جیمز آلی

 

 اگر کای هاورتز به اوج رسیده باشد، چلسی با پاداشی غیرمترقبه روبه‌رو شده است. همچنین به این ترتیب، یک مشکل توماس توخل هم حل می‌شود. این انتظار وجود دارد که آبی‌ها در تابستان یک مهاجم مرکزی بخرند و سران باشگاه بر این باورند که بخت خرید ارلینگ هالند از بوروسیا دورتموند را دارند. چلسی همچنین سرخیو آگوئرو از منچستر سیتی را زیر نظر دارد. اما یک نفر باید در این تیم فعلی چلسی پا پیش بگذارد و به آنها کمک کند. هرچند تیمو ورنر، اولیویه ژیرو و تامی آبراهام ممکن است این بازیکن باشند اما هاورتز گزینه‌ای مهم‌تر به نظر می‌رسد. او در بازی مقابل کریستال پالاس در سلهرست پارک خوش درخشید و به تیمش کمک کرد با نتیجه چهار بر یک پیروز شود. فریب نتیجه بازی را نخورید. این بازی کاملاً یک‌طرفه بود و چلسی می‌توانست گل‌های بسیار بیشتری بزند. این اولین بار در 17 بازی زیر نظر توخل است که چلسی بیش از دو گل در یک بازی زد و این اهمیت بسیاری دارد چون آنها بدون یک مهاجم مرکزی تخصصی بازی کردند.

توخل پس از دیدار گفت: «فکر می‌کنید که در 16 بازی پیام اشتباهی دادم و حالا پیام درست را پیدا کرده‌ام؟ شما باید بازی به بازی تیم ما را تحلیل کنید. در یک مسابقه در لیگ برتر، گلزنی کار بسیار، بسیار دشواری است. ما کاملاً می‌دانیم که اگر می‌توانیم چهار گل بزنیم و فرصت‌های زیادی بسازیم، این یعنی عملکرد تهاجمی ما عالی است اما نمی‌توانید بازی را به حمله و دفاع تقسیم کنید. فوتبال پیچیده است. زمانی که حمله می‌کردیم و فضاها را می‌بستیم، به کریستال پالاس اجازه فرار از فشار را ندادیم. ما توپ را عالی پس می‌گرفتیم و بسیار شجاع بودیم. پس باید به همه تبریک بگویم. امروز خیلی خوشحالم اما برابر پورتو باید از صفر شروع کنیم.» هاورتز در این بازی در نقش شماره 9 کاذب به میدان رفت و در 45 دقیقه نخست درخشید. گل او حاصل خونسردی و کیفیت بازی‌اش بود. او نزدیک بود گل دوم را هم بزند که ویسنته گوایتا، دروازه‌بان پالاس نگذاشت.

