هری مگوایر، ستاره تیم ملی انگلیس، گفته تماشاگران بدون بلیت که به ورزشگاه ومبلی هجوم برده بودند، باعث آسیب‌دیدگی پدر او شده‌اند. گفته می‌شود احتمالاً دنده‌های پدر مگوایر شکسته است.

مگوایر 28ساله همچنین پس از توهین‌های نژادپرستانه به هم‌تیمی‌هایش پس از فینال یورو 2020، خواهان آن شد که به این توهین‌ها در شبکه‌های اجتماعی رسیدگی شود.

حال آلن، پدر 56ساله مگوایر پس از فینال یورو 2020 بسیار بد بوده و او نمی‌توانسته به‌درستی نفس بکشد. او که حساب‌دار است، به دلیل حمله هواداران به زمین افتاد و احتمالاً دو دنده‌اش شکسته است. این هواداران به سمت در ورودی معلولان هجوم برده و هر فردی که مقابلشان قرار داشت را زیر پا لگد کردند.

هری که پنالتی‌اش در فینال را گل کرد، درباره پدرش گفت: «اوضاع ترسناکی بود.» اما آلن خوشحال است که دو دختر هری، که معمولاً او آنها را بر روی شانه‌هایش به ورزشگاه می‌برد، این بار به ورزشگاه نرفتند.

هری گفت: «تجربه جالبی نبود و او شوکه شد اما خوش‌شانس بود، چون معمولاً او برادرزاده من یا یکی از بچه‌های من را روی دوش‌اش به ورزشگاه می‌برد. خوشحالم که این اتفاق نیفتاد، چون اوضاع بسیار وخیم می‌شد.»

آلن یکی از صدها طرفدار انگلیس بود که هزاران طرفدار بدون بلیت به سمتشان هجوم بردند. آنها نیروهای امنیتی را پشت سر گذاشتند و به ورزشگاه رفتند. کنت شپرد، ایجنت مگوایر هم زیر پای این طرفداران قرار گرفت. هری گفت: «پدرم زیر لگد طرفداران بود. با او خیلی حرف نزدم اما خوشحالم که کودکانم به ورزشگاه نرفتند. او گفت که ترسیده و نمی‌خواهد هیچ‌کس در یک بازی فوتبال چنین چیزی را تجربه کند. من ویدیوهای زیادی را دیدم و با پدرم و خانواده‌ام صحبت کردم اما بیشترین آسیب به پدر و به ایجنت من رسید. امیدواریم که از این ماجرا درس بگیریم و کاری کنیم که دیگر تکرار نشود.»

آلن هرچند بسیار درد می‌کشید اما خواستار کمک پزشکان نشد، چرا که نمی‌خواست بزرگ‌ترین بازی پسرش را از دست بدهد. هری می‌گوید: «پدرم طرفدار سرسخت من است. او درد را تحمل کرد. پس از این اتفاق، او دچار نفس‌تنگی شد چرا که دنده‌هایش مشکل پیدا کرده اما او فردی نبود که چنین اتفاقی را از دست بدهد. این بازی فینال بود و همه تحت تأثیر قرار گرفته بودند اما نحوه رفتار برخی افراد کاملاً اشتباه بوده است. پدرم همیشه از من حمایت می‌کند و برای دیدن بازی‌هایم به ورزشگاه می‌آید اما همه ما باید هشیارتر باشیم و از این ماجرا درس بگیریم.

هجوم افراد بدون بلیت و ورودشان به ورزشگاه دردسرهای زیادی درست کرد. این اتفاقات در جایی افتاد که دوستان و خانواده‌ها جمع شده بودند. بسیاری از افراد به ورزشگاه رفتند و دیدند که فرد دیگری روی صندلی‌شان نشسته است. وقتی از آنها خواستند که از جایشان بلند شوند، با مخالفتشان روبه‌رو شدند. مسأله اصلی این است که می‌خواهید تجربه فوق‌العاده‌ای داشته باشید و نمی‌خواهید فردی خاطرات بد از فینال داشته باشد اما این قسمت ناامیدکننده ماجرا بود. اوضاع می‌توانست بسیار بدتر هم شود اما ما باید جلو اتفاقات مشابه را در آینده بگیریم.»