مبلغ 33 میلیون دلار برای این مدافع کناری برزیلی اصلاً چیزی نبود با توجه به نیازی که در اروپا به این پست وجود داشت. او در دو فصل قرضی در رئال بتیس درخشید تا جایی که بارسلونا می‌خواست از اختیارش برای دائمی کردن قرارداد او استفاده کند اما نشد. توان هجومی او خیلی از تیم‌های لالیگا را به دردسر انداخت ضمن اینکه برای کوپا امریکا به تیم ملی کشورش دعوت شد. هواداران تاتنهام اطمینان داشتند در سیستم سه دفاعه نونو اسپیریتو سانتو می‌درخشد اما خیلی پایین‌تر از حد انتظارات بود و تیم با مربی پرتغالی به جایی نرسید. اخراجش کردند و آنتونیو کونته را آوردند که به راه انداختن بال-مدافعان مشهور است اما برای امرسون بی‌فایده بود. شکاف‌های دفاعی و اشتباهات تأثیرگذار، او را به نیمکت فرستاد. امرسون در هفته‌های آخر فرم خوب خودش را پیدا کرد. در مجموع شاید بی‌رحمانه باشد اگر او را ناامیدکننده بدانیم اما عملکرد کلی او انتظارات را برآورده نکرد. این وقتی بیشتر به چشم می‌آید که او را با امثال ریس جیمز، ترنت الکساندر آرنولد، کایل واکر و ژوائو کانسلو مقایسه کنیم.