طبق گزارش رسانه‌های ایتالیا، یوونتوس باید تا پایان ماه ژوئن 120 میلیون دلار درآمد کسب کند تا از نظر حساب مالی به مشکل برخورد نکند. آنها مانند بسیاری از باشگاه‌های دیگر اروپا، بشدت تحت تأثیر همه‌گیری ویروس کرونا قرار گرفته‌اند و نیاز دارند سرمایه لازم را جذب کنند.

یووه در شش ماه نخست فصل 21-2020، ضرر 4/135 میلیون دلاری داشت که 9/47 میلیون دلار بیشتر از فصل قبل بود. خروج زودهنگام از لیگ قهرمانان در دو فصل پیاپی باعث شده مشکلات مالی افزایش یابد. یوونتوس در این دو فصل برابر لیون و پورتو در مرحله یک‌هشتم نهایی حذف شده است. پس از حذف آنها در این فصل، شایعات پیرامون کریستیانو رونالدو شدت گرفت. این مهاجم پرتغالی در تورین سالانه 36 میلیون دلار دستمزد می‌گیرد؛ مبلغی که اوضاع یووه را حتی پیش از ویروس کرونا هم دچار مشکل کرده بود. اما حالا این مبلغ تبدیل به طنابی دور گردن باشگاه شده است. ماتیس دی‌لیخت، مدافع تیم هم از نظر کسب درآمد دوم است، اما این بازیکن هلندی سالانه 5/9 میلیون دلار می‌گیرد که بسیار کمتر است.

راه حل مشخص این است که رونالدو به یک باشگاه اروپایی فروخته شود و قرارداد چهارساله او یک سال زودتر به پایان برسد. اما اوضاع به این راحتی‌ها نیست. دستمزد رونالدو باعث می‌شود تنها چند باشگاه معدود توان جذبش را داشته باشند و حتی آنها هم در صورتی که این بازیکن 36ساله دستمزدش را کاهش ندهد، دچار تردید خواهند شد.

پس اگر رونالدو را نتوان به باشگاه دیگری منتقل کرد، یوونتوس چه بازیکنانی را می‌فروشد؟ اولین اسمی که به ذهن می‌رسد پائولو دیبالاست. این بازیکن آرژانتینی در این فصل به‌دلیل مصدومیت‌های فراوان به‌ندرت پا‌به‌توپ شده است. این بازیکن شماره 10 تنها 18بار در این فصل در تمامی رقابت‌ها به میدان رفته است و در میان پردرآمدهای یووه هم هست. دیبالا همچنین دو سال است که با یوونتوس بر سر قرارداد جدید مذاکره می‌کند، بدون آنکه به نتیجه‌ای برسد.

قرارداد او در تابستان 2022 به پایان می‌رسد و قرار نیست مذاکرات جدیدی بین او و باشگاه صورت بگیرد. به این ترتیب سران یووه شاید تصمیم بگیرند این بازیکن 27ساله را در پایان فصل بفروشند. دیبالا هرچند فصل گذشته عنوان بهترین بازیکن سری آ را کسب کرد، اما در لیگ قهرمانان نتوانسته اثرگذار باشد و تنها عملکرد درخشان او برای یووه در برد 3 بر صفر مقابل بارسلونا بود که به چهار سال پیش برمی‌گردد. همچنین دیبالا جایی در برنامه‌های تیم آندره‌آ پیرلو ندارد. این مربی بی‌تجربه می‌خواهد بازیکنانش پرس از بالا داشته باشند و اغلب دیبالا استقامت لازم برای این کار را ندارد. ارزش او در بازار به‌دلیل عملکردهای اخیرش کاهش داشته و فروش او باعث نمی‌شود مشکل مالی باشگاه به یک‌باره حل شود.

