ریچارد هال

 

«کامل از هر جهت»؛ این توصیف آنتونیو کونته از نیکولو بارلا برای بازی‌اش مقابل یوونتوس است. این هافبک استوار در برابر بانوی پیر کم‌نظیر بود، کار با توپ، بازی هوشمندانه و دوندگی فوق‌العاده او باعث شد موتور ضدحمله حریف کاملاً از کار بیفتد. این از روی شانس نیست، این هافبک جوان ثابت کرده می‌تواند به طور مداوم و مستمر بر بازی مسلط شود اما حتی برای او این بازی آخر خاص بود. حالا نراتزوری می‌تواند برای رسیدن به اسکودتو برنامه‌ریزی کند، آنها بازیکنی دارند که به راحتی به عنوان بهترین هافبک حال حاضر فوتبال ایتالیا قابل ارجاع است.

شما خودتان خوب متوجه می‌شوید کار ویژه‌ای در اینتر انجام می‌دهید وقتی شباهت‌هایی با لوتار ماتئوس در سبک بازی در شما دیده می‌شود. کاملاً مشهود است که هر دو قدرت رهبری فوق‌العاده‌ای دارند که خیلی طبیعی نیست، وقتی هر دو شیوه دویدن یکسانی دارند، هر دو سخت و درست تکل می‌کنند، مالکیت توپ و قدرت پاسکاری مشابهی دارند و می‌توانند گل بزنند.

بارلا شاید بازیکنی در استاندارد بهترین بازیکن جهان نباشد اما قطعاً هر کاری انجام می‌دهد تا سطح بازی‌اش را بالا ببرد. اوضاع برای بارسا مقابل یووه خوب پیش رفت اما برای رسیدن به هدفش کار کرد. پاس گل اول را به آرتورو ویدال داد تا آمارش در این فصل به شش پاس گل برسد. بعد یک پاس بلند را از آلساندرو باستونی دریافت کرد و از خط دفاعی بانوی پیر عبور کرد تا گلی به سبک دیگو میلیتو بزند. این یعنی او گزینه‌های زیادی در ذهن دارد.

همان لحظه‌هایی که جان یوونتوس را به لب می‌رساند، همسرش فدریکا اسکیونین فرزند سومشان را به دنیا آورد، این هفته هفته بارلا بود.

اینکه در زمین و بیرون آن چنین مسئولیت‌پذیر باشی، کار بسیار دشواری است و با توجه به اینکه 23 سال بیشتر ندارد، پختگی و اثرگذاری او ستودنی است.

بارلا به خوبی آموزش دیده است. او در ساردینیا متولد شده و کارش را در آکادمی اسطوره ایتالیا، جیجی ریوا آغاز کرد. وقتی هشت سال داشت توسط کالیاری انتخاب شد و به عنوان یک هافبک هجومی پیشرفت کرد هرچند بعدها در همه جای خط میانی درخشید و خودش را منطبق کرد. آنقدر کیفیت نشان داد که مورد توجه تیم زیر 19 سال ایتالیا قرار گرفت و بعد از انتقال قرضی به تیم کومو که آن موقع در سری B بود، خودش را در کالیاری جا انداخت.

بازیکنانی مثل آلساندرو دل پیرو به تحسین و تمجید او پرداختند و جای شگفتی نداشت که یکی از باشگاه‌های طراز اول ایتالیا او را انتخاب کرد.

اینتر در رقابت جذب او برنده شد و بعد از آن در اینکه یک حرفه‌ای تمام عیار باشد، یک گام به عقب برنگشته در حالی که زندگی او در زمین و بیرون آن به دور از جنجال و حاشیه بوده. همسر او که مثل خودش اهل ساردینیا است، هفت سال جوانتر است و شاید بخشی از دلیل پختگی او تا این حد باشد. او ادعا کرده می‌خواهد راه کاپیتان‌های سابق اینتر، خاویر زانتا و جاچینتو فاکتی را بگیرد و با وجود علاقه تیم‌های بزرگ اروپا به جذبش همواره از وفاداری به اینتر سخن گفته است هرچند اگر همینطور در زمین بدرخشد، علاقه تیم‌های دیگر به او افزایش پیدا می‌کند.

