ او آن موقع کمی پخته‌تر خواهد شد و شانس خوبی دارد برای اینکه انتخاب شود.

سه بازیکن جوان در یک باشگاه، سه بازیکنی که پتانسیل بازی در تیم ملی انگلیس را دارند. کدام یک فصل فوق‌العاده‌ای در پیش خواهد داشت و کدام یک به محاق می‌رود و به خاطر تصمیم مربی نمی‌تواند در بازی‌های زیادی در ترکیب اصلی باشد؟ گرینوود استعداد لازم را برای اینکه در تیم ملی انگلیس بازی کند، دارد.

به فیل فودن، گرینوود، سانچو، رشفورد، جک گریلیش و جیمز مدیسون نگاه کنید. باشگاه‌های انگلیسی در حال کار با تعداد باورنکردنی از این بازیکنان هستند که ویژگی‌های لازم برای تبدیل شدن به یک ستاره را دارند.

بعد به جود بلینگهام می‌رسیم. او به اندازه‌ای که من انتظار داشتم در این یورو بازی نکرد چون انگلیس خیلی از حریفان عقب نیفتاد که مجبور شود برای جبران دست به تلاش بزند. در تمام تورنمنت، آنها فقط هشت دقیقه از حریفان عقب افتادند.

کالوین فیلیپس و دکلان رایس همیشه در ترکیب اصلی قرار گرفتند و در بازی‌های آخر جوردن هندرسون به بازی آمد اما بلینگهام آماده است وقتی به بیش از این نیاز داشته باشید. او از نظر کیفیت، ریسک‌پذیری و پتانسیل گلزنی یک قدم از بقیه جلوتر است.

اگر دو بازیکن می‌خواهید که موقعیت را برایتان حفظ کنند، رایس و فیلیپس گزینه‌های خیلی خوبی هستند اما بلینگهام برای وقتی است که بیش از این می‌خواهید. فکر می‌کنم در بازی‌های مقدماتی بلینگهام و رایس نقش مهمی داشته باشند، در دیدارهایی که سطح رقبا کاملاً متفاوت است و شما می‌توانید بازیکنان متعددی را پیشرفت دهید.

در 16 ماه آینده، بلینگهام بازی‌های بیشتری برای بوروسیادورتموند در بوندس‌لیگا و لیگ قهرمانان اروپا انجام می‌دهد برای همین قویتر، سریعتر و پخته‌تر می‌شود. او بازیکنی باورنکردنی است که در سطح متفاوتی قرار دارد.

بوکایو ساکا بازیکن دیگری است. نگران از دست دادن ضربه پنالتی‌اش نباشید-نمی خواهم پنالتی‌ها را تحلیل کنم چون خودم متخصص شکست در ضربات پنالتی هستم- اما او بازیکنی است که روز به روز بهتر می‌شود. او یک بازیکن با کارایی‌های متفاوت است و تنها مربی آرسنال، میکل آرتتا از جنبه‌هایی که می‌تواند در آن پیشرفت کند، آگاه است اما من او را به عنوان یک چپ پا که در سمت راست بازی می‌کند، دوست 

دارم.

من در چلسی با آرین روبن و دیمین داف کارم را شروع کردم و کار با بال‌های خلاق چیزی است که همیشه دوست داشتم. بنابراین می‌خواهم ببینم ساکا حرکات عرضی می‌کند و با مهاجم مثلث درست می‌کند.

البته همیشه انتخاب‌های دیگر هم هست-آرسنال نیکلا پپه و ویلیان را نیز دارد- چون تیم‌های لیگ برتری نیمکت‌های قوی دارند اما من امیدوارم ساکا آنجا بازی کند.

جای امید زیادی برای انگلیس وجود دارد. 16 ماه تجربه و دانش دیگر برای گرت ساوت‌گیت و بازیکنانش به دست می‌آید و شاید سال آینده در قطر آواز «جام به خانه بر می‌گردد» را خواندید.

در پایان به خاطر اینکه یادداشت‌های من را در این پنج هفته خواندید، تشکر می‌کنم. امیدوارم مثل من که از نوشتنش لذت بردم، از خواندنش حظ برده باشید.

منبع: سان

 

 حامد امیری پارالمپیک توکیو را از دست داد

پرتابگر پارالمپیکی در پرتاب نیزه به دلیل آسیب‌دیدگی در تمرینات، بازی‌های پارالمپیک توکیو را از دست داد.

حامد امیری ملی پوش پاراالمپیکی کشورمان در خصوص از دست دادن فرصت حضور در بازی‌های پارالمپیک توکیو می‌گوید: «دو هفته پیش در اردوی آمادگی لاهیجان به دلیل فشار تمرینات دچار آسیب‌دیدگی شدم که پس از گرفتن عکس و ‌ام‌آر‌ای متوجه شدم که عضله پشت بازویم پاره شده و دیگر امکان شرکت در بازی‌های پارالمپیک توکیو را ندارم.»