آرون رمزی و آدرین رابیو هم دو بازیکن دیگری هستند که ممکن است جدا شوند. هر دو در تابستان 2019 با قراردادی آزاد به یووه پیوستند، اما نتوانسته‌اند در خط میانی این تیم جایی پیدا کنند. رمزی در پیدا کردن ضرباهنگ فوتبال ایتالیا مشکل داشته است. هر دو نفر 3/8 میلیون دلار در سال دستمزد می‌گیرند و به این ترتیب گزینه‌های جدی فروش هستند. باشگاه‌های لیگ برتری این دو بازیکن را می‌خواهند.

آتالانتا هم احتمالاً تلاش خواهد کرد گزینه خرید کریستین رومرو، مدافع آرژانتینی را فعال کند. او از یووه به این تیم قرض داده شده است و مبلغ دائمی کردن قراردادش 19 میلیون دلار است. یووه چند بازیکن قرضی دیگر هم دارد که می‌تواند بفروشد؛ داگلاس کاستا، دانیله روگانی، ماتیا دی‌شیلیو و مارکو پیاتسا. اما احتمال اینکه همه آنها به فروش برسند بعید است. یوونتوس در 10 هفته آینده باید تصمیمات سختی بگیرد. 30 ژوئن دارد از راه می‌رسد و بازیکنان بزرگ باید فروخته شوند. مسأله این است که چند بازیکن فروخته خواهند شد.

منبع: فوربز

 

ریچارد هال

 

یکشنبه گذشته وقتی با گل ماتئو دارمیان برتری خفیف اینتر برابر کالیاری رقم خورد، آنتونیو کونته خوشحالی عجیب و غریبی داشت. او می‌دانست با 13 امتیاز دیگر از 8 بازی باقی‌مانده، اینتر به اسکودتو می‌رسد و اینکه بتوانی به سلطه یوونتوس پایان بدهی، وسوسه‌انگیز است. هنوز قطعی نشده اما بعد از آن چه؟ این تیم اینتر تا کجا می‌تواند برود؟ این را هم باید یک اتفاق دانست یا این تیم ساختارهای مناسب برای اینکه بتواند یک دوران پرافتخار در ایتالیا تشکیل بدهد و تا آینده‌ای قابل توجه، حداقل در رقابت‌های داخلی سروری کند را دارد؟ سؤال درباره مالکیت اینتر بدون شک تا مدت‌ها ادامه خواهد داشت؛ دست‌کم تا وقتی که موضوع حل‌و‌فصل شود. استیون ژانگ در حال بازگشت به باشگاه است تا مسائلی که چند ماهی است تیم را درگیر کرده، به نتیجه برساند. شیوع ویروس کرونا روی کارکرد گروه سونینگ در اینتر و در چین اثر گذاشته. آنها مجبور شدند 3/2 میلیارد دلار سهام به شرکت‌های وابسته به دولت چین بفروشند تا خودشان را نجات بدهند. این یعنی مقامات چینی می‌توانند روی آینده اینتر تأثیر بگذارند، بنابراین اینتر به‌دنبال یک شریک جدید می‌گردد بعد از آنکه مذاکرات برای فروش باشگاه به بی‌سی پارتنرز به نتیجه نرسید، چون با مبلغ پیشنهادی سونینگ که 1/1 میلیارد یورو بود، موافق نبودند. سونینگ از گلدمن ساکس 250 میلیون دلار وام گرفت تا بدهی‌های باشگاه را قبل از سررسید آنها پرداخت کند و حالا بیشتر از شریک جدید می‌گوید. زمان به‌سرعت می‌گذرد و آنها یا باید سرمایه‌گذار پیدا کنند یا اینکه مجبور به فروش دارایی‌های باارزش خود می‌شوند. سونینگ اما همچنان با آرامش و خونسردی به‌دنبال راه‌حل است. این می‌تواند روی آینده کونته که تا سال 2022 قرارداد دارد و همچنین مدیران تیم، بپه ماروتا و پیرو اوسیلیو اثر بگذارد. تا پایان این فصل برای رسیدن به توافق جدید مذاکره‌ای صورت نمی‌گیرد؛ اول به‌خاطر اینکه این سه نفر می‌خواهند وضعیت مالکیت باشگاه روشن شود و اینکه اگر اینتر اسکودتو را ببرد و مسائل حل شود، در مذاکره موقعیت بهتری نسبت به حال حاضر خواهند داشت. کونته آشکارا بازیکن می‌خواهد بخصوص اگر بخواهد در سری A و لیگ قهرمانان موفق باشد. امثال آرتورو ویدال و الکساندر کولاروف که در این فصل چندان موفق نبوده‌اند، به‌دنبال تیم جدید خواهند بود. نراتزوری یک دفاع چپ و جانشینی برای سمیر هاندانوویچ لازم دارد.