بارلا بازیکن مورد علاقه هواداران است و کیفیت بازی‌اش افت نمی‌کند اگر در کنار مارسلو بروزوویچ، ویدال یا استفانو سنسی بازی کند. برای اینکه بازیکنی در کلاس جهانی شود، باید یک ستاره تعیین‌کننده در بازی‌های بزرگ شود آن هم به طور مستمر.

با توجه به افت یوونتوس در این فصل، رقابت قهرمانی سری A در این فصل کاملاً باز است. رم، ناپولی و اینتر تلاش می‌کنند تا تیم شگفت‌انگیز میلان را به زیر بکشند.

اینتر نیاز مبرم به یک موتور محرکه و خلاقیت در میانه میدان دارد که اثرش روی تمام تیم واضح است. با حضور اشرف حکیمی و ماتئو دارمیان در کناره‌ها، پاس‌های دقیق بارلا هدف پیدا می‌کند و با آن سه نفر مذکور به علاوه بروزوویچ، لوتارو مارتینس و روملو لوکاکو همواره بارلا کارآمد است.

از بیشتر بازیکنان 23 ساله نباید انتظار زیاد داشت و اینکه به خوبی فشار و استرس را دفع کنند اما به نظر می‌رسد بارلا از این مانع عبور کرده.

اینتر باید مراقب باشد زیادی به او وابسته نشود و در عوض، به رشد سریع او جهت و هدف بدهد. اینتر شاید در این فصل به اسکودتو فکر کند اما اگر بتواند بارلا را به سطح مشوقش، ماتئوس برساند، می‌توانند به جام‌های دیگر هم بیندیشند.

منبع: فوتبال ایتالیا

 

زیدان فعلاً در خطر اخراج از رئال مادرید قرار ندارد. شکست فاجعه‌بار مقابل تیم دسته‌سومی آلکویانو در جام حذفی و حذف از سوپرجام به دست اتلتیک بیلبائو باعث شده وجهه زیدان در باشگاه ویران شود. با این حال، به نوشته منابع متعدد، او با آنکه بدترین هفته خود در ماه‌های اخیر را پشت سر گذاشته، در این روزها اخراج نمی‌شود.

رئال به دنبال این است که اوضاع را تا بازی با آتالانتا در لیگ قهرمانان ثابت نگه دارد و سپس بر اساس عملکرد تیم در اروپا درباره زیدان تصمیم بگیرد اما در این میان، شاید اتفاقات دیگری هم رقم بخورد.

برخی منابع نوشته‌اند که نمایش ضعیف دیگری در خانه آلاوس ممکن است باعث شود که زیدان اخراج شود، هرچند که فلورنتینو پرس، رئیس باشگاه، در حال حاضر به این سناریو فکر هم نمی‌کند. مسأله زیدان فقط این نیست که از دو جام حذف شده است (سانتیاگو سولاری به دلیل شکست در سه رقابت در عرض هفت روز اخراج شده بود) و این موضوع بیشتر مطرح است که زیدان با برخی بازیکنان رفتار عجیبی دارد.

سران برنابئو درک نمی‌کنند چرا زیدان با بازیکنان جوانی که برای آینده باشگاه مهم هستند چنین برخورد می‌کند و در همین حین از بازیکنان کهنه‌کاری که انگیزه ندارند و تمرکزشان روی مسائل دیگر است، حمایت می‌کند.

موضوع اصلی بحث در رئال این بوده که کار چرا به اینجا کشیده که مارتین اودگارد خواستار جدایی باشد. او نقشی در تیم ندارد و حتی ایسکو هم به او ترجیح داده می‌شود. ایسکو در ترکیب ثابت فینال‌های لیگ قهرمانان در کاردیف و کیف حضور داشت اما از آن هنگام تاکنون بسیار افت کرده است. سران رئال مادرید همچنین حس می‌کنند که زیدان از بازیکنانی مانند لونین (که تا پیش از بازی با آلکویانو حتی یک دقیقه هم به میدان نرفته بود)، اودریوسولا، میلیتائو، وینیسیوس و ماریانو بسیار کم استفاده می‌کند و به همین دلیل است که وقتی نوبت به بازی آنها می‌رسد، در فرم خوبی به سر نمی‌برند.

روش زیدان همچنین باعث شد که لوکا یوویچ خواستار جدایی به صورت قرضی باشد. این در حالی است که این زیدان بود که او را یک سال و نیم پیش برای تیمش خواسته بود و رئال هم 60 میلیون یورو برایش پرداخته بود.

