در ورزش ایران وعده‌ای تکراری‌تر از خصوصی‌سازی استقلال و پرسپولیس یا ورود به بورس نشنیده‌ایم. هر بار با شدت و جزئیات بیشتر درباره این پروژه حرف می‌زنند، تاریخ تعیین می‌کنند اما آخر ماجرا با اشاره به بدیهی‌ترین مشکلات در مسیر خصوصی‌سازی این دو باشگاه - از جمله زیان‌آور بودن آنها - همه آن وعده‌ها فراموش می‌شوند. چیزی را که مثل روز روشن است، مثل یک اکتشاف جلوه می‌دهند و پایان یک دوران از سریال وعده‌های خصوصی‌سازی اعلام می‌شود.

در میان مصاحبه تازه رئیس سازمان خصوصی‌سازی عبارت‌هایی را درباره بدهی مالیاتی استقلال و پرسپولیس می‌خوانیم. او از احتمال کسر مالیات این دو باشگاه خبر می‌دهد اما پرسش این است که چرا باید برای کمک به این دو باشگاه مالیات‌شان کسر شود. 

بخش بزرگی از بدهی مالیاتی این دو باشگاه مربوط به قراردادهایی است که طی آن، بازیکنان و مربیان حاضر به پرداخت مالیات نبودند و باشگاه آن را بر عهده گرفته است. این اشتباه تکراری و همیشگی مدیران دو باشگاه چرا باید با کسر مالیات بخشیده شود؟

واگذاری سهام به همه مربیان و بازیکنانی که با پرسپولیس و استقلال قرارداد داشته‌اند، ایده عجیب دیگری برای واگذاری سهام این دو باشگاه است. اول اینکه چرا هر بازیکن و مربی را صاحب حق دریافت سهام بدانیم؟ 

دوم اینکه سهام باشگاه‌هایی که زیان‌آور هستند چه منافعی برای صاحب سهام پدید می‌آورد که آن را شبیه یک هدیه به بازیکنان و مربیان بخشیده‌اید؟ آیا قرار است آنها در زیان باشگاه سهیم باشند؟

۵ درصد از سهام این دو باشگاه طبق وعده رئیس سازمان خصوصی‌سازی به هواداران واگذار می‌شود. هوادار با چه انگیزه‌ای باید سهامدار باشگاه زیان‌ده باشد؟ 

باشگاهی که هر سال بیش از صد میلیارد بدهکار می‌شود، چرا باید برای خرید سهام آن رغبتی وجود داشته باشد؟ آیا این تلقی وجود دارد که هواداران به‌دلیل تعلق خاطر خود در یک زیان جمعی شریک می‌شوند؟ هواداران با ۵ درصد سهام چه نقشی در اداره باشگاه دارند که سرمایه خود را هدر دهند؟

رئیس سازمان خصوصی‌سازی با احتساب فرضی حق پخش تلویزیونی درآمد استقلال و پرسپولیس را ۲۵۰ میلیارد تومان برای هر باشگاه اعلام می‌کند. از مبنای این محاسبات کسی خبر ندارد. نه صداوسیما برای پرداخت حق پخش خبری اعلام کرده است و نه این رقم پیشاپیش قابل تشخیص است. قیمت واقعی حق پخش در بازار رقابت تلویزیون‌ها روشن می‌شود، رقابتی که برای صدا و سیما اساساً وجود ندارد.

 

مثل همه 11 ماه اخیر که بیراهه را به شهاب‌الدین‌عزیزی خادم نشان دادند، این بار هم با مشاوره غلط به او آسیب زدند. تلاش کردند رئیس فدراسیون فوتبال را فردی «مظلوم» نشان دهند که قرار است قربانی تسویه حساب‌های غیر فوتبالی شود. پروژه‌ای که بر خلاف تصور طراحانش، شکست خورد.

بعد از انتقاد اعضای هیأت رئیسه چند برنامه طراحی شد تا به کمک رئیس بیایند؛ اما این برنامه‌ها نه تنها کمکی به رئیس نکرد که او را تنهاتر از قبل به گوشه رینگ برد. حقیقت این است که اعضای هیأت رئیسه، مجموعه‌ای کامل از پرسش‌ها و ابهامات دارند که فدراسیون تلاشی برای پاسخ دادن به آنها نکرد. از عدم شفافیت مالی فدراسیون تا عدم دسترسی اعضای هیأت رئیسه به اسناد و نامشخص بودن وضعیت بعضی تیم‌های ملی و سرمربیان و پنهان کاری و هزار سؤال دیگر همه و همه دلیل جلسه کاملاً قانونی و فوتبالی هیأت رئیسه است. تلاش برای منحرف کردن مسیر چنین جلسه‌ای کاملاً بیهوده است.