هاورتز پس از بازی گفت: «در پستی که من بازی می‌کنم، هر بازیکنی دوست دارد گل بزند. کار ما آسان نبود. ما فرصت‌های زیادی ساختیم و شاید باید گل‌های بیشتری می‌زدیم اما در هر حال راضی هستیم. من فکر می‌کنم که آزادی عمل در میدان دارم و امیدوارم به همین شکل ادامه دهم. در نیمه دوم، یکی دو موقعیت خوب برای گل‌زنی داشتیم اما البته که خوشحالم. بازی در کنار بازیکنانی با این کیفیت همیشه آسان است و وقتی چهار بر یک می‌برید، راحت می‌توان گفت که تیم تهاجمی خوبی هستید اما ما باید به کار ادامه بدهیم و پس از فصل درباره آن صحبت کنیم.» این بازیکن جوان آلمانی پیش از انتقال 71 میلیون پوندی‌اش به چلسی، گاهی در پست شماره 9 کاذب برای بایر لورکوزن بازی می‌کرد. او حالا نمایش‌های درخشانی در تیم توخل دارد. این بازیکن 21ساله برابر اورتون و لیدز در ماه گذشته عالی بود، هرچند که گل نزد، ولی صبر توخل جواب داد و این عملکرد او باعث می‌شود چلسی امیدوار به بازی‌های آینده باشد. کریستین پولیشیچ هم همینطور. توخل پیش از بازی گفت که او سلاحی بزرگ برای باشگاه است اما به شرط آن که به مشکلات فیزیکی و روانی خود غلبه کند. مشکلات فیزیکی او مشخص است و او در طول فصل همیشه مشکل همسترینگ داشته اما کمتر از جنبه‌های روانی صحبت می‌شود؛ شاید او به بدنش اعتماد ندارد یا اینکه بیش از حد تلاش می‌کند تا بدرخشد. پولیشیچ در این فصل لیگ برتر تنها چهار گل زده اما سه گل او در دو بازی اخیر بوده است. او زیر نظر توخل تنها دو بار در لیگ برتر در ترکیب ثابت بوده و حالا می‌توان انتظار داشت بیشتر به میدان برود و دیگر ذخیره طلایی نباشد. او پس از بازی گفت: «چیزهای زیادی در این فصل اتفاق افتاده اما من سخت تلاش خواهم کرد، با تمام وجود. خوشحالم که امروز این بازی را داشتم.» این نمایش هفته مثبتی را برای توخل به پایان رساند. او اولین آزمون بزرگ روی نیمکت چلسی را با موفقیت پشت سر گذاشت. این مربی 47ساله که در ژانویه جای فرانک لمپارد را گرفت، در شکست 5 بر 2 مقابل وست‌بروم در معرض سقوط گفت که تیمش تمرکز و رفتار مناسب را نداشته است. سپس آنتونیو رودیگر و کپا آریسابالاگا در تمرینات درگیر شدند.

اگر دعوای آنها ادامه می‌یافت، در این برهه حساس از فصل اوضاع خراب می‌شد اما مشکلات به‌سرعت برطرف شدند و چلسی در لیگ قهرمانان توانست پورتو را در پرتغال با نتیجه دو بر صفر ببرد. آنها سپس با این عملکرد عالی، امیدهای خود برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان را زنده نگه داشتند.

توخل و چلسی به روند خوب برگشته‌اند. اگر هاورتز و پولیشیچ به همین شکل ادامه دهند، آنها در مسیر درست خواهند ماند.

منبع: ESPN

 

هالند، اولین مرد یک میلیونی فوتبال

مینو رایولا، مدیربرنامه معروف فوتبال اروپا که خیلی از باشگاه‌ها از او به خاطر حق کمیسیون‌های بالایش و خط دادن به بازیکنانش برای بالا بردن انتظارات مالی‌شان دل خوشی ندارند، قصد دارد رکورد جدیدی برای گرفتن حقوق برای بازیکنانش به ثبت برساند. به همین منظور می‌خواهد موکل نروژی‌ پرطرفدارش یعنی ارلینگ هالند را به اولین فوتبالیست تاریخ فوتبال تبدیل کند که هفته‌ای یک میلیون پوند حقوق می‌گیرد اما نه حقوق قبل از کسر مالیات بلکه حقوق خالص! رایولا از مدتی پیش بزرگترین داستان نقل و انتقالات پنجره تابستانی را آغاز کرده و برای انتقال هالند چند باشگاه بزرگ اروپا را به حالت آماده‌باش درآورده است. اکنون اما نشریه میرر انگلیس مدعی شده است که یکی از برنامه‌های رایولا برای هالند این است که از مشتریان این ستاره نروژی برای او حقوقی طلب کند که حتی ستاره‌هایی مانند لیونل مسی و کریستیانو رونالدو هم در روزهای اوج‌شان از تیم‌های خود نگرفته‌اند. او ضمن درخواست یک حقوق پایه هنگفت، قصد دارد سایر درآمدهای حاصل از امور تبلیغاتی و فعالیت‌های تجاری مربوط به هالند را برای خود بازیکن محفوظ کند. با توجه به درخواست‌های رایولا احتمالاً اکثر تیم‌هایی که نسبت به جذب هالند تمایل نشان داده‌اند پا پس خواهند کشید و تنها سه چهار باشگاه دارای قدرت مالی قابل توجه خواهند توانست به مذاکرات خود با رایولا ادامه دهند. در واقع به نظر می‌رسد که منچسترسیتی، رئال مادرید و پاری‌سن‌ژرمن تنها تیم‌هایی باشند که بتوانند از پس محقق کردن خواسته‌های رایولا برای هالند برآیند. البته گویا حتی مدیران دو باشگاه بارسلونا و رئال مادرید هم پس از ملاقات اخیر نمایندگان‌شان با رایولا و رالف اینگ (پدر هالند) و مطلع شدن از شروط آنها برای موافقت با انتقال بازیکن 20 ساله به مادرید یا کاتالونیا شوکه شده‌اند. با این شرایط باید دید که آیا دیگر مشتریان احتمالی هالند از جمله چلسی، لیورپول و منچستریونایتد شانسی برای جذب وی خواهند داشت یا نه.

