او را در دنیای والیبال نشسته با لقب غول می‌شناسند. بازیکنی آرام و عاشق کتاب. حرف از مرتضی مهرزاد، ملی پوش تیم والیبال نشسته ایران است. بازیکنی که در توکیو و دومین تجربه پارالمپیک با بلاک‌های یک متر و 96 سانتیمتری‌اش همه مربیان دنیا را به دردسر انداخته بود. نمایشی که از او سوپر استار جهانی ساخت. مهرزاد هرجا که پا می‌گذارد مورد توجه قرار می‌گیرد، در حالی که خودش از آن فراری است. حتی فراری از مصاحبه.حرف‌های بلندترین مرد والیبال نشسته دنیا را از دست ندهید.
سعید زاهدیان
روزنامه‌نگار
کتاب زیاد می‌خوانی و شعر می‌گویی، بعد از اینکه به برنامه ماه عسل رفتی کتاب خوان شدی یا اینکه قبل از آن هم کتاب می‌خواندی؟
من از سوم دبستان کتاب خواندن را خیلی دوست داشتم و تا امروز این علاقه همراهم است.
بیشتر داستان می‌خوانی یا موضوعات دیگر؟
بیشتر رمان معاصر، کلاسیک، فرقی نداره مهم این است که کتاب خوب باشد.
خودت هم شعر می‌نویسی؟
چه کسی گفته که من شعر می‌نویسم؟
من شنیدم که تو شعر نو می‌نویسی.
شعر که نه، من یک چیزهایی می‌نوشتم. البته حدود سه سالی است که ننوشته‌ام.
فکر نکردی کتاب شعرهایت را چاپ کنی؟
چرا فکر کردم.
پس چرا چاپ نکردی؟
حالا نه، شاید بعدها چاپ کنم.
درباره تو شنیدم که خیلی درونگرا هستی، اما در تمرین دیدم با بچه‌ها راحت صحبت می‌کنی. انگار درونگرایی تو در اردو و تیم نیست و بیشتر به زندگی شخصی‌ات برمی‌گردد؟
من در اردو هم دوست دارم تنها باشم. البته که بعضی مواقع با بچه‌ها شوخی و خنده هم دارم، اما بیشتر مواقع یک پیله‌ای دور خودم دارم.
تا به حال با کسی دعوا کرده‌ای؟
بچه که بودم و آدم طبیعی، یعنی دوره دبستان و راهنمایی، با بچه‌های همسن خودم زد و خورد طبیعی بود.
مدرسه که می‌رفتی به خاطر قدت اذیتت نمی‌کردند که دلیل دعوا شود؟
من همیشه قدم بلندتر از بچه‌های دیگر بود، مثلاً کلاس چهارم یا پنجم ابتدایی، گریه‌کنان به خانه آمدم و گفتم من دیگر نمی‌خواهم به مدرسه بروم، مادرم گفت چرا؟ گفتم چون بقیه به من می‌گویند 2 ساله هستی. یعنی به خاطر اینکه همیشه یک سر و گردن بالاتر از بقیه بچه‌ها بودم. البته قد بلند هم محاسن داشت و هم معایب. همیشه آخر کلاس می‌نشستم و همیشه قلدر بازی در‌می‌آوردم.
پس قلدر هم بودی؟
یک بار یادم است که موضوع انشا این بود که درباره خودتان بنویسید، من نگاه کردم دیدم متولد26/6/1366 هستم، گفتم اگر بنویسم 66 کسی باور نمی‌کند، نوشتم 25/5/65 (با خنده) برای اینکه به من بخورد.
تا به حال در مدرسه رد شده‌ای؟
من نه تا به حال رد نشدم.
چقدر درس خواندی؟
من تا دوم راهنمایی درس خواندم و بعد زدم بیرون.
چرا؟
به خاطر شرایط مالی. بعد پایم مشکل پیدا کرد و بعد که آمدم والیبال روی من تأثیر گذاشت و دوباره درس را شروع کردم و حالا هم دانشجوی تربیت بدنی هستم.
تو با این قد برای نشستن در ماشین مشکلی نداری؟
من با همه چیز مشکل دارم.
تا به حال فکر نکردی با ماشینی رفت و آمد کنی که راحت باشی؟ خودت رانندگی می‌کنی یا نه؟
این مسأله‌ای که می‌گویید در سوئیس، امریکا و اروپا صدق می‌کند. اما ما در ایران بازی می‌کنیم و حتی یک آدم عادی هم برای زندگی مشکل دارد، چه برسد به من با دو معلولیت قد خیلی بلند.