باشگاه همچنین زیدان را مقصر می‌داند که باعث شد بازیکنان جوانی مانند رگیلون، اشرف حکیمی، مارکوس یورنته، براهیم دیاز و بورخا مایورال جدا شوند و در تاتنهام، اینتر، اتلتیکو مادرید، میلان و رم بدرخشند. آنها دریافته بودند که زیر نظر زیدان هیچ بختی برای بازی ندارند.

رابطه زیدان با رختکن هم مانند گذشته نیست. پیش از وقت اضافه بازی با آلکویانو، او تنها با مارسلو و ویکتور چوست درباره کرنری که منجر به گل حریف شد، صحبت کرد اما خبری از صحبت‌های انگیزه‌بخش همیشگی او نبود.

در مجموع، رئال مادرید احتمالاً تا یک ماه دیگر که لیگ قهرمانان از سر گرفته می‌شود، کاری انجام نخواهد داد. آنها امیدوارند که در این مدت، زیدان تیمشان را در لیگ بالاتر بیاورد اما اگر فجایع دیگری رخ دهد، ممکن است روزهای حضور زیدان در رئال به شماره بیفتد.

 

گزارش

سم پیلگر  

 

 جذاب‌ترین بخش داستان منچستریونایتد که خود را به قله جدول لیگ برتر رسانده این واقعیت عجیب است که آنها آنچنان هم خوب بازی نکرده‌اند. این نخستین بار بعد از قهرمانی فصل 2013-2012 با سر الکس فرگوسن است که شیاطین سرخ بعد از 19 بازی در صدر قرار می‌گیرند. قبل از پیروزی چهارشنبه شب برابر فولام، به دلیل برد منچسترسیتی و لسترسیتی در 24 ساعت گذشته به رتبه سوم سقوط کرده بودند اما برد 2 بر یک در کریون کاتیج به صدر بازشان گرداند. فعلاً قابل انکار نیست که یونایتد به شکل هوشمندانه و البته غیرمنتظره در کورس قهرمانی قرار گرفته است. بعد از باخت به آرسنال در 10 آبان یونایتد در 13 بازی شکست ندارد و 33 امتیاز به دست آورده.

با همه اینها اگرچه فصل دقیقاً به نیمه رسیده به سختی می‌توان بازی‌های واقعاً فوق‌العاده‌ای را از این تیم به یاد آورد. شاید بهترین آنها برد 2-6 برابر تیم ماجراجوی مارچلو بیلسا، لیدزیونایتد در اولدترافورد در دسامبر، پیروزی 4-یک در زمین نیوکاسل در اکتبر و برد 3-یک ماه نوامبر در ورزشگاه اورتون باشد اما بیشتر 9 پیروزی دیگر یونایتد در این فصل لیگ برتر سخت و پراسترس به دست آمده. یونایتد گاهی گل‌های فوق‌العاده زده و زیبا بازی کرده اما در مجموع این حس آزاردهنده در هواداران وجود دارد که با تیم ایده‌آلشان فاصله زیادی دارند. چهار پیروزی آخر یونایتد با یک گل اختلاف به دست آمده و همه می‌توانسته به شکل دیگری رقم بخورد. چهار روز بعد از کریسمس و در بازی با ولورهمپتون، یونایتد با گل دقیقه آخر مارکوس رشفورد که تغییر مسیر سببش بود، یک بر صفر برنده شد. در بازی بعدی که استون ویلا به اولدترافورد آمد، شایسته یک امتیاز بود اما یونایتد با پنالتی بحث‌برانگیز برونو فرناندز همه امتیازات را گرفت. این برد 2 بر یک در حالی به دست آمد که در دقیقه آخر اریک بایی مانع گلزنی کینان دیویس شد.

 در برنلی یک بار دیگر با تغییر مسیر توپ با یک گل برنده شدند و اگر تیم شان‌دایچ یکی از چندین فرصت دیرهنگام خود را گل می‌کرد، نتیجه دیگری رقم می‌خورد. چهارشنبه هم دقیقه 5 از میزبان خود گل خوردند اما بازگشت موفقی داشتند و برد نزدیک دیگری را به نام خود ثبت کردند.