 

 

گزارش

گراهام هانتر 

 

ما معمولاً می‌گوییم برای درخشیدن و ارائه یک عملکرد تأثیرگذار و چشمنواز در مسابقات پرهیجان و پرتنش مثل ال‌کلاسیکوی رئال مادرید و بارسلونا، یک فوتبالیست باید پشت سرش هم چشم داشته باشد.

البته در این بازی، یک تماشاگر، دو مربی و تیم ضعیف داوری هر کدام به پنج یا شش چشم و بیش از یک مغز نیاز داشتند تا اتفاقات بازی را متوجه شوند، فکر اینکه روی بازی تأثیر بگذارید و برنده از آن خارج شوید را هم از سر بیرون کنید.

این کلاسیکو اهمیت زیادی پیدا کرده چون به مدافع عنوان قهرمانی برتری در دیدار مستقیم می‌دهد و معنایش این است که اگر هر دو در صدر جدول لالیگا هم امتیاز شوند، رئال مادرید به عنوان قهرمانی می‌رسد اما از ابتدا اینطور نبود.

غالباً از این می‌گوییم بردن مسابقات بزرگ بوکس با وزن کشی شروع می‌شود و قدرت روانی هم اثر زیادی دارد. در فوتبال هم همینطور.

خب، به نظر می‌رسد این مسابقه خیلی قبل از سوت آغاز به نفع رئال مادرید شکل گرفته بود. آنچه رخ داد این بود که یک ایستگاه رادیویی در کاتالونیا متوجه شد و برخی دیگر هم پیش‌بینی کرده بودند که آنتوان گریزمان روی نیمکت می‌نشیند. این کاملاً مشخص کرد که بارسلونا از سیستم 3-4-3 استفاده نمی‌کند، چینشی که در هفته‌های اخیر ویرانگر بوده و این به زین‌الدین زیدان مربی رئال مادرید گفت که فرنکی دیونگ قرار است در خط میانی بازی کند (یعنی همان کاری که در نیمه دوم برد خفیف و سخت بارسا برابر وایادولید در دوشنبه گذشته انجام داد) و نه در خط دفاعی سه نفره.

حالا مادرید دومین برد فصل را برابر بارسا به دست آورد و در مجموع سه پیروزی متوالی با نتیجه 7 بر2 برابر بارسا ثبت کرده است و همانطور که ظرف چند روز آینده تأیید می‌شود، زیدان از این اطلاعات لو رفته استفاده کرد، رویش ریسک کرد و با برنامه‌ریزی بر این اساس به خواسته‌اش رسید.

زیدان ریسک کرد که بهتر است روی سمت چپ بارسلونا تمرکز کند و به دنبال حفره‌هایی باشد که پدری جوان که تنها 18 سال دارد و دومین ال‌کلاسیکو را تجربه می‌کند، به وجود می‌آورد.