تو بچه چالوسی، حسن یزدانی هم بچه مازندران است که همیشه مورد توجه است، حتی از دویدنش فیلم می‌گیرند و حتی اگر در مسابقه‌اش بازنده باشد باز هم همه می‌گویند قربانت برویم. هیچ وقت با دیدن این مسائل غبطه نخوردی یا فکر نکردی که وقتی استاندار این قدر به او توجه می‌کند، یک ماشین هم به تو بدهد؟
یک مسأله این است که بین بچه‌های تیمی و انفرادی تبعیض وجود دارد. پاداش و مزایای ورزشکاران تیمی معلول همیشه نصف سالم‌ها است. ما بارها و بارها این مسأله را گفته‌ایم اما اتفاقی نمی‌افتد. از استاندار تا فرماندار بگیر و مسئولان بالاتر، اما هیچ اتفاقی نیفتاده و ما خسته شده‌ایم آن قدر گفته‌ایم. فکر می‌کنم زشت است من یک مسأله را 10 بار بگویم و تغییر پیدا نشود، برای چه باید بار یازدهم بگویم؟ فقط خودم را خرد می‌کنم.
پیش آمده هنگام برگشت از پارالمپیک، مانند مدال‌آوران المپیکی از شما استقبال کنند؟
مردم برای ما مراسم می‌گیرند، وگرنه مسئولان از استاندار گرفته تا فرماندار و شورای شهر بارها به خانه ما آمده‌اند، یا ما پیش آنها رفته‌ایم، حرف زده‌ایم اما هیچ اتفاقی نیفتاد. این زشت است. پارسال خانمی صحبت کرد که چقدر حقوق می‌گیری از صندوق؟ وقتی گفتم یک میلیون و 47 هزار تومان باور نمی‌کرد. می‌خواستم برایش پیامک پرداختیم را بفرستم، بچه‌ها گفتند زشت است.
آقای رضایی سرمربی تیم اتفاقاً پیامک پرداختی صندوق را نشان داد.
یک میلیون و 47 هزار تومان را تا سر کوچه بروی تمام می‌شود.
پس چطور زندگی‌ات را می‌گذرانی؟
ما برای بازی در لیگ قرارداد می‌بندیم، در تیم ملی برای پارالمپیک و پاراآسیایی حقوق می‌گیریم.
سرجمع همه آنها چقدر می‌شود؟
حقوق تیم ملی برای پاراآسیایی فکر می‌کنم هر دو ماه 8 میلیون و 100 هزار تومان می‌شود.
تا چه زمانی می‌خواهی بازی کنی؟
نمی دانم. من تا زمانی که توانایی داشته باشم و به تیم ملی دعوت شوم، بازی می‌کنم. دعوت هم نکنند، باز دمشان گرم.
مسابقات قهرمانی جهان را چطور می‌بینی؟
من برای دومین بار مسابقات قهرمانی جهان را تجربه می‌کنم. رقابت‌ها در بوسنی است و آنها هم مدعی هستند، از طرفی تعداد تیم‌ها بیشتر شده اما روسیه هم نیست. شرایط خاص خودش را دارد، کار خیلی سختی داریم اما باید بازی کنیم.
خودت چه نتیجه‌ای را پیش‌بینی می‌کنی؟
امیدوارم بتوانیم با مقام خیلی خوب بدرخشیم.
فوتبال تماشا می‌کنی؟
کمتر فرصت دیدن تلویزیون را پیدا می‌کنم و آن هم به دیدن فیلم و سریال می‌گذرد.
یعنی فوتبال خارجی هم نگاه نمی‌کنی؟
من طرفدار رئال هستم، طرفدار پرسپولیس نیز هستم اما دیگر بازی‌ها را تماشا نمی‌کنم و تنها نتایج را می‌بینم. خیلی کم پیش می‌آید 90 دقیقه بازی را ببینم.
چطور می‌توانی وقتی بارسلونا هست، طرفدار رئال باشی؟
به نظرم مسی بهترین بازیکن طول تاریخ بارسلوناست. من رئال را دوست دارم و کتمان هم نمی‌کنم. بنز خوب است، اما پورشه و بقیه ماشین‌ها هم خوب هستند.
اما آن بارسا سفینه بود.
از آن نسل من عاشق دنی آلوز هستم. هیچ وقت فکر نمی‌کنم بازیکنی به سرعت و قدرت او بیاید. منطقی نگاه کنیم، بارسلونا تیم خیلی خوبی داشت، اما حالا نه. بعد از مسی دیگر نه.
ZOOM
سرمربی تیم ملی بوسنی کری خوانده بود که می‌خواهیم قهرمانی را در کشورمان بگیریم و مردم‌مان را شاد کنیم، به نظرت بوسنی قهرمان می‌شود؟
ما همیشه مقابل بوسنی کار خیلی سختی داریم. تیم بوسنی هم در زمین خودشان و مقابل تماشاگرانشان بازی می کنند و هم شرایط آب و هوایی به نفع‌شان است و این موضوع برای آنها امتیاز محسوب می‌شود اما تیم ما هم خوب است و بچه‌ها تجربه چند پارالمپیک را دارند؛ تیمی با ترکیب بازیکنان با تجربه و جوان هستند ان‌شاءالله که بتوانیم دل مردم را شاد کنیم.