خوان موسو از اودینزه برای دروازه در نظر گرفته شده مثل امرسون پالمیری از چلسی برای دفاع چپ. کونته همچنین یک مهاجم نوک جدید می‌خواهد تا ذخیره روملو لوکاکوی همیشه مهم باشد. اگر منابع مالی تأمین نشود، داستان کاملاً متفاوتی شکل می‌گیرد اما اگر مسأله پولی حل شود، اینتر در وضعیت خیلی خوبی قرار می‌گیرد. آنها بازیکنان جوان بااستعدادی دارند که قرض داده‌اند مثل سباستیانو اسپوزیتو که در ونیتزیا می‌درخشد یا فدریکو دیمارکو، ستاره هلاس ورونا؛ اگرچه ایوان یوریچ با 5/6 میلیون یورو می‌تواند بازیکن دائمی ورونا شود. اینتر برای دالبرت، ژوائو ماریو و راجا ناینگولان هم به‌دنبال مقصد جدید است. اینتر در آغاز فصل آینده می‌تواند با چند حرکت هوشمندانه در بازار نقل‌و‌انتقالات تیمی جوان‌تر به نظر برسد با بازیکنانی که با قهرمانی لیگ پخته‌تر هم شده‌اند. باتجربه‌ها هم می‌توانند جای خود را به جوان‌ترها بدهند و دیگر اصطلاح ناخوشایند «گارد قدیمی» درباره‌شان به کار نمی‌آید. اینتر می‌تواند آینده‌ای طولانی و هیجان‌انگیز در بالای فوتبال ایتالیا داشته باشد اگرچه با یک «اما»ی بزرگ همراه است. اگر سونینگ شریک تجاری دلخواهش را پیدا کند، آینده برای اینتر روشن است. مربی، مدیران و کادر فنی و بازیکنان تأثیرگذار می‌خواهند بمانند. تیم خیلی خوبی دارند و می‌توانند به ترکیب درست برسند. ویروس کرونا به‌تدریج آنقدر کنار می‌رود که هواداران برگردند و درآمد باشگاه بیشتر شود و بتوانند در اروپا و لیگ نتایج مطلوب بگیرند. اگر سونینگ نتواند، سال‌های بسیار سختی پیش روی اینتر است.

منبع: فوتبال ایتالیا

 

گزارش

 نیل جونز  

 

کریس اسمالینگ آخرین نمونه از فوتبالیست‌هایی است که مورد حمله و دستبرد سارقان قرار می‌گیرد. مدافع انگلیسی که دو سال قبل از منچستریونایتد به رم رفت، این هفته به‌همراه همسر و پسر دوساله‌شان در خانه بودند که سه سارق مسلح به خانه ویلایی‌شان در 35 کیلومتری جنوب رم حمله و او را مجبور کردند گاوصندوق خانه را باز کند تا جواهرات و اشیای باارزش او را بربایند. پلیس ساعت پنج صبح و بعد از تماس همسر اسمالینگ به محل حادثه رسید در حالی که هر سه نفر شرایط روحی بسیار بدی داشتند.

