ریچارد هال

 

یکشنبه گذشته وقتی با گل ماتئو دارمیان برتری خفیف اینتر برابر کالیاری رقم خورد، آنتونیو کونته خوشحالی عجیب و غریبی داشت. او می‌دانست با 13 امتیاز دیگر از 8 بازی باقی‌مانده، اینتر به اسکودتو می‌رسد و اینکه بتوانی به سلطه یوونتوس پایان بدهی، وسوسه‌انگیز است. هنوز قطعی نشده اما بعد از آن چه؟ این تیم اینتر تا کجا می‌تواند برود؟ این را هم باید یک اتفاق دانست یا این تیم ساختارهای مناسب برای اینکه بتواند یک دوران پرافتخار در ایتالیا تشکیل بدهد و تا آینده‌ای قابل توجه، حداقل در رقابت‌های داخلی سروری کند را دارد؟ سؤال درباره مالکیت اینتر بدون شک تا مدت‌ها ادامه خواهد داشت؛ دست‌کم تا وقتی که موضوع حل‌و‌فصل شود. استیون ژانگ در حال بازگشت به باشگاه است تا مسائلی که چند ماهی است تیم را درگیر کرده، به نتیجه برساند. شیوع ویروس کرونا روی کارکرد گروه سونینگ در اینتر و در چین اثر گذاشته. آنها مجبور شدند 3/2 میلیارد دلار سهام به شرکت‌های وابسته به دولت چین بفروشند تا خودشان را نجات بدهند. این یعنی مقامات چینی می‌توانند روی آینده اینتر تأثیر بگذارند، بنابراین اینتر به‌دنبال یک شریک جدید می‌گردد بعد از آنکه مذاکرات برای فروش باشگاه به بی‌سی پارتنرز به نتیجه نرسید، چون با مبلغ پیشنهادی سونینگ که 1/1 میلیارد یورو بود، موافق نبودند. سونینگ از گلدمن ساکس 250 میلیون دلار وام گرفت تا بدهی‌های باشگاه را قبل از سررسید آنها پرداخت کند و حالا بیشتر از شریک جدید می‌گوید. زمان به‌سرعت می‌گذرد و آنها یا باید سرمایه‌گذار پیدا کنند یا اینکه مجبور به فروش دارایی‌های باارزش خود می‌شوند. سونینگ اما همچنان با آرامش و خونسردی به‌دنبال راه‌حل است. این می‌تواند روی آینده کونته که تا سال 2022 قرارداد دارد و همچنین مدیران تیم، بپه ماروتا و پیرو اوسیلیو اثر بگذارد. تا پایان این فصل برای رسیدن به توافق جدید مذاکره‌ای صورت نمی‌گیرد؛ اول به‌خاطر اینکه این سه نفر می‌خواهند وضعیت مالکیت باشگاه روشن شود و اینکه اگر اینتر اسکودتو را ببرد و مسائل حل شود، در مذاکره موقعیت بهتری نسبت به حال حاضر خواهند داشت. کونته آشکارا بازیکن می‌خواهد بخصوص اگر بخواهد در سری A و لیگ قهرمانان موفق باشد. امثال آرتورو ویدال و الکساندر کولاروف که در این فصل چندان موفق نبوده‌اند، به‌دنبال تیم جدید خواهند بود. نراتزوری یک دفاع چپ و جانشینی برای سمیر هاندانوویچ لازم دارد.

خوان موسو از اودینزه برای دروازه در نظر گرفته شده مثل امرسون پالمیری از چلسی برای دفاع چپ. کونته همچنین یک مهاجم نوک جدید می‌خواهد تا ذخیره روملو لوکاکوی همیشه مهم باشد. اگر منابع مالی تأمین نشود، داستان کاملاً متفاوتی شکل می‌گیرد اما اگر مسأله پولی حل شود، اینتر در وضعیت خیلی خوبی قرار می‌گیرد. آنها بازیکنان جوان بااستعدادی دارند که قرض داده‌اند مثل سباستیانو اسپوزیتو که در ونیتزیا می‌درخشد یا فدریکو دیمارکو، ستاره هلاس ورونا؛ اگرچه ایوان یوریچ با 5/6 میلیون یورو می‌تواند بازیکن دائمی ورونا شود. اینتر برای دالبرت، ژوائو ماریو و راجا ناینگولان هم به‌دنبال مقصد جدید است. اینتر در آغاز فصل آینده می‌تواند با چند حرکت هوشمندانه در بازار نقل‌و‌انتقالات تیمی جوان‌تر به نظر برسد با بازیکنانی که با قهرمانی لیگ پخته‌تر هم شده‌اند. باتجربه‌ها هم می‌توانند جای خود را به جوان‌ترها بدهند و دیگر اصطلاح ناخوشایند «گارد قدیمی» درباره‌شان به کار نمی‌آید. اینتر می‌تواند آینده‌ای طولانی و هیجان‌انگیز در بالای فوتبال ایتالیا داشته باشد اگرچه با یک «اما»ی بزرگ همراه است. اگر سونینگ شریک تجاری دلخواهش را پیدا کند، آینده برای اینتر روشن است. مربی، مدیران و کادر فنی و بازیکنان تأثیرگذار می‌خواهند بمانند. تیم خیلی خوبی دارند و می‌توانند به ترکیب درست برسند. ویروس کرونا به‌تدریج آنقدر کنار می‌رود که هواداران برگردند و درآمد باشگاه بیشتر شود و بتوانند در اروپا و لیگ نتایج مطلوب بگیرند. اگر سونینگ نتواند، سال‌های بسیار سختی پیش روی اینتر است.

منبع: فوتبال ایتالیا