 

استعفایی در کار نبود

بر خلاف آنچه شایعه شد، رئیس فدراسیون فوتبال دیروز استعفا نکرد که البته قابل پیش‌بینی بود. شایعه شده بود که رئیس فدراسیون اجازه نمی‌دهد کار به عزل از سوی اعضای هیأت رئیسه بکشد.

 

نایب رئیسان غیرقانونی به جلسه نمی‌روند

حمیدرضا مهرعلی، نایب رئیس اول و حیدر بهاروند، نایب رئیس دوم فدراسیون فوتبال از مجمع فدراسیون فوتبال رأی نگرفتند. رئیس فدراسیون خبر سرپرستی مهرعلی به‌عنوان نایب رئیس اول را در سایت فدراسیون زد و برای بهاروند همچنین  کرد؛ اما با گذشت 3 ماه از این احکام، مجمعی برگزار نشد تا به انتخاب رئیس رأی دهد. در حقیقت این دو صندلی هیأت رئیسه به‌صورت غیر قانونی در اختیار این دو نفر است. مهرعلی که تا چندی پیش مسئولیت‌هایی از جمله شرکت آلمانی را بر عهده داشت، مدام در سفر بود و وقت نداشت به همه جلسات هیأت رئیسه برود؛ اما بهاروند در همه جلسات هیأت رئیسه حاضر بود و یکی از دلایل اعتراض هیأت رئیسه حضور این افراد غیر قانونی در جلسات بود. حالا این نگرانی وجود دارد که در جلسه تعیین‌کننده پنجشنبه برای رأی دادن به عزل موقت عزیزی خادم، باز هم این دو عضو غیر قانونی حضور پیدا کنند.

 انتقاد استیناف از اخلاق

حکم محرومیت سراجی بعد از آن صادر شد که این عضو هیأت رئیسه به‌عنوان منتقد اول رئیس فدراسیون وارد عمل شد تا اعضای مخالف جلسه‌ای دیگر برای عزل موقت رئیس فدراسیون برگزار کنند. فدراسیون فوتبال در توجیه حکم اعلام کرد این رأی بر اساس شکایت کمیته استیناف در مورد پرونده بازی پیکان – سایپا صادر شده است. هنوز یک روز از این اظهار نظر نگذشته بود که معاون کمیته استیناف اعلام کرد اصلاً این پرونده به استیناف نیامده و اعضای کمیته هم شکایتی از این عضو هیأت رئیسه ندارند. این انتقاد نرم نشان می‌دهد حتی اعضای دیگر ارکان قضایی فدراسیون هم چندان با اتفاقاتی که رخ می‌دهد موافق نیستند و دوست دارند ارکان قضایی، مستقل و آزاد عمل کنند.

سراجی به جلسه می‌رود؟

با ایرادهایی که به وجاهت کمیته اخلاق گرفته شد و همین طور انتقادی که معاون کمیته استیناف به رأی کمیته اخلاق کرد، هنوز فدراسیون لجاجت می‌کند و حکم محرومیت 6 ماهه سراجی را نشکسته است. البته چنین رفتاری از این فدراسیون چندان هم بعید نبود. چهار روز به جلسه سرنوشت‌ساز هیأت رئیسه برای حکم عزل موقت رئیس فدراسیون باقی مانده و همه ما امیدواریم فدراسیون دست از اشتباهات پرشمارش بردارد تا جلسه پنجشنبه کاملاً آزاد و با همه اعضای قانونی برگزار شود.

 

کمیته اخلاق ایران زیر تیغ AFC

مهرداد سراجی، عضو هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال در اعتراض به حکم محرومیت کمیته اخلاق که ناحق می‌داند به شیخ سلمان رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا نامه نوشته و شکایت به AFC برده است. اگر کنفدراسیون فوتبال آسیا به غیر قانونی بودن حکم یا خود کمیته رأی دهد آن وقت کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال ایران زیر تیغ کنفدراسیون خواهد رفت.