اما بعد از آنکه به وسیله پوگبا پیش افتادند، یونایتد به شدت آسیب‌پذیر شد و روبن لوفتوس چیک دو بار فرصت‌های عالی برای کشاندن بازی به تساوی را از دست داد و در وقت‌های تلف‌شده ضربه سر الکساندر میتروویچ بعد از ساییدن به ران بایی با فاصله کمی به بیرون رفت.

فکر وسوسه‌انگیزی که در ذهن مربی تیم اوله‌گونار سولشر شکل گرفته شاید این باشد که وقتی تیمش بدون انجام بازی‌های فوق‌العاده و بدون ثبات آنچنانی می‌تواند به صدر جدول برود، اگر شروع به درخشیدن در زمین بکنند، چه می‌شود.

این باید زمینه‌ساز خوشبینی شود و این باور که یونایتد چه پتانسیل عظیمی درون خودش دارد، آنها در حال حاضر بین دنده دو و سه در جابه‌جایی هستند و هنوز به سرعت کامل نرسیده‌اند.

یونایتد دومین گلزن لیگ برتر تا اینجای فصل است -تنها لیورپول یک گل بیشتر از این تیم زده- و بخش‌های مهمی از خط حمله این تیم هنوز شکوفا نشده. نمونه‌اش میسون گرینوود که با زدن 17 گل در رقابت‌های مختلف فصل گذشته پدیده آینده‌داری به حساب می‌آمد اما در 13 بازی این فصل در لیگ تنها یک گل زده است. فصل قبل آنتونی مارسیال با 17 گل در لیگ بهترین گلزن یونایتد بود اما این فصل افت کرده و تا اینجا در 15 بازی تنها دو گل زده است.

تصور کنید اگر گرینوود و مارسیال مثل فصل درخشیده بودند، حضور یونایتد در کورس قهرمانی بسیار موجه‌تر از این جلوه می‌کرد. یونایتد اگرچه بهترین تیم لیگ برتر در بازی‌های خارج از خانه است و 8 برد و دو تساوی در خانه رقبا دارد، عملکردش در اولدترافورد جای پیشرفت زیادی دارد. این تیم با 4 برد در 9 بازی خانگی در رده نهم تیم‌های لیگ برتر از این حیث است، حتی پایین‌تر از استون ویلا و وستهم.

اگر سولشر بتواند اولدترافورد را به قلعه‌ای تسخیرناپذیر تبدیل کند یعنی همان چیزی که در روزهای بازی‌اش در یونایتد بود، شیاطین سرخ می‌توانند جایگاهشان در صدر جدول را تثبیت کنند. در حالی که بردن بدون خوب بازی کردن نشانه خوبی از یک قهرمان بالقوه است اما شاید برای همه فصل دوام نداشته باشد و یونایتد به چیزهای بیشتری نیاز دارد.

 

منبع: فوربز

 

گزارش

نیل جونز  

 

گم‌شده: قهرمان لیگ برتر. آخرین بار در 19 دسامبر دیده شده است.

کار لیورپول در دفاع از عنوان قهرمانی، دارد بسیار سخت می‌شود.

مشکلات آنها در بازی اخیرشان در آنفیلد ادامه پیدا کرد، جایی که رکورد شکست‌ناپذیری‌شان در خانه از بین رفت. آنها مقابل برنلی شکست خوردند و این تیم کوچک تاریخ‌ساز شد.

تیم شان‌دایچ تنها تیمی در فصل گذشته بود که در لیگ برتر در آنفیلد شکست را تجربه نکرد و آنها در این فصل بهتر هم عمل کرده‌اند. پنالتی اشلی بارنز که در فاصله 7 دقیقه به پایان مسابقه به ثمر رسید، باعث شد برنلی برد درخشانی را به دست بیاورد. این اولین پیروزی آنها در مرسی‌ساید پس از سال 1975 بود.

اما برای لیورپول، سؤالات بسیاری مطرح شده است. آنها پنج بازی است که در لیگ پیروز نمی‌شوند و در چهار بازی هم گلی نزده‌اند. این بدترین روند آنها در بیش از دو دهه گذشته است. لیورپول به رکوردشکنی عادت کرده اما نه از این رکوردها.

این تیم برای مدتی طولانی بی‌رحمانه به پیش می‌تاخت اما چرخ‌های تیم یورگن کلوپ در هفته‌های گذشته درآمده. آنها یک ماه پیش مدعی اصلی قهرمانی بودند اما حالا حتی نزدیک به دیگر مدعیان هم نیستند. با روند فعلی، حتی کسب سهمیه لیگ قهرمانان هم دستاورد بزرگی برایشان خواهد بود.