مربی فرانسوی مادرید که می‌خواهد تنها سومین مربی 30 سال اخیر سفیدها باشد که از عنوان قهرمانی‌اش در لالیگا دفاع می‌کند (حالا دیگر این آمار برای رئالی‌ها خیلی خارق‌العاده شده)، به این نتیجه رسید که اگر تیمش بتواند از پدری عبور کند و اگر وینیسیوس جونیور بتواند گاهی در سمت راست با کریم بنزما ارتباط برقرار کند، آن موقع شانس خوبی دارند برای اینکه خوردی آلبا را به عقب برانند و رابطه تأثیرگذار او را با لیونل مسی قطع کنند؛ در این صورت این فرصت را پیدا می‌کنند که برابر بال - مدافع کاتالان برتری عددی داشته باشند.

45 دقیقه نیمه اول دقیقاً همانطور که می‌خواستند پیش رفت مثل اینکه زیدان در بازی کامپیوتری یک نفره بی‌رقیب است و تاکتیک مورد نظرش را به شکل دلخواه اجرا می‌کند. آلبا و مسی هیچ رابطه مفیدی تا قبل از سوت پایان نیمه اول برقرار نکردند (حواستان باشد وقتی در نیمه دوم موفق به برقراری رابطه شدند، چه اتفاقی افتاد!) و این مدافع بیشتر توپ‌ها را خراب کرد و بدون فایده و پراشتباه با توپ کار کرد.

بعد آن لحظه تأثیرگذار فرا رسید. شاید هیچ‌کس به اندازه من از بازی پدری در چند ماه اخیر لذت نبرده و این بازیکن بااستعداد را تحسین نکرده باشد. من شیفته او توانایی‌های ذاتی او، پختگی‌اش و مدیریتش بر بازی شده‌ام و این را با افتخار اعلام می‌کنم.

اما او این بار مقصر بود. بازیکنان ارشد و باسابقه بارسلونا باور داشتند او باید بیشتر به پستش دقت کند و وظایف دفاعی بازی خود را فراموش نکند. او هرگز اجازه نداشت فضاهای خالی بزرگ را مقابل آلبا در اختیار تیمی بگذارد که روی این فضاها حساب کرده بود و بیشتر حملاتش را از سمت راست زمین طراحی و برنامه‌ریزی کرده بود. خودتان می‌توانید حدس بزنید چه اتفاقی افتاد.

نبود پدری فضای زیادی را در اختیار فدریکو والورده گذاشت و این باعث شد آلبا با یک انتخاب اشتباه برای مداخله در حرکت بازیکن اروگوئه‌ای، ناکام شود و برابر بازیکن جوان مادرید توفیقی نداشته باشد. موقعیت دو در برابر یک که آلبا در آن گیر افتاد، شاید مستلزم این بود که به لطایف الحیل خودش را جلو بیندازد و سعی کند بین دو بازیکن حریف جا بگیرد، او قمار کرد ... و باخت.

وقتی لوکاس واسکس توپ را به دست آورد، او زمانی بی‌پایان و فضایی بی‌نهایت برای کنترل، بررسی اوضاع و اینکه چطور بهترین پاس را برای بنزما با جاگیری عالی‌اش ارسال کند، در اختیار داشت.

درست است که رونالد آرائوخوی جوان که تازه از مصدومیت برگشته و شادابی لازم برای چنین مسابقه‌ای را نداشت، به کندی واکنش نشان داد اما مهاجم فوق‌العاده فرانسوی نمی‌توانست ضربه عالی منجر به گلش را بزند اگر سانتر واسکس بی‌نقص نبود.

اگر توپ سرعت کمتری داشت بنزما برای شکست دادن دروازه‌بان بارسا، مارک آندره‌تر اشتگن کم می‌آورد و اگر بیش از حد سریع بود، بنزمای گلزن زمان لازم برای اثرگذاری مناسب و به موقع را پیدا نمی‌کرد. این یک ترکیب کامل و زیبا بود.

