سایت فدراسیون فوتبال روز سه‌شنبه اعلام کرد تیم پاس تهران بیشترین امتیاز را در نیم‌فصل دوم مسابقات فوتبال قهرمانی باشگاه‌های برتر ایران کسب کرد.

تیم استقلال در حالی عنوان قهرمانی پیکارهای لیگ برتر را کسب کرد که در دور برگشت به همراه تیم صبا باتری 28 امتیاز کسب کرد حال آنکه سایپا 32 امتیاز به دست آورد و ابومسلم 31 امتیاز بر اندوخته‌های خود افزود.

سایپا 24 امتیاز، ذوب‌آهن 21 امتیاز و پرسپولیس تنها 17 امتیاز کسب کردند.

نکاتی دیگر درباره دور برگشت به شرح زیر است:

ملوان با 9 باخت بیشترین باخت دور برگشت بازی‌ها را داشته است.

در دور برگشت شاگردان مجید جلالی در تیم شهید قندی صاحب 4 مساوی و 11 باخت شدند.

تیم پاس با 34 گل زده بهترین خط حمله نیم‌فصل دوم را دارد.

ابومسلم با 9 گل خورده بهترین خط دفاع و پرسپولیس با 26 گل خورده بدترین خط دفاع لیگ را دارد.

ابومسلم از رتبه سیزدهم در نیم‌فصل اول به رتبه دوم در نیم‌فصل دوم صعود کرده است!

ابومسلم در 15 بازی صاحب 10 برد شد.

 

سام ستارزاده

 

4 پیروزی و 10 گل زده، ارزشمندترین سوغاتی بود که ارتش سرخ فوتبال ایران می‌توانست از سفر به هند برای خود به ارمغان بیاورد؛ هدیه‌ای درخشان‌تر از الماس کوه نور. حال، پرسپولیس نخستین نماینده تاریخ ایران در لیگ قهرمانان آسیا است که هر چهار دیدار نخست خود در یک فصل از این تورنمنت را با برد پشت سر می‌گذارد. نبرد چهارم شاگردان یحیی گل‌محمدی با گوآیی که قوای بدنی بازیکنانش زیر فشار بازی‌ها تحلیل رفته و از چند بازیکن اصلی خود نیز استفاده نکرده بود، شاید روی کاغذ ساده‌ترین بازی آنان در گروه E به نظر می‌رسید اما قطعاً جزو بازی‌های کم‌اهمیت و کم‌ دست‌آورد پرسپولیس در فصل جاری حساب نمی‌گردد.

میزبان هندی پرسپولیس، صرفاً یک کیسه بوکس برای آنان حساب نمی‌شد؛ بلکه یک رقیب ایده‌آل بود برای میدان دادن گل‌محمدی به بازیکنان جدید و آزمودن آنان در پست‌های جدید. مهدی شیری و بوژیدار رادوشویچ دوباره در ترکیب آغازگر فرصت پیدا کردند. علی شجاعی در دفاع چپ جای خالی سعید آقایی را پر کرد. محمد شریفی در میانه میدان و در کنار میلاد سرلک به بازی گرفته شد. 

جذاب‌تر از این تغییرات اما، قرار گرفتن عیسی آل‌کثیر درکنار شهریار مغانلو بود، دو مهاجمی که پیشتر گفته می‌شد از آنجا که سبک بازی آنها نزدیک به یکدیگر است، هر دو با هم در ترکیب اصلی نمی‌گنجند.

همکاری تماشایی مغانلو و آل‌کثیر روی گل سوم پرسپولیس به گوآ، می‌تواند شروع یک عصر طوفانی برای خط حمله قرمزپوشان باشد. دو مهاجمی که سال گذشته با پیراهن‌های پیکان و صنعت نفت برای کسب آقای گلی لیگ نوزدهم با هم رقابت می‌کردند، با رقم‌زدن چهارمین نمایش پیروزمندانه پرسپولیس، خود را آماده ‌کردند تا رقابتشان را با هم ادامه‌ دهند؛ این ‌بار بر سر رساندن یکدیگر به بخت‌های گلزنی و تأثیرگذاری در موفقیت‌های پیش روی تیم مشترکشان.