پس از پیروزی هفت بر صفر مقابل کریستال پالاس که شش روز پیش از کریسمس رقم خورد، همه چیز برای لیورپول متوقف شد. آنها نمی‌توانند گل بزنند و اعتماد به نفسشان دود شده و به هوا رفته. آنها سایه‌ای از تیمی هستند که در فصل‌های اخیر به دستاوردهای مختلف رسید.

تعجبی ندارد که کلوپ بین دو نیمه می‌خواست با شان‌دایچ دعوا کند. تعجبی ندارد که حس و حال او به تاریکی شب‌های ژانویه بود. این مربی آلمانی و بازیکنانش دیگر خسته شده‌اند.

تعجبی هم ندارد. تساوی با منچستریونایتد یک چیز است –هر تیمی می‌تواند با یونایتد مساوی کند– اما لیورپول در چهار دیدار برابر وست‌بروم، نیوکاسل، ساوتهمپتون و حالا برنلی، تنها دو امتیاز کسب کرده است.

آنها در تعطیلات ژانویه دیدارهای راحتی داشتند ولی از این موضوع استفاده نکردند. شتابی که آنها گرفته بودند از بین رفته و نتوانسته‌اند برش گردانند.

بازیکنان زیادی در لیورپول خارج از فرم هستند. چه سادیو مانه باشد و چه ترنت الکساندر-آرنولد، چه محمد صلاح و چه روبرتو فیرمینو، تفاوت آنها با گذشته آشکار است. آنها همچنان همان اسم را دارند اما عملکردشان فرق کرده است.

کلوپ تأکید دارد که مشکل تیمش خستگی نیست اما در این صورت زنگ خطر با صدای بلندتری به صدا درمی‌آید. اگر آنها خسته نیستند، پس چه شده است؟ سهل‌انگاری می‌کنند؟ قطعاً نه. حواسشان پرت شده؟ شاید. مشکلات مصدومیت؟ بی‌تردید اما تا ابد که نمی‌توان این بهانه را آورد. هر دلیلی که داشته باشد، اوضاع برای آنها در حال حاضر خوب نیست.

مربی تیم تلاش کرد مقابل برنلی با تغییراتی غافلگیرکننده در ترکیب، تیم را احیا کند. صلاح و فیرمینو نیمکت‌نشین بودند و دیووک اوریگی و الکس اوکسلاد-چمبرلن در تصمیمی غیرمعمول، در ترکیب ثابت قرار گرفتند. یوئل ماتیپ به دفاع بازگشته بود اما از سوی دیگر، جوردن هندرسون، کاپیتان تیم مصدوم شده و غایب بود.

تغییرات لیورپول اثرات لازم را نگذاشت. نه اوکسلاد-چمبرلن و نه اوریگی از فرصت‌هایشان استفاده نکردند. اوریگی روی فرصت آشکاری که در نیمه اول داشت، توپ را به تیر دروازه کوبید. این بازیکن بلژیکی بسیار بد به توپ ضربه زد و این جمع‌بندی شب لیورپول بود.

صلاح و فیرمینو در اوایل نیمه دوم به زمین رفتند و برای مدتی کوتاه، تفاوت حس شد اما نیک پوپ مانع گلزنی آنها شد و اصرار لیورپول برای سانتر به محوطه جریمه برنلی، نتیجه‌ای قابل پیش‌بینی داشت. بن می‌ و جیمز تارکوفسکی مستحکم ایستادند و لیورپول برای چندمین بار در هفته‌های اخیر، خالی از ایده 

شده بود.

تا اینکه صحنه سرنوشت‌ساز بازی رقم خورد. بارنز پشت سر ماتیپ حرکت کرد و آلیسون بکر را پیش رو داشت. بارنز به توپ رسید و سپس با آلیسون برخورد کرد. مایک دین، داور بازی اعلام پنالتی کرد. بارنز که در طول بازی خط دفاعی لیورپول را آزار داده بود، تنها گل دیدار را زد.

لیورپول تلاشی بیهوده برای زدن گل داشت اما دیگر خیلی دیر شده بود. روی دو کرنر دیرهنگام، آلیسون به پیش تاخت و تاکومی مینامینو هم به زمین رفت تا تیم را نجات دهد اما این دو نفر نتوانستند کاری انجام دهند. کار از کار گذشته بود؛ هم در این بازی و هم شاید در لیگ.