 

مافیای دزدی در ایتالیا

این آخرین نمونه از حمله متجاوزان به خانه فوتبالی‌ها در سری A است. اوایل بهمن در حالی که هافبک آمریکایی یوونتوس، وستون مک کنی، تیمش را در بازی یک‌چهارم نهایی جام حذفی ایتالیا مقابل اسپال همراهی می‌کرد، دزدها به خانه او حمله کردند. آنها چند کفش ورزشی، لباس و سایر اشیای باارزش را بردند. مربی‌ها هم در امان نبوده‌اند. خانه پائولو فونسکا مربی رم در آبان مورد سرقت قرار گرفت و اشیایی به ارزش 100 هزار یورو ربوده شد، در حالی که او و خانواده‌اش در خانه نبودند. در آذر، خانه پائولو روسی در جریان مراسم خاکسپاری این ستاره جام‌جهانی 1982 مورد دستبرد قرار گرفت و همسر او وقتی از مراسم برگشت، دید به‌زور وارد خانه‌شان در توسکانی شده‌اند. تیرماه گذشته هم فرانک ریبری، بازیکن فیورنتینا در جریان بازی‌اش مقابل پارما با هجوم سارقان مواجه شد. دزدان برخی جواهرات و چند کیف زنانه را دزدیدند اما همسر و فرزندان او آن موقع در مونیخ بودند.

 

به خانه کاتالان‌ها خوش آمدید!

بازیکنان سرشناس تیم‌های بزرگ رایج‌ترین قربانیان در هر کشوری هستند. جرارد پیکه اولین بارسایی بود که تابستان سه سال قبل با دزدی مواجه شد. والدین او در خانه خواب بودند که دزدی اتفاق افتاد و جواهرات، ساعت‌ها و اشیای باارزشی ربوده شد. در همان منطقه به خانه نلسون سمدو هم حمله کردند و جواهرات و ساعت به ارزش بیش از 500 هزار یورو دزدیدند.

قربانی بعدی، دیگر بازیکن بارسا، ژوردی آلبا بود. او به‌همراه بارسا در میلان بود که دزدها به خانه‌اش زدند در حالی که پدر و مادرش در خانه بودند. پلیس اعلام کرد به‌زور در گاوصندوق را باز کرده‌اند اما فاش نشد چه میزان دزدی شده. کوین پرینس بواتنگ هم در حال بازی برابر وایادولید بود که دزدها به خانه‌اش زدند و علاوه بر جواهرات و ساعت، 400 هزار یورو پول نقدش را بردند. آرتور برزیلی وقتی در بازی بارسلونا و لیورپول حاضر بود، قربانی دزدی شد. دزدها یک ساعت بسیار مدرن و سایر اشیای باارزش را بردند، همچنین برادر او را با یک شیء تیز تهدید کردند.

 

دزدی در زمان ال‌کلاسیکو

مادرید شهر دیگری است که بیشترین خسارت را از این نظر متحمل شده و بسیاری از بازیکنان رئال و اتلتیکو با دزدی از خانه‌های‌شان مواجه شده‌اند. منطقه ثروتمندنشین لامورالخا بیش از سایر مناطق هدف سارقان بوده. در دسامبر 2016 به خانه رافائل واران دستبرد زدند و بیش از 70 هزار یورو پول نقد و جواهرات بردند. در زمان دزدی او در حال بازی برای رئال در برابر بوروسیادورتموند در لیگ قهرمانان اروپا بود. در ژوئن 2018 ایسکو و مربی‌اش زین‌الدین زیدان تقریباً همزمان مورد حمله سارقان قرار گرفتند. چند روز بعد لوکاس واسکس بعد از بازگشت از تعطیلات متوجه شد خانه‌اش را زده‌اند. دزدها وقتی کریم بنزما در سانتیاگو برنابئو در جام حذفی مقابل بارسلونا بازی می‌کرد، به خانه‌اش دستبرد زدند. در هر سه مورد هیچ خشونت فیزیکی صورت نگرفته اگرچه بارها اتفاق افتاده بستگان فوتبالیست‌ها در زمان حمله در خانه بوده‌اند. مثل آلوارو موراتا که همسر و دوقلوهای تازه متولدشده‌اش در زمان هجوم سارقان در خانه بودند. همسر و دختر کاسمیرو هم در زمان دزدی از خانه‌اش در محل حادثه حضور داشتند. توماس پارتی و گابی هم از دیگر قربانیان دزدی در زمان بازی در اتلتیکومادرید بوده‌اند.