امیری ادامه می‌دهد: «برای حضور در بازی‌های پارالمپیک توکیو ۲ سال پی در پی سختی زیادی را تحمل کردم و تحت فشار تمرینات سنگینی بودم که متأسفانه با این آسیب‌دیدگی تمام زحماتم از بین رفت.» این پرتابگر پارالمپیکی با بیان اینکه دیگر حاضر نیست در ورزش حرفه‌ای فعالیت داشته باشد، تأکید می‌کند: «با آسیب‌دیدگی ایجاد شده تصمیم گرفتم بعد از ۳۰ سال از ورزش حرفه‌ای خداحافظی کنم و به زندگی عادی خود برگردم.»

امیری درباره وضعیت سهمیه خود معتقد است: «در این زمینه کمیته ملی پارالمپیک باید تصمیم بگیرد که چه کسی را می‌تواند در پرتاب نیزه جایگزین من در پارالمپیک توکیو کند.»

 

 

 پور‌رهنما در بین برترین‌های پاراتکواندو 2020

کمیته بین‌المللی پارالمپیک به معرفی ۱۰ ورزشکار برتر این رشته از کشورهای مختلف از قبیل بریتانیا، فرانسه، دانمارک و همچنین مهدی پوررهنما از ایران پرداخته که از بالاترین شانس کسب مدال برخوردارند. ورزشکاران رشته پاراتکواندو برای اولین بار فرصت حضور در بازی‌های پارالمپیک توکیو ۲۰۲۰ را به دست آورده‌اند.  از این رو کمیته بین‌المللی پارالمپیک به معرفی ۱۰ ورزشکار برتر این رشته از کشورهای مختلف از قبیل بریتانیا، فرانسه، دانمارک و همچنین مهدی پوررهنما از ایران پرداخته که از بالاترین شانس کسب مدال برخوردارند. مهدی پوررهنما موفق شد در آخرین رقابت خود، ششمین عنوان قهرمانی آسیایی‌اش را در کارنامه ثبت کند.

 با تمام شدن یورو حالا تمرکز باشگاه‌ها و بازیکنان روی بحث نقل و انتقالات بیش از قبل خواهد شد و انتظار می‌رود جابه‌جایی‌های زیادی را هم در تابستان امسال شاهد باشیم که در میان آنها نام بازیکنان بزرگ هم به چشم می‌خورد. جیدون سانچو هافبک بوروسیا دورتموند یکی از آنهاست که پس از مدت‌ها انتظار سرانجام به منچستریونایتد می‌رود. دو باشگاه یک ماه پیش برای انتقال این بازیکن 21 ساله با رقمی معادل 73 میلیون پوند توافق کردند اما با توجه به حضور بازیکن در یورو 2020 این امر تا الان جنبه رسمی پیدا نکرده بود. به جز یونایتد اما انتظار می‌رود که منچسترسیتی، لیورپول و چلسی هم تابستان امسال برای خرید بازیکن هزینه کنند. مثلاً مدت‌هاست که گفته می‌شود هری کین، مهاجم نوک تاتنهام گزینه اصلی سیتی است و این باشگاه پیشنهادی رسمی به مبلغ 100 میلیون پوند داده است. البته همانطور که انتظار می‌رفت، دنیل لوی مالک باشگاه لندنی فروشنده نیست اما اگر کین به جدایی پافشاری کند تا به تیمی دیگر برود که به او شانس بردن جام بدهد، ‌اوضاع ممکن است کمی زشت شود. این بازیکن 27 ساله هم تا الان در تیم ملی انگلیس روی یورو 2020 تمرکز داشت.

همچنین یونایتد به جز سانچو، رافائل واران مدافع فرانسوی رئال مادرید را هم می‌خواهد. سولشر یک مدافع میانی می‌خواهد و بازیکن فرانسوی رئال مادرید گزینه مدنظر او برای تشکیل زوج خط دفاعی با حضور هری مگوایر است چرا که ویکتور لیندلوف و اریک بایی نتوانسته‌اند بازی‌های باثباتی ارائه کنند. واران یک سال دیگر با رئال مادرید قرارداد دارد و اگر امسال رئال مادرید او را نفروشد، فصل آینده وی را به عنوان بازیکن آزاد از دست خواهد داد.

لیورپول هم چشم به سائول، هافبک اسپانیایی اتلتیکومادرید دارد. این باشگاه بعد از خرید رودریگو دپائول آرژانتینی از اودینزه، سائول را به درهای خروجی نزدیک‌تر کرده است اما این بازیکن کم مشتری ندارد و لیورپول و بارسلونا همین حالا آماده جذبش هستند.

 چلسی قهرمان فصل گذشته اروپا اما دست روی یکی از بهترین‌‌های بازار گذاشته؛ ارلینگ هالند از بوروسیا دورتموند. اما این بازیکن قیمت بالایی دارد و خریدش برای رومن آبراموویچ ممکن است تا 150 میلیون یورو هزینه داشته باشند. آرسنال گویا در آستانه عقد قراردادی 50 میلیون پوندی برای بن وایت مدافع ملی‌پوش و انگلیسی تیم برایتون است که در یورو 2020 هم حضور داشت. تاتنهام نیز امیدوار است بتواند هافبک ناراضی بارسلونا، میرالم پیانیچ را به وایت هارت لین ببرد.