 

نماینده کنفدراسیون را به جلسه پنجشنبه بیاورید

احسان اصولی، عضو هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال در نامه‌ای به حسن کامرانی فر، دبیر کل فدراسیون فوتبال ایران از وی خواسته نماینده کنفدراسیون فوتبال آسیا در جلسه پنجشنبه حاضر باشد تا همه چیز قانونی و عادلانه برگزار شود. امیدواریم کمیته اخلاق برای این درخواست، اصولی را 6 ماه محروم نکند.

 

اتفاقات رخ‌داده پیرامون رئیس فدراسیون فوتبال و بحث عزل او از این مقام به گوش دراگان اسکوچیچ هم نرسیده است و کاملاً بدیهی به نظر می‌رسد سرمربی تیم ملی از این وقایع نگران باشد چون در فروردین ماه دو  مسابقه مهم پیش روی شاگردان او خواهد بود ولی سیگنال‌های ارسال شده از تهران برای مرد کروات امیدوارکننده است. از داخل فدراسیون به او خبر داده‌اند که کارهای اجرایی نظیر هماهنگی جهت برپایی اردو و پرواز به سوی کره جنوبی کاملاً در حال اجراست و ارتباطی به ماجراهای ایجاد شده برای شهاب‌الدین عزیزی خادم ندارد. به اسکوچیچ اطمینان خاطر داده شده که اردوی تیم ملی در زمان مقرر با بهترین امکانات برگزار می‌شود و برای پرواز هم مشکلی وجود ندارد. همه این اتفاقات از قبل پیش‌بینی شده و چه با رئیس و چه بدون رئیس فدراسیون تمام امکانات برای شاگردان او جهت برپایی اردوی تدارکاتی برای جدال با کره جنوبی و لبنان کاملاً مهیاست.

 

مسابقه روز چهارم فروردین  مقابل ایران از اهمیت فوق‌العاده زیادی برای کره‌ای‌ها برخوردار است چون اگر نتوانند ملی‌پوشان کشورمان را شکست بدهند، شانس آنها برای این که تحت عنوان تیم صدرنشین گروه راهی جام جهانی شوند بسیار کاهش پیدا خواهد کرد به همین خاطر از تمام امکانات و توانایی خود برای رسیدن به پیروزی استفاده می‌کنند. گروه آنالیز تیم ملی کره جنوبی چند روزی است که به طور جدی لژیونرهای اروپایی ایران را زیر نظر گرفته و حالا خبرهای رسیده از شرق آسیا حکایت از آن دارد که مسابقه کره - ایران با تماشاگر برگزار می‌شود. البته این مسأله هنوز قطعی نشده ولی مقامات فدراسیون فوتبال کره جنوبی در صدد هستند تا هماهنگی‌های لازم را انجام دهند و مجوز بگیرند تا زمینه برای حضور هواداران خودشان در ورزشگاه را فراهم کنند و با استفاده از این راهکار، انگیزه ملی‌پوشان خود جهت تقابل با ایران را بالاتر ببرند. کره جنوبی 11 سال است در هیچ مسابقه رسمی و دوستانه نتوانسته برابر تیم ملی کشورمان به پیروزی برسد و امیدواریم فروردین سال آینده هم در حسرت برتری باقی بماند.

 

 از روز گذشته شایعه‌ای به گوش رسیده که تن و بدن جامعه وزنه‌برداری را به لرزه انداخته است؛ رفتن علی مرادی به کنار، انتخاب سرپرست پروژه جدیدی است که خیلی از اعضای جامعه وزنه‌برداری را نگران کرده است. ماجرا از این قرار است که اعلام رسمی بازنشستگی علی مرادی از سوی سازمان بازنشستگی یک پروسه 45 تا 60 روز کاری را می‌طلبد.  این در حالی است که ظاهراً از مرادی خواسته‌اند تا با استعفایش به روند تغییرات سرعت بدهد که مرادی زیر بار این اتفاق نرفته است.  حتی خبر رسیده که او را با حقوق معاون وزیری بازنشست می‌کنند که مرادی به این پیشنهاد هم  دست رد زده است. با همه این حرف‌ها بزودی مهلت قانونی به پایان خواهد رسید و علی مرادی باید جای خودش را به یک سرپرست بدهد.  سرپرستی که شایعه شده از خانواده وزنه‌برداری نیست. احمد سعادتمند که در یکی از تاریک‌ترین روزهای استقلال مدیرعامل این تیم پرطرفدار بود در حالی شایعه شده قرار است به فدراسیون وزنه‌برداری بیاید که اصلاً مشخص نیست چه سنخیتی می‌تواند با این رشته المپیکی داشته باشد.