 

دزدی همراه با خشونت در انگلیس

اوضاع در انگلیس بسیار نگران‌کننده است چون مهاجمان از خشونت و تهدید استفاده کرده‌اند. آخرین مورد که هشداری برای همه بازیکنان حاضر در لیگ برتر بود، دزدی 20 اسفند از خانه روبین اولسن، یکی از دروازه‌بان‌های اورتون بود. یک عده مرد ماسک‌زده به خانه او وارد شدند و با قمه خانواده او را تهدید کردند، ضمن اینکه هر چیز باارزش و یک ساعت فوق‌العاده را به سرقت بردند. یک ماه قبل از آن هم به خانه مربی تیم، کارلو آنچلوتی حمله کرده بودند. دزدها ماسک اسکی زده بودند و سلاح به‌همراه نداشتند. کارلتو در خانه نبود اما یکی از دخترهایش در خانه بود. اردیبهشت گذشته دزدها به خانه دله آلی بازیکن تاتنهام و تیم ملی انگلیس در لندن رفتند و او را تهدید کردند و حتی به صورتش زدند. البته این فوتبالیست و سایر حاضران در خانه از جمله نامزدش، کارشان به بیمارستان نکشید. دزدها اشیای باارزش زیادی از خانه بردند. همان موقع‌ها دزدها به پنت‌هاوس ریاض محرز در منچستر زدند و سه ساعت را بردند که روی هم 556 هزار یورو ارزش داشت. جواهرات کارتیه به ارزش 55 هزار یورو و پیراهن‌های فوتبالی به ارزش 160 هزار یورو هم جزو اموال مسروقه بود.

 

دی‌ماریا در فرانسه تنها نیست

در فرانسه علاوه بر آنخل دی‌ماریا و مارکینیوش، از خانه دو بازیکن دیگر پاری‌سن‌ژرمن هم دزدی شده. در بهمن آپارتمان دروازه‌بان اسپانیایی، سرخیو ریکو مورد حمله سارقان قرار گرفت و چند روز بعد اتفاق مشابهی برای مائورو ایکاردی، مهاجم آرژانتینی تیم رخ داد. اواخر اسفند رسانه‌های فرانسه گزارش دادند در حالی که دی‌ماریا در بازی با نانت برای پاری‌سن‌ژرمن بازی می‌کرد، دزدها به خانه‌اش دستبرد زدند. خانواده او در خانه بودند اما هیچ خشونتی صورت نگرفته. دوربین‌ها صحبت کردن لئوناردو، مدیر ورزشی پاری‌سن‌ژرمن با تلفن را گرفتند و جالب اینکه بازیکن آرژانتینی در دقیقه 62 از زمین بیرون کشیده شد و بلافاصله با همراهی موریسیو پوچتینو، مربی هموطنش به تونل رفت. مربی دقایقی بعد به روی نیمکت برگشت اما دی‌ماریا رفت تا به خانواده‌اش برسد.

 

گاهی ورزش می‌تواند صحنه زیباترین درام‌ها باشد. ورزش می‌تواند هیجان بیاورد، الهام‌بخش باشد و افراد را به حرکت درآورد. ورزش می‌تواند عمیق‌ترین بینش‌ها را از زندگی نشان دهد و پتانسیل کامل مغز، قلب و بدن انسان را به نمایش بگذارد.