در واقع قبل از اینکه مادرید برتری‌اش را افزایش دهد، درست در زمانی که می‌خواستند این بازی را به یک قربانگاه برای تیم روی فرم هفته‌های اخیر فوتبال اسپانیا تبدیل کنند، تاکتیک زیدان درباره والورده تقریباً بازی را 2 بر صفر کرد.

دیونگ که یک بازیکن خسته و بی‌شباهت به خود واقعی‌اش در این بازی بود، نتوانست به عثمان دمبله در محوطه جریمه رئال مادرید پاس بدهد و شانس خیلی خوبی از دست رفت اما مدافع عنوان قهرمانی کسری از ثانیه را هم برای کشیدن نفس راحت از دست نداد. از همان جا استارت ضدحمله را زدند و با دویدن مؤثر وینیسیوس یک اثر مشترک با ‌های رئال شکل گرفت. وینیسیوس به والورده پاس داد و او خود را در محوطه جریمه میهمان یافت. شوت او به سمت دروازه‌تر اشتگن رفت و در حالی که از دروازه‌بان آلمانی کاری بر نمی‌آمد، توپ به درون دروازه نرفت.

اگر گل بنزما و فرصت از دست رفته والورده نمایش زیبای این بود که چطور ایده یک مربی را کاربردی و مؤثر کنیم، گل دوم مادرید یک آنتی‌تز کامل بود. خب، حداقل از نگاه بارسلونا.

تشکیل دیوار دفاعی یکی از بحث‌های جنجالی سال‌های اخیر فوتبال بوده و تیم‌ها وحشت دارند از اینکه چطور برابر رقبایی که در زدن این ضربات تخصص دارند، مقاومت کنند تا جایی که این اواخر خیلی‌ها یک نفر را پشت خط دفاعی می‌خوابانند تا مانع از گلزنی زمینی شوند در هنگامی که خط دفاعی و دروازه‌بان برای دفع ضربه هوایی احتمالی به بالا می‌پرند. این تاکتیک را دیگر همه دیده‌اند و شما هم می‌دانید. این را به شما یادآوری می‌کنم زیرا 9/99 درصد تیم‌هایی که برای دفاع در موقعیت‌هایی که احتمال گلزنی در آن زیاد است، از آن استفاده می‌کنند. آنچه اتفاقات پیرامون گل دوم رئال مادرید را بیشتر تأسف‌برانگیز می‌کند این است که بارسلونا از بازی هفته گذشته شواهد بسیاری به دست آورد و لیورپول به آنها نشان داد چه اشتباهی را مرتکب نشوند و اینکه اگر به تونی کروس زمان و فضا بدهند، چه بازیکن خطرناکی می‌شود. در بازی رفت مرحله یک‌چهارم‌نهایی لیگ قهرمانان، این آلمانی فوق‌العاده با دو پاس استثنایی که در نهایت به گل منجر شد، باعث شد تیمش کنترل بازی را به دست آورد.

اگر بخواهید این تحلیل را به پایان برسانید و حتی تلاش مسی برای بازکردن دروازه‌ تیبو کورتوآ به صورت مستقیم از نقطه کرنر که به تیرک دروازه خورد یا والی ویرانگر ایلایکس موریبا را به دروازه مادرید در نظر بگیرید، نمی‌توان این واقعیت را نادیده گرفت که این بازی در دقیقه 28، بازی رئال مادرید شد، به آنها برتری در دیدار مستقیم با یکی از مدعیان قهرمانی داد، باعث شد در کورس قهرمانی جدی‌تر شوند و نکته‌ای را برجسته کرد که شاید پاشنه آشیل مربی‌ای مثل رونالد کومان باشد.

روی خطایی که منجر به ضربه ایستگاهی کروس و گل دوم بارسلونا شد، داور تشخیص داد که حرکت وینیسیوس با خطای آرائوخو متوقف شده-من فکر می‌کنم این یک تصمیم 50-50 بود- و شاید هافبک آلمانی رئال تصور می‌کرد بارسلونا برابرش یک دیوار دفاعی نفوذناپذیر تشکیل می‌دهد. این بیشتر شبیه یک دوربین مخفی بود.