به قول خیلی از اعضای خانواده وزنه‌برداری حتی شوخی مطرح شدن این نام برای سرپرستی هم زیبا نیست و توهین بزرگی است به همه نفراتی که سال‌ها در این رشته خاک خورده‌اند.

گزینه بعدی ایوب بهتاج است که شاید در پرونده‌اش فعالیت‌های مختلف و مرتبط با وزنه‌برداری دیده شود اما سوابق اجرایی او در شرایط فعلی شاید نتواند کمک بزرگی به وزنه‌برداری بکند. 

خانواده وزنه‌برداری این را قبول دارد که باید خون تازه با تفکراتی جدید به بدنه این رشته ورزشی تزریق شود تا تن خشکیده وزنه‌برداری بتواند پس از سال‌ها کمر صاف کند. 

بهداد سلیمی، سجاد انوشیروانی، کوروش باقری و خیلی‌های دیگر در این رشته هستند که می‌توانند آستین‌ها را بالا بزنند و این بار در عرصه مدیریتی برای رشته خودشان یا علی و یا ابوالفضل بگویند.

 

فرهاد مجیدی در یکی از کنفرانس‌های مطبوعاتی خود پیرامون شرایطی که زمینه برای جذب عزیزبک آمانوف را فراهم کرد، مدعی شد این بازیکن را از زمانی که سرمربی تیم ملی امید ایران بود و برای بازی دوستانه راهی ازبکستان شد، می‌شناسد و از همان جا به توانایی‌هایش ایمان آورد. فرهاد مجیدی سال 98 در آخرین روزهایی که بالای سر تیم امید بود، برای برگزاری دو مسابقه دوستانه راهی تاشکند شد. در آن مقطع حمید استیلی مدیر تیم المپیک محسوب می‌شد و اختلافات ایجاد شده میان سرمربی و مدیر تیم در ازبکستان به اوج خود رسید به طوری که فرهاد پس از بازگشت تیم صراحتاً عنوان کرده دیگر با این شرایط کار نمی‌کند و استعفا داد تا در نهایت خود حمید استیلی هدایت تیم ملی امید را برعهده بگیرد و این تیم هم از رسیدن به المپیک توکیو بازماند. در واقع آمانوف را به نوعی می‌توان یکی از شاهدان دعوای مجیدی و استیلی قلمداد کرد. دعوایی که زندگی ورزشی فرهاد را عوض کرد و در نهایت کار به اینجا رسید.

 

مهدی قایدی تابستان امسال راهی لیگ حرفه‌ای امارات شد و حالا با پیراهن الاهلی همراه با احمد نوراللهی در این مسابقات شرکت می‌کند. قائدی از مهرماه سال گذشته مورد توجه  دراگان اسکوچیچ قرار گرفت و به تناوب از حضورش در دیدارهای ملی استفاده می‌شد ولی طی ماه‌های اخیر این حضور کمرنگ شده و در دو بازی گذشته نیز مهدی به خاطر بیماری کرونا  نتوانست ملی‌پوشان را همراهی کند. تعدادی از استقلالی‌ها و همبازیان سابق قایدی این اعتقاد را دارند که اگر مهاجم ملی‌پوش کشورمان فوتبال امارات را رها کند و دوباره به استقلال بازگردد، قطعاً بیش از پیش مقابل چشمان کادر فنی تیم ملی خواهد بود و شرایط بهتری در این تیم پیدا می‌کند. از طرف دیگر بحث‌هایی در مورد نارضایتی قایدی از نیمکت‌نشینی گاه‌ و بی‌گاه در الاهلی هم مطرح است ولی ظاهراً این بازیکن تأکید کرده که فعلاً قصدی برای بازگشت به استقلال ندارد و ترجیح می‌دهد با درخشش در لیگ امارات زمینه برای حضور خودش در فوتبال اروپا را فراهم کند.

 

پس از مدت‌ها کش و قوس، بالاخره رامین رضاییان مدافع راست تیم فوتبال الدحیل قطر توانست مدیران این باشگاه را راضی کند و با دریافت رضایتنامه خود، مسافر ایران شود. 

تنها مشکل برای پرسپولیسی شدن این بازیکن، بحث فسخ قرارداد بود که باید دریافت می‌کرد و قبل از پایان مهلت نقل و انتقالات ایران، بازیکن آزاد می‌شد. 

همین اتفاق هم رخ داد. 

در آخرین ساعات چاپ روزنامه، یکی از نزدیکان به رامین، در تماس با خبرنگار ایران ورزشی گفت: «رامین بالاخره فسخ کرد تا به زودی پرسپولیسی شود.»

