آرمن ساروخانیان
خبرنگار
بازگشت کارلوس کی‌روش به تیم ملی به اندازه جلوس دوباره مهدی تاج به فدراسیون فوتبال غیرمنتظره است، ولی اتفاقات عجیب چند سال گذشته فوتبال ایران طوری پیش رفت که مربی پرتغالی برای سومین جام جهانی متوالی روی نیمکت ایران بنشیند.
بازگشت کی‌روش همانقدر که هوادارانش را ذوق‌زده کرده، مخالفانش را هم دوباره به خط کرده. این تنش‌ها تا حدودی قابل پیش‌بینی بود، ولی از طرف دیگر هیچ گزینه دیگری برای جانشینی اسکوچیچ در این زمان کوتاه وجود نداشت و او تنها انتخاب ممکن برای نجات تیم ملی بود. وقتی صحبت از شرایط اضطراری باشد، انتخاب ایده‌آل هم معنی پیدا نمی‌کند و بازگشت کی‌روش هم قطعاً دردسرهایی خواهد داشت.
موج مخالفت‌ها از همین حالا شروع شده، ولی شرایط فعلی فوتبال ایران با دوره قبلی حضور کی‌روش تفاوت‌های مهمی دارد.
این بار از برانکو روی نیمکت پرسپولیس خبری نیست و دو قطبی شدید قبلی شکل نمی‌گیرد. دلیلی ندارد که کی‌روش و گل‌محمدی اختلاف پیدا کنند و رابطه مربی پرتغالی و پرسپولیس می‌تواند ترمیم شود.
انتظار می‌رود کی‌روش هم در شرایط جدید و با استفاده از تجربه دوره قبلی این بار رفتار متفاوتی داشته باشد و تاج هم با شناخت از انتظارات این مربی اجازه ندهد تنش‌ها تکرار شود.
شناخت کی‌روش از فوتبال ایران کمک می‌کند او زمان کمتری برای رسیدن به ترکیب صرف کند. البته از آخرین باری که کی‌روش روی نیمکت تیم ملی نشست سه و نیم سال می‌گذرد و تعدادی از بازیکنان آن تیم از فرم عالی فاصله گرفته‌اند، ولی حدود 70 درصد تیم دست نخورده است و او فرصت دارد که در این سه ماه بقیه بازیکنان را بشناسد.