وقتی یک بازیکن می‌خواهد از چنین فاصله‌ای به سمت دروازه حریف ضربه بزند، هم‌تیمی‌هایش تلاش می‌کنند حرکت کنند، هل بدهند و یک فضای خالی در دیوار دفاعی حریف ایجاد کنند تا او بتواند شوت بزند. گاهی کار به دعوا می‌کشد، داور بازی را متوقف می‌کند به دو طرف تذکر می‌دهد و حتی اخطار می‌دهد. در آن شلوغی هر اتفاقی ممکن است رخ بدهد. اینجا اما نه، خبری نبود. اگر کارتون کایوت و رود رانر بود، یکی از تابلوهای معروف را آنجا می‌گذاشتند که به سمت محل خطر اشاره داشت و رویش نوشته بود:«به اینجا شوت بزن».

فلش به فاصله زیاد میان اسکار مینگسای 21 ساله که در نخستین ال‌کلاسیکو بازی می‌کرد و سرجینیو دست 20 ساله اشاره می‌کرد که دومین بار بازی در این مسابقه مهم و تاریخی را تجربه می‌کرد. قسم می‌خورم اگر به صورت کروس نگاه می‌کردید، می‌دیدید باورش نمی‌شود که این دوربین مخفی نیست و اینقدر راحت می‌تواند کارش را بکند.

این آلمانی ضربه‌اش را زد و برای اینکه متوجه شوید چه شکاف بزرگی را در اختیارش گذاشته بودند، توپ بعد از برخورد با بازیکن تیم ملی آمریکا به سمت دروازه تغییر مسیر داد و وارد گل شد.

آخرین بار که بارسلونا با یک ضربه ایستگاهی شانس رسیدن به یک جام را از دست داد، در سوپرجام اسپانیا مقابل اتلتیک بیلبائو بود که روی شروع مجدد گل خورد. گریزمان آن موقع گفت برای دفاع مؤثر و هماهنگ آمادگی لازم را نداشته است.

این بازی هم همینطور شد. توصیه کومان به تیم در تمام فصل برای اینکه در ضربات ایستگاهی گل نخورند این بوده که اصلاً ضربه ایستگاهی به حریف ندهند. نه اینکه روی دفاع کار کنند و نه روی ضعف‌هایی که در دیوار به وجود می‌آید، تمرکز داشته باشند تا یک هنر دفاعی به دست آورند. نه نه نه.

فقط تلاش کنید کرنر و ضربه ایستگاهی نزدیک دروازه ندهید. توصیه درخشانی است البته تا وقتی که شکست نخورد یعنی زمانی که بارسلونا به رقبای سازمان یافته و بابرنامه این موقعیت خوب را ندهد.

بعد از مسابقه، خیلی بعد از آنکه مسی و آلبا از شر والورده راحت شده بودند چون خسته شده بود و توانستند روی گل مینگسا همکاری کنند و خیلی بعد از آنکه در نیمه دوم هیجان و لذت تماشای فوتبال را با تمام وجود درک کردیم، کومان درباره داوری گله کرد. او البته اشاره نکرد که خیل مانسانو به ناچو اخطار داده و به کاسمیرو کارت قرمز تا هر دو بازی هفته بعد برابر ختافه را از دست بدهند آن هم در حالی که سرخیو راموس قطعاً به آن بازی نمی‌رسد و دنی کارواخال و رافائل واران هم شاید نتوانند در این بازی حاضر شوند اما مربی هلندی انتقاد کرده از اینکه داور باید خطای فرلان مندی روی مارتین برایت وایت را پنالتی می‌گرفته و این اساس محکمی ندارد؛ درست مثل دیوار دفاعی که شکست بارسلونا را رقم زد.

