خیلی‌ها منتظر شروع جام جهانی هستند؛ اما آنچه فوتبالدوستان ایرانی را نگران کرده آغاز جام جهانی نیست.
نبود ثبات در مدیریت فدراسیون فوتبال و تغییر مداوم رؤسای فدراسیون موجب شد تصمیم‌های درستی در مورد تیم ملی گرفته نشود و این تصمیم‌های نادرست، بزرگترین خطری است که تیم ملی را تهدید می‌کند.
شهاب‌الدین عزیزی خادم و میرشاد ماجدی تصمیم‌هایی برای تیم ملی گرفتند که تبعاتی برای تیم ملی اعزامی به جام جهانی ایجاد کرده است. تیم ملی قرار است در دوحه در هتلی اقامت کند که محل اسکان خبرنگاران و تصویربرداران شبکه‌های فارسی زبان آن سوی آب است و همه می‌دانیم هیچ یک از آنها نمی‌خواهند تیم ملی حتی یک امتیاز در جام جهانی به دست آورد.
البته این هتل یک خصوصیت دیگر هم دارد: امکان ورود افرادی که برای خرید به بزرگترین بازار خاورمیانه رفته‌اند و دو در ورودی به هتل به آنها اجازه می‌دهد از این راه به نزدیکی تیم ملی برسند. مورد دوم البته قابل درمان است اما مورد اول عجیب و مشکوک است. تیم ملی در طول جام‌های جهانی در محلی قرنطینه شده، حتی از محل اسکان خبرنگاران خودی هم دور نگه داشته می‌شد اما حالا در دسترس خبرنگارانی است که تیم ملی ایران را کاملاً بیگانه می‌دانند.
اینکه چگونه چنین اشتباهی صورت گرفته مشخص نیست؛ اما اینکه چرا فکری به حال آن نمی‌شود بسیار عجیب‌تر به نظر می‌رسد.
محل تمرین تیم ملی هم بسیار شگفت‌انگیز است. زمینی در نزدیکی یکی از ورزشگاه‌های میزبان بازی‌ها که به طور مشخص هر روز یا یک روز در میان از جمعیتی انبوه پذیرایی می‌کند و همین تمرکز بازیکنان تیم ملی را به هم خواهد زد.
ضمن آنکه دو برج کناری کاملاً مشرف به زمین تمرینی است و کافی است یک نماینده از تیم‌های همگروه در زمان تمرین تیم ملی ایران در یکی از این برج‌ها باشد تا کادر فنی تیم‌ها به همه نقشه‌های تاکتیکی کارلوس کی‌روش دست پیدا کند.
تیم ملی این روزها در سکوت و مظلومیت تمرین می‌کند و رسانه‌های آن سوی آب تمام توان خود را گذاشته تا تیم ملی کشورمان را منزوی کند. قطعاً نگاه مهربانانه مسئولان برای از بین رفتن همه مشکلات تیم ملی می‌تواند این تیم را از وضعیت فعلی خارج کند.