روزی روزگاری یک باشگاه فوتبال در شهری صنعتی در شمال انگلیس وجود داشت. آنها خیلی خوب نبودند؛ در واقع به شکلی طنزآمیز به استقبال ناکامی می‌رفتند و به روش‌هایی می‌باختند که در مخیله سایر باشگاه‌ها هم نمی‌گنجید، اما مردم آنها را دوست داشتند. بعد یک سیاستمدار از آن سوی آب‌ها آمد و این باشگاه را خرید. آن فرد خیلی پولدار بود. بعد خانواده سلطنتی یک کشور دیگر که حتی پولدارتر هم بودند، به سراغ خرید این باشگاه آمدند.

آن کشور تمامی اتهامات درباره نقض حقوق بشر را تکذیب کرد، اما هیچ‌کس کاری به این اتهامات نداشت، شاید چون آن خانواده سلطنتی پول زیادی صرف بهبود زیرساخت‌ها کرد، یکی از بهترین مربیان دنیا را آورد و بازیکنان بسیار بااستعداد پرشماری را خرید. برخی افراد گفتند آنها زیادی خرج کرده‌اند، اما آنها در نهایت اجازه آن را یافتند که به حضور در لیگ قهرمانان ادامه دهند. آن باشگاه قهرمانی‌های بسیاری کسب کرد و شکست‌های کمدی قدیمی را پاک کرد. اما آنها هرگز در اروپا قهرمان نشدند و لیگ قهرمانان برای‌شان تبدیل به ماجراجویی اصلی شد.

روزی روزگاری باشگاه دیگری در پایتخت فرانسه بود. سال‌ها مردم به آن می‌خندیدند، چون این باشگاه خیلی وقت نبود که تأسیس شده بود و هیچ‌کس در پایتخت فرانسه علاقه زیادی به فوتبال نداشت. سپس خانواده سلطنتی یک کشور خارجی آنها را خرید. آن خانواده هم خیلی پولدار بودند.

آنها هم اتهامات نقض حقوق بشر را تکذیب کردند، ولی هیچ‌کس کاری به اتهامات نداشت، شاید چون آن خانواده سلطنتی پول زیادی را صرف خرید بازیکنان بسیار بااستعداد و مشهور کرد. برخی گفتند که آنها بیش از حد خرج می‌کنند، اما در نهایت آنها اجازه حضور در لیگ قهرمانان را یافتند. آن باشگاه قهرمانی‌های بسیاری کسب کرد؛ آنقدر که مردم گفتند جذابیت لیگ فرانسه را از بین برده است، اما هرگز در اروپا قهرمان نشدند و لیگ قهرمانان برای‌شان تبدیل به ماجراجویی اصلی شد.

این دو تیم در مرحله نیمه‌نهایی این فصل لیگ قهرمانان به مصاف هم می‌روند. منچسترسیتی مقابل پاری‌سن‌ژرمن بازی می‌کند؛ ابوظبی برابر قطر؛ دربی «ورزش‌شویی» (بهبود وجهه از طریق ورزش). از زاویه دید فوتبالی، این بازی جذابیت‌های بسیاری دارد. سیتی برای دومین‌بار در تاریخش به مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان می‌رسد. این اولین حضورشان در جمع چهار تیم برتر از سال 2016 است. 10 سال پس از آخرین قهرمانی پپ گواردیولا در اروپا می‌گذرد و مربی که احتمالاً بهترین دنیاست، باید زودتر از اینها قهرمانی سومش را کسب می‌کرد. برد چهارشنبه سیتی بیشتر از آن که پیروزی بر بوروسیادورتموند باشد، غلبه بر ترس‌‌های خودش بود.

