تابستان فرا رسید و سوپرمارکت‌ها با یکدیگر برای انبار کردن نوشیدنی‌های خنک، بستنی و... وارد رقابت شده‌اند. همه اینها یعنی ویمبلدون هم برگشته است! در دنیای ورزش، رویدادهایی که از ویمبلدون نمادین‌تر باشند زیاد نیستند و از روزی که این تورنمنت آغاز می‌شود، جنوب لندن عملاً مسحور آن می‌شود. درباره ویمبلدون واقعیت‌ها و حقایق بسیاری وجود دارد که سلطه راجر فدرر بر آن شاید کمترین شگفتی را در میان آنها دارد. سومین گرنداسلم تنیس سال که مهم‌ترین رویداد تنیس روی زمین‌های چمن نیز محسوب می‌شود، یکسری حقایق دارد که شاید کمتر کسی از آنها مطلع باشد بخصوص طرفداران کم سن‌و‌سال‌تر این رویداد.
یک تنیسور با اطلاعاتی متوسط از تنیس می‌‌داند که راجر فدرر دارای بیشترین قهرمانی در بخش مردان و مارتینا ناوراتیلووا دارای بیشترین قهرمانی در بخش زنان ویمبلدون است. اما اینها در قیاس با دیگر حقایق مربوط به این تورنمنت جذابیت چندنی ندارند.
یکی از این واقعیت‌ها این است که ویمبلدون به‌عنوان بزرگترین عملیات کترینگ (تداکارت مربوط به تأمین خورد و خوراک) ورزشی تک رشته‌ای سالانه در اروپاست به طوری که 3 هزار نفر مسئول اجرای آن هستند و هواداران تنها در عرض 2 هفته نزدیک به 200 هزار ظرف توت فرنگی مصرف می‌کنند! با در نظر گرفتن اینکه یک ظرف کوچک دارای 10 توت فرنگی از سال 2010 حدود 50/2 پوند قیمت داشته است، برگزار کنندگان ویمبلدون به تنهایی نزدیک به نیم میلیون پوند برای تدارک دیدن میوه تماشاگران این تورنمنت هزینه می‌‌کنند. به این مورد، بیش از 300 هزار ظرف دیگری که برای تهیه نوشیدنی هواداران تشنه می‌‌خواهند اضافه کنید. دقیق‌تر بخواهید بدانید، در طول یک دوره برگزاری رقابت‌های ویمبلدون، 18 هزار و 61 ظرف چیپس و ماهی برای تماشاگران، 6 هزار و 147 ظرف پاستا برای شرکت‌کنندگان، 4 هزار و 242 ظرف سوشی برای شرکت‌کنندگان، 300 هزار بطری نوشیدنی، 64 هزار و 703 ظرف بستنی، 191 هزار و 930 ظرف توت فرنگی و 234 هزار و 416 وعده غذایی توزیع می‌شود.
هر سال، بالغ بر 54 هزار توپ تنیس در رقابت‌های ویمبلدون مورد استفاده قرار می‌گیرد که البته با توجه به آمار شرکت‌کنندگان خیلی هم عجیب نیست اما نکته‌ای که شاید اشاره به آن ارزش بیشتری داشته باشد این است که این توپ‌ها زمانی که مورد استفاده قرار نمی‌گیرد در سردخانه‌هایی مخصوص نگهداری می‌شوند تا فرم اولیه خود را از دست ندهند. راستی، توپ‌های ویمبلدون همیشه زرد نبوده‌اند. در واقع رنگ اولیه آنها سفید بود و از سال 1986 که تلویزیون‌ها به‌صورت رنگی تصاویر را پخش کردند، به خاطر اینکه تماشاگران در تشخیص توپ مشکل داشتند، به رنگ امروزی درآمدند.
چشم عقاب! نه منظور آن سیستم خط نگه‌دار که برای تشخیص داخل یا خارج بودن توپ از زمین بازی استفاده می‌شود نیست بلکه مقصود عروسک خود ویمبلدون است. هر روز صبح در طول برگزاری تورنمنت، یک شاهین به اسم روفوس آزاد می‌شود تا بر فراز زمین‌های ویمبلدون پرواز کند و از فرود آمدن کبوترها روی زمین‌های چمن مسابقات جلوگیری کند. این سلبریتی ثابت ویمبلدون از سال 2003 که جانشین یک شاهین دیگر به اسم همیش شد، هر ساله توجه خیلی‌ها را جلب می‌کند و در توئیتر 10 هزار فالور هم دارد! سال 2012 پرنده رسمی ویمبلدون ناپدید شد و معلوم شد که او را دزدیده‌‌اند اما سه روز بعد پیدا شد.