منبع: سایت گل

 

رامون خوان در کوپا دل‌ری تاریخ‌ساز شد. این بازیکن کورنیا اولین دروازه‌بانی شد که در یک بازی دو ضربه پنالتی بازیکنان بارسلونا را می‌گیرد.

این دروازه‌بان جوان مدتی است که به دنبال قراردادی حرفه‌ای است و حالا این نمایش باعث می‌شود باشگاه‌ کورنیا بخواهد با او قرارداد حرفه‌ای امضا کند. خوان 21ساله در 90 دقیقه معمول بازی سدی محکم برابر بازیکنان بارسا بود و علاوه بر دفع دو ضربه پنالتی، چندین واکنش عالی هم داشت. او بود که باعث شد بازی به وقت اضافه برود، هرچند که بارسا در نهایت دو گل زد و پیروز شد.

دروازه‌بان کورنیا در نیمه اول پنالتی میرالم پیانیچ را گرفت و در نیمه دوم پنالتی عثمان دمبله را. او روی هر دو ضربه جهت را درست تشخیص داد. خوان روی پنالتی پیانیچ به سمت راست رفت و در صحنه پنالتی دمبله هم در وسط دروازه ایستاد. واکنش او روی هر دو پنالتی چنان بود که بازیکنان بارسلونا فرصتی برای ریباند پیدا نکردند.

او پس از بازی گفت: «تاکنون نشده بود دو پنالتی را دفع کنم، حتی در ضربات پنالتی آخر بازی. من و مربی دروازه‌بانان کمی درباره‌اش صحبت کردیم اما من طبق غریزه‌ام کار کردم. واقعیت این است که پنالتی‌های پیانیچ در یوونتوس را دیده بودم و او ضربات را به سمت راست می‌زند. روی پنالتی دمبله هم کاملاً غریزی رفتار کردم. مغزم گفت در وسط بمانم و البته خوش‌شانس هم بودم.»

 

بازی لیورپول و منچستر 

به درد کوررنگ‌ها نمی‌خورد

پربیننده‌ترین بازی لیگ برتر در تاریخ تلویزیون انگلیس، بین لیورپول و منچستریونایتد، برای صدها هزار هواداری که به کوررنگی مبتلا هستند، قابل دیدن نبود. تقریباً پنج میلیون نفر این بازی را تماشا کردند اما حدود 300 هزار نفر نمی‌توانستند تیم‌ها را از یکدیگر تشخیص دهند. در این بازی در آنفیلد، لیورپول با قرمز معمولی خود بازی می‌کرد و یونایتد تصمیم گرفت با پیراهن دومش که سبز سیر است، به میدان برود. سبز و قرمز بخصوص در سایه‌های تاریک برای کسانی که کوررنگ هستند، قابل تشخیص نیست و برای همین خیلی‌ها قبل از پایان بازی تصمیم گرفتند به تماشای آن پایان دهند چون نمی‌توانستند تیم‌ها و بازیکنانشان را تمیز دهند و خیلی‌ها زبان به گله باز کردند. کایران مگوایر، کارشناس اقتصاد فوتبال که به کوررنگی مبتلا است، گفت: «تلویزیون را خاموش کردم، گیج شده بودم. وقتی رنگ‌ها، روشنایی یا سایه نزدیک به هم دارند، آدم‌هایی مثل من دچار مشکل می‌شوند.» مشکل تداخل رنگ قرمز و سبز در فوتبال مشهور است و اتحادیه فوتبال انگلیس با در نظرگرفتن تمهیداتی از جمله «پرچم دوستانه کوررنگ‌ها» کمک می‌کند که تیم‌ها از چه لباسی برای بازی‌شان استفاده کنند. کوررنگی حدود سه میلیون نفر را در بریتانیا مبتلا کرده و در مردان بسیار رایج‌تر از زنان است. از هر 12 مرد یکی و از هر 200 زن یکی از این عارضه رنج می‌برند که معمولاً ژنتیک است اما برخی به علل دیگر مانند دیابت به آن مبتلا می‌شوند.

