سیدعلی بلندنظر
روزنامه نگار
فردا روز آخر اعلام اسامی نهایی 32 تیم حاضر در جام جهانی است و خیلی از تیم‌ها فهرست 26 بازیکن خود را اعلام کرده‌اند. همین حالا خیلی از ستاره‌ها حذف شده‌اند؛ خیلی‌ها که سابقه قهرمانی جهان را دارند، از خانه تورنمنت قطر را تماشا می‌کنند، بعضی از جوانان بااستعداد هم به خاطر انتقال به باشگاهی نامناسب در زمانی نادرست تاوان سنگینی پرداختند. به چند غایب بزرگ جام جهانی به ترتیب حروف الفبای انگلیسی اشاره می‌کنیم:
تامی آبراهام
او شم گلزنی خود را در بدترین زمان ممکن از دست داد. مهاجم رم فصل اول خوبی در المپیکو داشت و 27 گل زد تا تیم ژوزه مورینیو قهرمان نخستین دوره لیگ کنفرانس اروپا شود. این فصل اما متفاوت است و آبراهام در یک مقطع شش هفته گل نزد. مهاجم سابق چلسی درست قبل از اعلام اسامی تیم گرت ساوت گیت به قحطی گلش پایان داد اما خیلی کم و خیلی دیر بود بخصوص با فرم خوبی که کالوم ویلسون در نیوکاسل داشت.
تیاگو آلکانتارا
او از یورو 2020 برای اسپانیا بازی نکرده بنابراین کنارگذاشتنش از سوی لوییس انریکه چندان شگفت انگیز نیست اما همچنان شوکه کننده است. تیاگو این فصل هم با مصدومیت‌ها درگیر بوده اما یکی از بهترین هافبک‌ها به حساب می‌آید و در هر بازی‌اش برای لیورپول اثرگذار است. البته انریکه هیچ وقت به این بازیکن 31 ساله اعتماد نکرد و برای همین سرخیو بوسکتس با وجود افت محسوسش در یک سال گذشته به او ترجیح داده شد.
داوید دخئا
همه می‌دانیم او یکی از بهترین دروازه‌بان‌های دنیا در کار با توپ نیست اما مطمئناً یکی از سه دروازه‌بان اول اسپانیا است. لوییس انریکه چنین نظری ندارد و اونای سیمون، داوید رایا و روبرت سانچس را انتخاب کرده و این برای دخئا که در هفته‌های اخیر به روزهای اوجش نزدیک شده بود، ناامیدکننده است. او شاید تاوان عملکرد ضعیفش در جام جهانی روسیه را داد.
روبرتو فیرمینو
تصمیم تیته برای استفاده نکردن از مهاجم لیورپول عجیب است. اول اینکه مهاجمان زیادی ویژگی‌های او و ترکیب استعداد و تلاش و خلاقیت او را دارند. دوم اینکه انتقاد از فرصت سوزی مقابل دروازه رقبا را با گل‌هایش در این فصل جواب داده و برایش ناامیدکننده است که بازیکنانی با آمار پایین‌تر فراخوانده شده‌اند.
فرلان مندی
مدافع چپ اول رئال مادرید کمتر از دو ماه پیش شانس خوبی برای بازی در ترکیب فرانسه داشت و در دو بازی تیمش مقابل اتریش و دانمارک در لیگ ملت‌های اروپا در ترکیب اصلی قرار گرفت. اما در بازی دوم ندرخشید و فرمش افت کرد. با توجه به سیستم سه دفاعه دیدیه دشان که مدافعان باید در کار هجومی هم مشارکت داشته باشند و برای همین مندی شانس سبقت از تئو هرناندس میلان را نداشت.
سرخیو راموس
او به خاطر فصلی پرمصدومیت یورو 2020 را از دست داد اما نرفتن به قطر را سخت می‌شود توجیه کرد. اسطوره رئال مادرید 36 ساله است اما در ترکیب ثابت پاری‌سن‌ژرمن بازی می‌کند. شاید لوییس انریکه جوان‌ترها را در قلب دفاع ترجیح می‌دهد اما راموس که زیاد کارت می‌گیرد، مرد بازی‌های بزرگ است و شاید جای خالی قدرت رهبری‌اش در قطر احساس شود.
جیدون سانچو
ناراحت کننده‌ترین بخش دعوت نشدن او به تیم ملی انگلیس این است که همه انتظارش را داشتند. بعد از فصل اول ناامیدکننده‌اش در منچستریونایتد، امید می‌رفت زیر نظر اریک تن هاخ تولدی دوباره داشته باشد. اول این فصل متحول شده به نظر می‌رسید اما افت کرد و حذفش از فهرست انگلیس اجتناب‌ناپذیر بود. احتمالاً هم‌تیمی سابقش در دورتموند، جود بلینگهام بازیکن ثابت انگلیس باشد و او در خانه انگشت می‌گزد که کاش به اولدترافورد نرفته بود.
فیکایو توموری
این نگرانی وجود داشت که با وجود عملکرد عالی توموری در میلان در یک سال گذشته، دو بازی او با چلسی ملاک گرت ساوت‌گیت قرار بگیرد. او در استمفوردبریج افتضاح بود و در سن‌سیرو اخراج شد و برای همین توموری به جام جهانی نمی‌رود با آنکه خیلی بهتر و باثبات‌تر از هری مگوایر بوده که بیشتر فصل را روی نیمکت منچستریونایتد سپری کرده است.
رایان گراونبرخ
قرار بود انتقال تابستانی او از آژاکس به بایرن‌مونیخ راهش بیندازد اما دوران حرفه‌ای او دچار توقف و افت شد. او حتی یک بازی بوندس لیگا هم در ترکیب بایرن نبوده و شانسی برای حضور در تیم ملی هلند نداشت. تلخی ماجرا بیشتر می‌شود وقتی بدانیم جانشین او در آژاکس، کنت تیلور از سوی لویی فان‌خال دعوت شده است.
متس هوملس
خودش از دست دادن جام جهانی قطر را یکی از تلخ‌ترین اتفاقات حرفه‌اش توصیف کرده و قابل درک است. مدافع بوروسیادورتموند فرم خوبی در این فصل داشته و اخیراً وظیفه‌اش مهار ارلینگ هالند در بازی سخت لیگ قهرمانان شد اما هانسی فلیک با اذعان به توانایی هوملس گفت به‌دنبال گزینه جوان‌تری بوده و برای همین آرمل بلاکاچاپ با یک بازی ملی را ترجیح داده. تعجب‌انگیزتر اینکه بازیکن 20 ساله ساوتهمپتون در هفته‌های اخیر با مشکل شانه مواجه بوده اسای بشود و برای رسیدن به تیم ملی برزیل باید فصل بی‌اشتباهی را سپری می‌کرد. این مدافع میانی اگرچه نقش غیرقابل انکاری در موفقیت این فصل آرسنال دارد اما اشتباهات بدی مرتکب شده است و نمی‌توانست جلوتر از امثال تیاگو سیلوا، ادر میلیتائو، مارکینیوش و برمر دعوت شود.