منبع: ESPN

در حالی که فصل گذشته (20-2019) به خاطر شیوع کرونا و از دست رفتن بسیاری از منابع مالی، آغاز دردسرهای مالی بسیاری از باشگاه‌های اروپایی بود، تیم منچسترسیتی برای پرداخت حقوق به بازیکنانش رکورد زد. طبق گزارش دیلی‌میل، سیتیزن‌ها در فصل گذشته که قهرمانی لیگ برتر را هم از دست دادند، رقمی نزدیک به 352 میلیون پوند به بازیکنان‌شان حقوق داده‌اند و احتمال آن هم هست که این رقم در فصل جاری بیشتر هم بشود که دلیلش احتمال قهرمانی در لیگ برتر و البته پیشروی در لیگ قهرمانان اروپا است که در آن هم شانس قهرمانی دارد و به این ترتیب، پاداش بازیکنان بیشتر می‌شود. علاوه بر این دو تورنمنت، تیم پپ گواردیولا شانس قهرمانی در هر دو جام داخلی را هم دارد. سیتی در فینال جام اتحادیه مقابل تاتنهام بازی می‌‌کند و در مرحله نیمه نهایی جام حذفی هم حریف چلسی است. این رقم در حالی در لیست حقوقی بازیکنان منچسترسیتی برای فصل گذشته درج شده است که این تیم در فصل قبل از استخدام گواردیولا، به تمام بازیکنانش مجموعاً 197/6 میلیون پوند حقوق داده بود. میزان حقوق‌های پرداختی باشگاه در اولین فصل حضور گواردیولا 23/4 درصد رشد داشت و از آن به بعد هم هر سال افزایش داشته است. حقوقی که سیتی در 5 فصل حضور گواردیولا به بازیکنان او پرداخته است در مجموع به یک میلیارد و 545 میلیون پوند می‌رسد و در همین مدت هم باشگاه بودجه‌ای معادل 579 میلیون پوند به مربی‌ اسپانیایی‌اش داده تا صرف خرید بازیکن کند. به این ترتیب ساختن تیمی که پپ با آن دو بار قهرمان لیگ برتر شده و در مسیر کسب سومین قهرمانی‌اش قرار دارد، بیش از 2/1 میلیارد پوند روی دست شیخ منصور بن‌زیاد آل نهیان، مالک اماراتی باشگاه هزینه گذاشته است. همچنین خرید بازیکنان این تیم طبق مطالعات آماری مؤسسه CIES فوتبال آبزروتوری سوییس یک میلیارد و 36 میلیون یورو (900 میلیون پوند) برای مالکان سیتی هزینه داشته که آن را به گران‌ترین تیم تاریخ فوتبال تبدیل می‌کند.

 

 پپ گواردیولا تیم ذخیره‌هایش را به مصاف لیدز یونایتد فرستاد و رحیم استرلینگ هم در ترکیب حاضر بود. این خودش گویای خیلی چیزها است. اگر این فرصتی بود تا استرلینگ نشان دهد باید نقش پررنگ‌تری در هجوم منچستر سیتی به سمت چهارگانه داشته باشد، او از این فرصت استفاده نکرد. تقصیر استرلینگ نبود که سیتی با نتیجه دو بر یک مقابل لیدز یونایتد شکست خورد اما این بازی نشان داد که او بعید است در ترکیب تیمش برای دیدار با بوروسیا دورتموند در دور برگشت مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا حضور داشته باشد. لیدز یونایتد بیشتر از یک نیمه ده‌نفره بود، چرا که لیام کوپر به دلیل خطای خشن روی گابریل ژسوس، در دقیقه 45 اخراج شد اما استرلینگ و هم‌تیمی‌هایش نتوانستند از فضای بیشتری که داشتند بهره ببرند و این لیدز یونایتد بود که با گل لحظات پایانی استوارت دالاس به پیروزی رسید. لیدز در این بازی 29درصد مالکیت توپ و دو ضربه داخل چارچوب داشت.