پی‌اس‌جی شاید با رسیدن به فینال فصل گذشته لیگ قهرمانان، خاطرات ناکامی‌های گذشته را پاک کرد، اما بردن بایرن‌مونیخ با گل‌ زده بیشتر در خانه حریف احتمالاً بهترین عملکرد آنها در بازی‌های رفت و برگشت در لیگ قهرمانان بود. موریسیو پوچتینو که یک پیروزی معروف مقابل سیتی گواردیولا در رزومه دارد، سال‌هاست به‌عنوان مربی بزرگ بعدی مطرح می‌شود (او کمتر از یک سال کوچک‌تر از گواردیولا است)؛ او حالا یک ابرباشگاه را در اختیار دارد و نمی‌تواند بهانه‌ای بیاورد. حداقل خواسته از او این است که تیمش برای لیگ قهرمانان مدعی جدی باشد.

عملکرد اخیر سیتی در اروپا نشان می‌دهد آنها در مالکیت توپ فوق‌العاده بااستعداد هستند، اما روی ضدحملات سریع دچار مشکل می‌شوند. گواردیولا شاید به‌خاطر فشرده بودن بازی‌ها به‌دلیل شیوع ویروس کرونا تصمیم گرفته با این مشکل مقابله و شدت پرس را کم کند. اما پاریس مقابل بایرن نشان داد هیچ تیمی بهتر از آنها نمی‌تواند از تزلزل دفاعی سیتی بهره بگیرد. آنها کیلیان امباپه، نیمار و آنخل دی‌ماریا را دارند.

اما این بازی را نباید تنها از زاویه دید ورزشی نگاه کرد. این بازی در واقع جنگ دو کشوری است که می‌خواهند از فوتبال بهره بگیرند تا شهرت جهانی خود را بهبود ببخشند.

منبع: گاردین

 

پاسخ میلیتائو به منتقدان

 خوسه فلیکس دیاس

برای مدتی به نظر می‌رسید ادر میلیتائو در رئال‌مادرید یک مهره سوخته است که تابستان امسال باید غزل خداحافظی از کهکشانی‌ها را بخواند، اما نمایش‌های اخیر این مدافع برزیلی ماجرا را تغییر داده است. او از لیست بازیکنان فروشی باشگاه خارج شده و به یکی از مهره‌های کلیدی برای اجرای برنامه‌های باشگاه در فصول آتی تبدیل شده است. به نظر می‌رسد نمایش قوی‌اش در این چند وقت اخیر سرانجام توانسته رقمی که رئال برای خریدش از پورتو در تابستان سال 2019 پرداخت (45 میلیون یورو) را توجیه کند. او چهارشنبه هفته گذشته مقابل لیورپول در مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا (در دیداری که بدون گل تمام شد اما رئالی‌ها به‌واسطه برد 3 بر یک بازی رفت صعود کردند) برای اولین‌بار از زمان پیوستنش به رئال‌مادرید چهار بازی متوالی انجام داد. تا زمانی که سرخیو راموس و رافائل واران آماده بودند، زین‌الدین زیدان به میلیتائو فرصت بازی چندانی نمی‌داد و حتی زمانی که یکی از این دو بازیکن هم مصدوم می‌شدند، ناچو را برای پر کردن جای خالی‌شان به میلیتائو ترجیح می‌داد. به این ترتیب میلیتائو بخصوص در این فصل روزهای خوبی را سپری نمی‌کرد تا جایی که بازیکن 23ساله قبل از مصدومیت همزمان راموس و واران، در تمام طول فصل جاری تنها سه بازی در لیگ آن هم برابر تیم‌هایی مانند کادیس، آلاوس و لوانته انجام داده بود و در آخرین مورد هم بعد از تنها 9 دقیقه بازی اخراج شد. او یکی از بازیکنان رئال‌مادرید در شب باخت غیرمنتظره به آلکویانو در جام حذفی اسپانیا و باخت غیرمنتظره‌ای دیگر برابر شاختار دونتسک در لیگ قهرمانان اروپا بود. همین مسأله باعث انتقاداتی از میلیتائو شد تا جایی که سایر اعضای تیم برای حمایت از او قد علم کردند. او اما الان توانسته ثابت کند چرا هم‌تیمی‌هایش از او دفاع کردند و چرا رئال‌مادرید برای بازی مهمی مانند مصاف با لیورپول در آنفیلد به او با وجود تجربه کم بازی در رقابت‌های اروپایی اعتماد کرد.