 

اتمسفر غبارآلود فوتبال در چند روز اخیر حول محور یک واژه می‌چرخد؛ عزل عزیزی خادم. رئیس فدراسیون فوتبال که خود را متعلق به نحله فکری تکنوکرات‌ها می‌داند اما در عمل آنچه ارائه داده، تفاوتی با مدیران سنتی واپس‌گرا و متحجر نداشته. امثال تاج که از برج و باروی فوتبال، ویرانه‌ای بر جای گذاشتند و با رسوایی‌های بزرگی چون قرارداد ننگین «ویلموتس چای» خاک فوتبال را به توبره کشیدند اما آنچه در ادامه و در دوران عزیزی خادم رخ داد، در خوشبینانه‌ترین حالت تنها یک آواربرداری مختصر از این ویرانه بوده. او که وعده داد فدراسیون دانش بنیان را بنا کند که در آن خبری از تحجر و دگماتیسم نباشد اما ادعای آقای رئیس در عمل توسل به «خوبان عالم» بود تا با دستاویز قرار دادن رمالی و جادوگری فوتبال را اداره کند. آنچه در عمل یک سقوط آزاد در فوتبال بود؛ از دامان تحجر به آغوش رمالی!

این سقوط آزاد حالا با واکنش هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال همراه شده؛ آنها که در یک اتحاد کم دیده شده و نادر، علیه رئیس فدراسیون متحد شده و قیام کرده‌اند تا بساط پشت هم‌اندازی در فدراسیون فوتبال برچیده شود. اتفاقی که در تاریخ فوتبال ایران سابقه نداشته چه آنکه سبقه ایرانی‌ها نشان می‌دهد که تقریباً هیچ کار دسته جمعی به نتیجه نمی‌رسد و تکثر و تضارب آرا همیشه ما را از تیم‌ورک باز می‌دارد. آنجا که منافع فردی بر مصلحت جمعی همیشه ارجح است و از همین رو اتحاد تاریخی اعضای هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال یک پدیده کم نظیر است که تا به امروز نمونه مشابهی نداشته.

در این وانفسا اما آنچه مغفول باقی مانده، کارنامه سراسر تاریک همین چهره‌هایی است که امروز در قامت دادخواه فوتبال علیه آقای رئیس به‌پا خواسته‌اند.

شهره موسوی نایب رئیس بانوان فدراسیون فوتبال، همان که پیرامونش زمزمه‌های استخوان‌سوزی جریان دارد و از یک هولدینگ بدنام به ساختمان سئول رسیده، شاید مسأله‌دارترین فرد این جمع باشد. همان که از اول اشتباهی بوده و درباره مسیر حضورش در فوتبال شایعات تکان‌دهنده‌ای رواج دارد و البته پرونده باز مال باختگان هولدینگش در راهروهای دادگاه از اتاقی به اتاقی دیگر پاس داده می‌شود. مهرداد سراجی مدیرعامل باشگاه سایپا که مجیزهای ریز و درشتش از عزیزی خادم هنوز از یادها نرفته. همان که انتظار داشت رفیق سابقش در پرونده بازی سایپا و پیکان حق را ناحق کند تا بلکه سایپا که با سوءمدیریت استاد به لیگ یک رسیده، در لیگ برتر بماند. اتفاقی که رخ نداد تا سراجی بدل به دشمن خونی آقای رئیس شود. احسان اصولی که عملکرد مشعشع او در خراسان را می‌توان از حال نزار تنها نماینده این استان در لیگ برتر رؤیت کرد. پدیده که با قدرت به انتهای جدول چسبیده و به نظر از هم‌اکنون سهمیه سقوط را برای خود رزرو کرده. اصولی پس از جنگ قدرت در فدراسیون، ناگهان شبانه بدون رأی‌گیری به ریاست کمیته فوتسال رسید و حالا چهره یک مدیر قانونگرا را به خود گرفته.

از میرشاد ماجدی آقای ابوالمشاغل فدراسیون فوتبال نیز حرفی نزنیم که به هیچ پستی از سوی آقای رئیس نه نمی‌گوید اما اعتقاد دارد که همین رئیسی که 4 پست به او اهدا کرده، باید عزل شود!

اگر قرار به عزل و پاکسازی فوتبال است، این فدراسیون و تمامی اعوان و انصارش با هم باید عزل شوند. این قصه سر دراز دارد.