از دوران برانکو تاکنون، پرسپولیس به‌نوعی به ثبات در ترکیب اصلی خود مشهور بوده. با این حال، در کوران بازی‌های فشرده آسیایی، گل‌محمدی این سنت را به نحو مؤثری شکست و به تمام داشته‌هایش اعتماد ورزید تا تمام عمق اسکوآدش را در این دو هفته پرفشار استفاده کرده ‌باشد. دو دیدار پایانی مقابل الوحده و الریان که می‌توانند امضای صعود مقتدرانه پرسپولیس به دور یک‌هشتم باشند، می‌توانند یک شروع باشند در دل اوج‌گیری‌های مکرر سرخ‌ها؛ نه فقط برای مثلث ATM که آتش خط حمله پرسپولیس را دوباره فروزان ساخته، بلکه برای تمامی نیمکت‌نشینان باانگیزه تیم که می‌خواهند جزیی از بازیکنان اصلی این تیم قرمز باشکوه باشند.

 

میعاد نیک

 

از همان ابتدا که پرسپولیس به گروه E رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا رسید و با گوای هند همگروه شد، واریز ۶ امتیاز آسان به حساب سرخ‌‌ها موضوع چندان سختی به‌نظر نمی‌رسید. گرچه شاگردان یحیی گل‌محمدی در دیدار رفت مقابل تیم میزبان نتوانستند برتری کمّی خود را به حریف دیکته کنند اما این مهم در بازی برگشت و در شرایطی که تیم پرسپولیس با ۶ تغییر نسبت به بازی رفت به میدان رفته بود، کاملاً اجرا شد تا باز هم سطح نازل فوتبال کشوری که میزبانی را هم برعهده دارد، حس شود.

پرسپولیس مسیرش در مسابقات ACL۲۰۲۱ را از یک شهر خلوت آغاز کرده اما این موضوع می‌تواند درنهایت به ضرر سرخ‌ها تمام شود. در شرایطی که تیم‌هایی مانند فولاد و استقلال با رقبای نامداری همچون السد و الدحیل قطر، النصر و الاهلی عربستان حتی تراکتور با حریف دندان‌سختی مانند الشارجه دست‌وپنجه نرم می‌کنند، پرسپولیس تیم‌هایی را شکست می‌دهد که یا اصلاً در حدواندازه‌های حضور در برترین تورنمنت فوتبال باشگاهی قاره نیستند و یا شرایط‌شان مناسب رقابت نیست. این‌که آبی‌های تهرانی و سرخ‌های اهوازی و تبریزی در گروه‌هایی به‌مراتب سخت‌تر از تیم پرسپولیس قرار گرفته‌اند، در صورت صعودشان به مرحله یک‌هشتم نهایی رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا می‌تواند باعث آب‌دیدگی و مقاومت بیشترشان مقابل سایر رقبای گزینش‌شده شود.

در شرایطی که هنوز تکلیف میزبانی دور حذفی لیگ قهرمانان مشخص نیست و حتی رقابت‌های گروهی منطقه شرق هم برگزار نشده، شرایط پرسپولیس برای ادامه راه سخت‌تر هم خواهد بود. شهریورماه سال جاری مصادف با پوست‌اندازی تیم‌های ایرانی در لیگ بیست و یکم خواهد بود که همزمان با آغاز مرحله یک‌هشتم نهایی رقابت‌های ACL2021 شده. پرسپولیس بدون حتی یک آزمون دقیق و ارزیابی قطعی از شرایط فنی و تاکتیکی خود در گوا، باید خود را برای مصاف‌های سخت و درگیرانه حاضر کند. تیم‌های عربی که مانند همیشه تا بن دندان مسلح برای رؤیارویی با ایرانی‌ها حاضرند و از بازگشت استقلال هم نباید در این بین غافل شد. پرسپولیس اما انگار در باد پیروزی‌های پرگل مقابل الریانی که اصلاً روزگار خوشی ندارد و گوایی که ما را یاد کامبوج می‌اندازد، خوابیده. استقلال در گروه C به الاهلی جده و الدحیل دوحه روی ‌هم ۸ گل زده اما با پیروزی ۴ گله پرسپولیس بر گوا مقایسه می‌شود. سرخ‌ها به‌رغم شرایط نامناسب میزبانی در بندر جنوبی کشور هندوستان، نتایج بدی نگرفته‌اند اما از نایب‌قهرمان و فینالیست دوره گذشته رقابت‌های ACL چیزی جز این هم انتظار نمی‌رفت. پرسپولیس برای تحقق رؤیای دیرینه قهرمانی در آسیا، نیاز به تحکم بیشتری دارد و نباید به پیروزی مقابل یک تیم درجه ۵ آسیای غره شود.