منبع: مارکا

 

 

تغییر گسترده در لاماسیا

خوان لاپورتا رئیس جدید باشگاه بارسلونا در یکی از مهم‌ترین اقدامات اولیه خود پس از پیروزی‌اش در انتخابات ریاست باشگاه، تصمیم به خانه‌‌تکانی در آکادمی معروف آبی‌و‌اناری‌ها (لاماسیا) گرفته است. یکی از انتقاداتی که همواره از رئیس قبلی باشگاه، خوسپ ماریا بارتومئو، صورت می‌گرفت، مربوط به بی‌توجهی او به مدیریت لاماسیا بود که سبب شد بارسا به‌جای استفاده از استعدادهای پرورش‌یافته داخلی به سراغ بازیکنان گران‌قیمت و بعضاً کم‌بازده سایر تیم‌ها برود. خوان لاپورتا اما قصد دارد مسیری کاملاً متضاد را در پیش بگیرد، به همین دلیل هم می‌‌خواهد در کادر فنی لاماسیا تغییراتی اعمال ‌‌کند. یکی از بازیکنانی که قرار است به بازگشت لاماسیا به روزهای ستاره‌سازی‌اش کمک کند، رافائل مارکس مدافع مکزیکی سابق بارساست. طبق گزارش نشریه اسپورت کاتالونیا، مارکس شخصاً با لاپورتا صحبت کرده و گویا رابطه این دو نفر هم بسیار خوب است. سرگی بارخوان هم یکی دیگر از پیشکسوت های بارسلوناست که لاپورتا امید دارد بتواند با کمک او، لاماسیا را به مرکزی برای پرورش ستاره‌های نسل بعدی باشگاه تبدیل کند. اداره لاماسیا در دوره بارتومئو بر عهده دو تن از ستاره‌های سابق بارسلونا یعنی پاتریک کلایورت و ویکتور والدس قرار داشت.

 

 

مانژوکیچ حقوق دوره مصدومیتش را به خیریه داد

ماریو مانژوکیچ مهاجم کروات میلان از دریافت حقوق ماه مارس خود که تمام آن ماه را به‌دلیل مصدومیت خانه‌نشین بود صرف‌نظر و آن را صرف امور خیریه کرد. طبق گزارش ESPN، مانژوکیچ که ماه ژانویه سال جاری میلادی به‌عنوان بازیکن آزاد و با قراردادی شش‌ماهه به میلان پیوست، به مدیران باشگاه گفته از آنجایی که نتوانسته در ماه مارس حتی یک بازی انجام دهد نمی‌خواهد حقوقی از باشگاه بگیرد، هرچند از آنها درخواست کرد حقوقش را به افراد نیازمند بدهند و میلانی‌ها هم از این پیشنهادش استقبال کردند. پائولو اسکارونی رئیس باشگاه میلان درباره تصمیم مانژوکیچ گفت: «ماریو مانژوکیچ یک اقدام فوق‌العاده انجام داد. این تصمیم ماریو نشان‌دهنده آن است که او چقدر اخلاق‌گرا، حرفه‌ای و برای میلان احترام قائل است، بنابراین باشگاه این فرصت را پیدا می‌کند که از طریق بنیاد خیریه‌اش، از افراد کم سن‌وسالی که به‌خاطر مشکلات اقتصادی روند آموزشی‌شان دچار اختلال شده است، حمایت بیشتری انجام دهد و اینجاست که ورزش می‌تواند ابعاد ابزاری سودمند برای همه اقشار جامعه باشد.