 

 

بازگشت لبران و رفقا به روزهای پیروزی در میلواکی

بمب روحیه برای قهرمان

لبران جیمز می‌گوید آرای فصل گذشته برای معرفی بهترین‌های NBA - وقتی که اکثر افراد دارای حق رأی، جیانیس آنتتوکونمپو، ستاره تیم میلواکی باکس را به او ترجیح دادند و او را ارزشمندترین بازیکن (MVP) در طول فصل عادی دانستند - به انگیزه‌هایش برای درخشش و کمک به لس‌آنجلس‌لیکرز برای کسب پیروزی مقابل میلواکی باکس اضافه نکرده است. او چیزهای مهم‌تری در سر داشت اما در عین حال به چیزی که می‌‌خواست هم رسید. جیمز در اولین بازی از سری 7 تایی بازی‌های بیرون از خانه تیم لس‌آنجلس لیکرز، به مدافع عنوان قهرمانی رقابت‌ها کمک کرد که در خانه میلواکی باکس، بهترین تیم کنفرانس شرق در دور گروهی فصل گذشته، با نتیجه 113 به 106 به پیروزی برسد. جیمز که فصل گذشته در رقابت برای کسب عنوان MVP مرحله گروهی به آنتتوکونمپو باخته بود، در این بازی مقابل این ستاره یونانی و یارانش، یک تنه 34 امتیاز گرفت که بالاترین امتیازی بود که از اول این فصل تا کنون کسب کرده است.

جیمز که 4 بار MVP رقابت‌های NBA شده است، گفت: «برای من هرگز بردن افتخارات فردی دغدغه نبوده است بلکه بیشتر به دنبال موفقیت‌های تیمی هستم. من فقط می‌خواهم خوب بازی کنم و به تیمم کمک کنم حالا مقابل هر تیمی که می‌خواهد باشد. این تنها چیزی است که برایم اهمیت دارد.» لس‌آنجلس لیکرز دوازدهمین پیروزی خود در 16 مسابقه‌اش در این فصل NBA را در حالی کسب کرد که دوشنبه هفته گذشته در ابتدای کوارتر چهارم برتری امتیازی‌اش نسبت به حریف که دو رقمی شده بود را از دست داد و آن بازی را در خانه با نتیجه 115 به 113 به گلدن استیت وریرز واگذار کرد. لیکرز نه تنها توانست باختش مقابل گلدن‌استیت را جبران کند بلکه دومین باخت متوالی باکس را هم رقم زد. میلواکی‌باکس در این فصل 15 بازی انجام داده که 9 تای آنها را برده و 6 تا را باخته است.

این بازی از یک جهت اهمیت ویژه‌ای داشت چرا که در یک سوی آن قهرمان فصل گذشته بود و در سوی دیگر تیمی که در هر یک از دو فصل گذشته، بهترین رکورد کسب امتیاز در مرحله گروهی را داشته است. این بازی اولین رویارویی دو تیم بعد از رأی‌گیری برای انتخاب MVP فصل گذشته بود که آنتتوکونمپو با فاصله‌ای کم نسبت به آنتونی دیویس، دیگر ستاره لس‌آنجلسی‌ها به عنوان بهترین بازیکن دفاعی انتخاب شد.

دیوس که با کسب 18 امتیاز، 9 ریباند و 6 پاس به لیکرز برای غلبه بر میلواکی کمک کرد، گفت: «ماجرای بهترین‌ها، مربوط به فصل گذشته بود. هیچ کسی هم درباره‌اش حرفی نزد و آن را مطرح نکرد. تنها انگیزه ما برای کسب نتیجه در این بازی این بود که دو باخت متوالی نداشته باشیم و به هدف‌مان هم رسیدیم.» بازیکنان لیکرز 37 بار برای پرتاب‌های سه امتیازی اقدام کردند که 19 بار آن توپ داخل سبد رفت. سهم جیمز هم 6 پرتاب موفق از 10 پرتاب سه امتیازی بود. در این زمینه اما موفق‌تر از او کنتاویوس کادول پاپ بود که 10 پرتاب داشت و تنهای سه تای آنها را از دست داد.

در تیم میلواکی مطابق انتظار، آنتتوکونمپو با 25 امتیاز و 12 ریباندی که گرفت بهترین بازیکن بود و علاوه بر اینها او 9 ترن‌‌اوور هم داشت. بعد از او نیز جرو هالیدی با 22 امتیاز و کریس میدلتون با 20 امتیاز، دیگر بازیکنان امتیازآور میلواکی بودند.

منبع:AP