 

 این صحنه را تصور کنید. بساز بفروشی مولتی‌تریلیاردر در جکوزی نشسته و همزمان که در حال برگزاری شوی تلویزیونی با مجری‌گری و محوریت خودش است، ده‌ها زن جوان که می‌توانند همسن نوه‌هایش باشند، او را احاطه کرده‌اند. این صرفاً دوری کوتاه مدتی از زندگی سیاسی است که او به تازگی به پایان رساند و در طول آن صحبت‌های زن ستیزانه همراه با بیگانه‌هراسی یا اظهارات آزاردهنده‌ای را مطرح کرد که رسانه‌های کشور انتظارش را داشتند.

نه، او کسی نیست که شما فکر کردید. او دونالد ترامپ نیست. او گرگوریو خسوس خیل‌ای خیل، شهردار سابق ماربیا و رئیس سابق اتلتیکو مادرید است.

خسوس خیل تنها دو شب پیش از انتخابات ریاست اتلتیکو مادرید در سال 1987 به همراه پائولو فوتره، ستاره پورتو، در باشگاه پایتخت‌نشین حاضر شد و وعده داد که بر اساس توافق با باشگاه پرتغالی در صورت پیروزی در این انتخابات این بازیکن را به خدمت خواهد گرفت. هایجک او در انتخابات لوس روخی‌بلانکوس موفقیت‌آمیز بود و خیل توانست انریکه سانچز ده لئون، رقیب اصلی‌اش را با 6219 رآی در برابر 3465 رأی شکست دهد.

این نقطه عطفی در تاریخ اتلتیکو مادرید پیش و پس از آن انتخابات بود؛ باشگاهی که هرگز مانند سابق نشد. خیل روند باشگاه را به طور کلی تغییر داد و این تغییر در بعضی زمینه‌ها خوب و در بسیاری از زمینه‌ها بد بود. موفقیت‌های اولیه شامل حضور در جمع 4 تیم صدر جدول در پنج فصل اول ریاست او و فتح کوپا دل ری در سال‌های 1991 و 1992 به دست آمد اما رفتارهای غیرمترقبه و عجیب رئیس باشگاه رفته رفته موجب شد که این مؤسسه برجسته به سیرکی تبدیل شود.

سپس خیل در سال 1992 در اقدامی جنجالی نام اتلتیکو را به «سوسیه‌داد آنونیما دپورتیوا» تغییر داد- معادل انگلیسی آن شرکت ورزش‌های محدود عمومی بود. مانند قورباغه‌ای که از قبل در ظرف آب در حال جوشیدن قرار داشته، هواداران در ابتدا متوجه جدیت تغییر ساختار شرکت حقوقی نشدند و وقتی دقیقاً مشخص شد که چه اتفاقی رخ داده است، خیلی دیر شده بود.

 خیل و انریکه سرزو، شریک کاری او – و رئیس فعلی باشگاه- به جرم در اختیار گرفتن غیرقانونی 236056 سهام باشگاه محکوم شدند اما این پرونده زمانی به دادگاه رفت که شامل قانون مرور زمان شده بود و آنها اجازه پیدا کردند که سهم‌های خود را حفظ کنند. میگل آنخل خیل مارین، پسر خیل، هنوز- مستقیم و غیرمستقیم- بیش از نیمی از سهام فعلی باشگاه را در اختیار دارد.

کنار آمدن با این سرقت از باشگاه برای هواداران به اندازه کافی سخت بود اما خیل در همان سال آکادمی جوانان را با ادعای تلاش برای کاهش هزینه‌ها بست. به همین دلیل ستاره جوانی به نام رائول به رئال مادرید، باشگاه همسایه، ملحق شد و همه در پایتخت اسپانیا می‌دانند که زندگی حرفه‌ای او در نهایت به کجا ختم شد.

او در سال 1991 حزب سیاسی راستگرای افراطی به نام گروپو ایندپندینته لیبرال را تأسیس کرد- که مخفف آن به شکل مضحکی در زبان اسپانیایی همان خیل می‌شد- و حزب او در اواخر همان سال با کسب دو سوم آرا و 19 صندلی از 25 صندلی مجلس در انتخابات پیروز شده و او نیز به عنوان شهردار ماربیا انتخاب شد. او شاید فرد احمقی به حساب می‌آمد اما حداقل این حماقت از جنبه مثبت بود و این واقعیت که با عرف جامعه تفاوت داشت، برای بسیاری از رأی دهندگان به مثابه تنفس هوای تازه بود.

