سام ستارزاده
روزنامه‌نگار ورزشی
«تاج، خوب یا بد؟» صرف‌نظر از پاسخ این پرسش، نمی‌توانیم انکار کنیم که طرحی که وی برای بازگرداندن کارلوس کی‌روش ریخته، خلاقانه و احتمالاً کارشناسی شده بوده؛ نه انتخابی که صرفاً برای رفع تکلیف و شانه خالی کردن از تقصیرات در صورت ناکامی تیم ملی در جام‌جهانی باشد. در برنامه تاج، سی‌کیوی پرآوازه به‌صورت کوتاه‌مدت به‌سوی نیمکت ایران بازمی‌گردد و جواد نکونام که تفکرات فنی‌اش به‌شدت به وی شبیه است، در کنارش قرار می‌گیرد تا به‌تدریج تجربه بیندوزد و نهایتاً، پس از جام ملت‌های آسیا و در ۷۰ سالگی کی‌روش، سکان هدایت یوزهای پارسی را از وی بگیرد.
طرح بازگشت کی‌روش، مانند آنچه در فوتبال ملی آلمان انجام می‌شود، بستر ارزشمندی برای رشد یکی از برترین استعدادهای سرمربیگری کشورمان فراهم می‌سازد؛ اما در عین حال، این نقشه یک قربانی بزرگ هم می‌گیرد؛ تنها نماینده فوتبال باشگاهی ایران در دور حذفی لیگ قهرمانان آسیا، فولاد. تیمی که بر اساس ایده‌های نکونام بسته شده و مدیریتش در مقابل خیز استقلال برای جذب نکو نیز یک «نه» قاطع گفته، بی‌شک با از دست دادن نفر شماره یک پروژه سه سال اخیر تیم خود ضرر خواهد کرد، در شرایطی که با غلبه بر الفیصلی سقوط کرده به سطح دوم فوتبال عربستان، هم بهترین نتیجه تاریخ فولاد در آسیا رقم می‌خورد و هم سهمیه ایران در این تورنمنت حفظ می‌شود.
بازگشت به کی‌روش را می‌توان تصمیم درست تاج دانست، برای بازگرداندن دوباره آرامش و اتحاد از دست رفته فضای تیم ملی. این تصمیم در بدو بازگشت تاج به ساختمان سئول، می‌تواند بخشی از خاطرات تلخ ویلموتس را از اذهان ما پاک کند؛ اما تاج موظف به حمایت از فوتبال ملی و باشگاهی در آن واحد خواهد بود. شاید اگر نکونام کار نیمه‌تمام خود با فولاد را در ماه ژانویه و در آسیا تمام کند و سپس تا جام ملت‌های آسیا دستیار کی‌روش باشد، فوتبال باشگاهی و ملی ما با هم بتوانند از پیشرفت شماره ۶ سابق تیم‌ملی سود ببرند.