دومین شکست سیتی در 29 بازی اخیر تأثیر چندانی روی سرنوشت قهرمانی لیگ برتر نمی‌گذارد اما اوضاع برای استرلینگ فرق می‌کند. پیش از آنکه ماه آوریل تمام شود، سیتی با دورتموند، چلسی در نیمه‌نهایی جام حذفی و تاتنهام در فینال جام اتحادیه بازی خواهد کرد.

گواردیولا گفت: «ما بازی واقعاً خوبی انجام دادیم. در ده دقیقه پایانی آنها فرصت‌های دیگری هم داشتند. آنها سریع‌اند و می‌توانند گل بزنند. ما باید مانع فرارهایشان می‌شدیم. وقتی یک بازی را می‌بازید، درک می‌کنید که دستاوردهایتان تا آن لحظه چقدر سخت بوده است. وقتی لیورپول پس از دو، سه، یا چهار سال در آنفیلد می‌بازد، درمی‌یابید که آنها پیش از آنچه کرده‌اند. حالا ما باید دوباره این کار را انجام دهیم.

در چهار بازی بعدی ما، سه دیدار حکم فینال را دارد. ما به خود اطمینان داریم. شکست گاهی ضروری است تا درک کنیم که کاری که انجام داده‌ایم چقدر سخت بوده است.»

گواردیولا در بازی برابر لیدز، کوین ده‌بروینه، روبن دیاز، کایل واکر و ایلکای گوندوغان را در ترکیب اصلی به زمین نفرستاد اما استرلینگ که آخرین بار مقابل منچستر یونایتد در یک ماه پیش در لیگ در ترکیب ثابت قرار گرفته بود، به ترکیب برگشت. از گواردیولا سؤال شد که چرا استرلینگ در شش بازی گذشته سیتی در تمامی رقابت‌ها، تنها یک بار در ترکیب قرار گرفته و جواب او ساده بود: ریاض محرز و فیل فودن در فرم بهتری بوده‌اند: «در حال حاضر باید تصمیم بگیرم، چون می‌بینم که ریاض و فیل در فرمی فوق‌العاده باورنکردنی قرار دارند. این تنها دلیلش است. استرلینگ هم برای تیم و باشگاه مهم است و تردیدی در این زمینه نباید داشت. دلیل انتخاب ترکیب ما همینی است که گفتم.»

تا همین چند وقت پیش، استرلینگ اولین نامی بود که گواردیولا برای ترکیب انتخاب می‌کرد اما دیگر اینگونه نیست. او از فوریه برای سیتی گل نزده و اعتماد به نفس ندارد. در بازی با لیدز، زمانی که سیتی به دنبال گل‌زنی بود، استرلینگ توپ را در نیمه خودی گرفت و به قلب خط دفاعی لیدز زد. او دو گزینه در سمت چپ و راست خود داشت اما وقتی زمان پاس یا شوت فرارسید، نمی‌دانست چه کند و حرکتش بی‌ثمر ماند. او در نیمه اول یک ضربه زد که باعث شد ذخیره‌های سیتی فریاد بزنند: «عالی بود، رَز» اما به نظر می‌رسد شم گلزنی استرلینگ، که باعث شد در سال‌های 2017 تا 2020، 79 گل برای سیتی بزند، فعلاً از بین رفته است. او در فصل گذشته در 52 بازی 31 گل زد. این فصل، او در 40 بازی 13 گل زده است.

گواردیولا گفت: «ما به اندازه کافی برای مهاجمان فرصت نساختیم. ما حالا استراحت خواهیم کرد و دو روز را برای دیدار با دورتموند به تمرین خواهیم پرداخت و تصمیم می‌گیریم که چه بازیکنی به میدان برود.»

سیتی در هفت هفته پایانی فصل شاید مجبور شود 13 بازی انجام دهد و گواردیولا به تمامی بازیکنانش نیاز دارد اما حالا که قهرمانی در لیگ برتر تقریباً قطعی شده، تنها چند بازی خاص برای سیتی است که مهم است. در آن دیدارها، گواردیولا نیاز به بهترین تیمش دارد. و در حال حاضر، در بهترین تیم او، جایی برای استرلینگ نیست.