اگر ترامپ به سیاست‌های کاستا دل سول در دهه 1990 علاقه داشت (و چه کسی می‌گوید که اینطور نبود؟) پس مطمئناً تحت تأثیر کمپین خیل قرار گرفته بود. این مرد اسپانیایی نه تنها نام خانوادگی خود را روی یک حزب سیاسی گذاشته بود- چیزی که با توجه به علاقه ترامپ به استفاده از نامش روی تمام برندینگ‌ها از سهام گرفته تا خط هوایی که از او نیز انتظار می‌رود- بلکه در انتخاباتی قانونی توانست به قدرت سیاسی نیز دست پیدا کند. حتی شعار آنها نیز مشابه بود چرا که شعار شهردار جدید «قدرتمند کردن دوباره ماربیا» بود چون خیل وعده داده بود که درخشش این شهر ساحلی را با بیرون کردن «دیگران» ناخوانده از آن بار دیگر برگرداند.

اتلتیکو در دوران ریاست خیل تنها سقوطش پس از دوران جنگ را تجربه کرد چرا که او هزینه‌هایی بیش از حد در حوزه‌های غیر ضروری داشت و در نهایت عدم هزینه در مواقع لزوم به تیم ضربه زد. باشگاه توانست شرایط را بهبود بخشیده و بار دیگر به لالیگا برگردد اما با کوهی از بدهی مواجه بود. لوس روخی‌بلانکوس در نتیجه این دوران پرآشوب هنوز هم به اداره مالیات اسپانیا بدهکار هستند و 45 میلیون یورو از این مبلغ را پرداخت نکرده‌اند.

(خلاصه مطلب بلندتری که پیش‌تر در سایت هفت‌یک منتشر شده است)

 

 پرسپولیس دوباره این فرصت را دارد که با مهاجمان تخصصی خود در هر حمله بدرخشد. این می‌تواند برای ادامه راه در مسیر قهرمانی آسیا بهترین خبر برای قرمزها باشد.

حریف گوا بود، تیمی که زیر فشار پرسپولیس در بازی دوم تحمل نکرد و آنچنان وا رفت که ۴ بار دروازه‌اش گشوده شد اما پرسپولیس به این بازی نیاز داشت تا گل زدن دوباره برایش به کار آسان‌تری تبدیل شود.

همین که پای عیسی آل‌کثیر به گل زدن باز شد و مهدی ترابی و شهریار مغانلو و کمال کامیابی‌نیا هم گل زدند، یعنی پرسپولیس برای حریفان بعدی نیز دوباره خط و نشان کشید. یحیی می‌گوید: «بازی کاملاً هجومی، با مالکیت کاملاً بالا را از خود به نمایش گذاشتیم. انتظاری که از گوآ هست، شاید انتظار زیادی باشد. آنها مردانه جنگیدند و در نهایت فکر می‌کنم پیروزی حق بازیکنان ما بود. بازیکنان ما با استفاده از موقعیت‌هایی که خلق کردند، نتیجه خوبی کسب کردند و جا دارد این برد را به هواداران تبریک بگوییم. باید خودمان را برای بازی با الوحده آماده کنیم.»

توجه کنیم که درباره پرسپولیس حرف می‌زنیم، درباره تیمی که به بیش از صد گل زده در لیگ قهرمانان آسیا رسیده است. مهاجمانی که بهترین گلزن‌های آسیایی پرسپولیس هستند، هیچ‌کدام دیگر در پرسپولیس حضور ندارند: علی علیپور 10 گل، مهدی طارمی 8 گل، گادوین منشا 7 گل. جمع بهترین پاسورهای آسیایی پرسپولیس را هم بشناسیم: مهدی ترابی 7 پاس گل، علی علیپور 5 پاس گل، وحید امیری 4 پاس گل.

پرسپولیس اگرچه بعد از سپاهان و استقلال در باشگاه‌ صدتایی‌های لیگ قهرمانان حضور دارد اما می‌تواند به قدرت هجومی خود دلخوش باشد و در بازی‌های آینده این ذهنیت را که پرسپولیس در بازی‌های سخت، سخت گل می‌زند، از میان ببرد.

