میعاد نیک – بی‌راه نیست اگر مهم‌ترین خبر چند روز اخیر جامعه رسانه‌ای فوتبال ایران را احتمال قریب‌الوقوع عزل شهاب‌الدین عزیزی ‌خادم از ریاست فدراسیون ملی فوتبال دانست. رئیس جوانی که در ابتدای دوران صدارتش بر فوتبال ایران اهتمامی عجیب به حفظ ماهیت اعضای هیأت‌رئیسه فدراسیونش داشت، حالا توسط همان‌هایی به گوشه رینگ هدایت شده که روزگاری از بزرگ‌ترین حامیانش برای کسب کرسی ریاست فدراسیون فوتبال بوده‌اند. در این که هر انقلابی در قلب خود می‌تواند صدها کودتا داشته باشد، شکی نیست و شاید سرپرست بعدی فدراسیون فوتبال باید از جفت چشم‌های خود هم بترسد.

با این حال اما بحثی مهم‌تر از مسائل اخلاقی و انسانی در این استیضاح نهفته است و آن هم چیزی نیست جز اساسنامه پرابهام فدراسیون ملی فوتبال. اساسنامه‌ای که در هیچ ‌بندی به صراحت از تعیین تکلیف پست‌های بلاتصدی که شامل مواد بلاتصدی بودن نشده‌اند، صحبتی نکرده و البته که یک عضوش دیگر واجد شرایط عضویت در هیأت‌رئیسه نیست، چطور باید به دستاویزی برای عزل رئیس فدراسیون فوتبال تبدیل شود؟ اتکا به مجموعه‌ای دارای خلأ قانونی چگونه قرار است فوتبال را از دست اغیار نجات دهد؟ پیش از مصوبه مجلس، کاش حتی به قیمت تعلیق فوتبال ایران برای یک بار هم که شده، تکلیف اساسنامه‌مان تعیین شود!