یحیی گل‌محمدی می‌داند آمادگی عیسی آل‌کثیر در کنار ترابی و مغانلو و دیگران چه ارزشی دارد و چقدر می‌تواند به قدرت هجومی پرسپولیس کمک کند. زوج مغانلو - آل‌کثیر می‌تواند قدرت هجومی پرسپولیس را در آسیا و لیگ برتر به رخ بکشد و این برای یحیی گل‌محمدی خوشایند است که با مهاجمان تخصصی‌اش حمله کند، نه با عالیشاه و دیگران.

 

سامان موحدی راد

 

اگرچه یحیی گل‌محمدی در کنفرانس خبری پیش از بازی گفته بود که در گروه سختی قرار دارند و کیفیت گوای هند را گواهی بر این ادعا آورده بود اما تیمش با شش تغییر نسبت بازی قبل و یا چند بازیکن نیمکت‌نشین به مصاف نماینده هند رفت و از قضا برنده میدان هم شد. آن هم با قاطعیت. حالا پرسپولیس در گروهش 100 از 100 را کسب کرده. در همه بازی‌ها پیروز شده، صعودش به دور بعدی قطعی شده و مهم‌تر اینکه پله پله تعداد گل‌هایش را افزایش داده است. چیزی که در چند ماه پیش یکی از بزرگترین نقاط ضعف این تیم بود. پرتلاش در موقعیت سازی و کم فروغ در تبدیل موقعیت به گل! حالا آنها به گل‌های فراوانی رسیده‌اند. عیسی و شهریار دو مهاجم تازه به تیم اضافه شده آنها هم گلزنی کرده‌اند و تقریباً می‌توان گفت همه چیز به کام یحیی است.

یکی از مهم‌ترین نکات درباره عملکرد پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا ادامه راه و روند لیگ برتری آنهاست. کسب همه پیروزی‌های ممکن حتی با کیفیتی نه چندان مطلوب در برخی از بازی‌ها. مهم‌ نیست که خط حمله آنها ضعیف است یا با بحرانی دست و پنجه نرم می‌کند. آنها به هر حال بازی‌های‌شان را با حداکثر امتیاز ممکن پشت‌سر می‌گذارند. ممکن است که آنها در لیگ هم لغزش‌هایی داشته باشند اما به هر حال همیشه در جایی که لازم است، قاطع و برنده عمل می‌کنند و امتیازات لازم را کسب می‌کنند. همین باعث شده تا آنها 4 قهرمانی پیاپی کسب کنند و 2 فینال را در طول 3 سال تجربه کنند. همین حفظ ثبات یکی از بزرگترین عوامل موفقیت پرسپولیس است.

دیگر این فرصت‌طلبی و موقعیت شناسی در خون آنهاست و حتی در گروه آسانی چون گروه E رقابت‌ها مسابقات را آسان نمی‌گیرند و رقبا را یکی پس از دیگری از پیش رو بر می‌دارند تا ابتدا خیال‌شان راحت شود. در این میان گلزنی همزمان شهریار – عیسی هم شاید بهترین خبر برای سرخ‌ها بود. این دومین بازی پیاپی بود که یحیی گل‌محمدی از دو مهاجم نوکش همزمان بهره می‌برد. پیش از این با تشدید بحران در خط حمله پرسپولیس حتی وحید امیری و امید عالیشاه هم در این پست به کار گرفته شده بودند اما نتیجه‌ای حاصل نشد و پرسپولیس روی پیروزی اقتصادی و لب مرزی‌اش پیش می‌رفت. بازی‌هایی که بیش از هر وقت دیگری هواداران را آزار می‌داد و یک استرس همیشگی را تا پایان بازی تحمل کردند اما ترکیب عیسی – شهریار سرانجام مقابل گوا طلسم را شکستند. هر دو گل زدند و یکی پاس گل داد و دیگری پنالتی برای تیمش گرفت تا بهترین‌های پرسپولیس در این بازی باشند. اگرچه این اتفاق برابر تیم گمنام آسیایی رخ داد اما می‌توان همین را به فال نیک گرفت و امیدوار بود پرسپولیسی‌ها در روزهای سخت‌تر هم بتوانند روی کیفیت خط حمله‌شان حساب باز کنند.