شاید اگر جمعه شب هم مقابل پورتو، چلسی ایستاده بود و بازی پورتو و اسپورتینگ ابعاد بین‌المللی بیشتری داشت، ضربه سر دیدنی طارمی که وارد دروازه حریف شد هم مثل همان قیچی‌برگردان معروفش، ابعاد بین‌المللی می‌گرفت. حالا طارمی یک چهره اثبات شده در خط حمله است، خواه به دید طرفداران پورتو یا آنها که از ایران فوتبال طارمی را دنبال می‌کنند.

درست است که این دیدار مهم در فوتبال باشگاهی پرتغال، در نهایت با تساوی 2 – 2 به پایان رسید اما آنچه از این بازی در رسانه‌های ایران و فضای مجازی دست به دست می‌شود، تصویری از گل فراموش نشدنی طارمی است. جایی که زیر فشار شدید ورزشگاه دراگائو پورتو در دقیقه 78، مهدی طارمی با ضربه سر استثنایی‌اش گل تساوی بازی را به ثمر رساند و تیمش را در صدر جدول حفظ کرد.

اسپورتینگ که در دقیقه ۸ توسط پائولینیو به گل اول بازی رسید توانست گل دوم این بازی را در دقیقه ۳۴ توسط نونو سانتوس به ثمر برساند. در ادامه شاگردان سرجیو کونسیسائو گل اول خود را روی پاس مهدی طارمی در دقیقه ۳۸ به ثمر رساندند. بازی فیزیکی هر دو تیم باعث شد تا داور مسابقه بارها کارت زرد از جیب خود خارج کند تا در نهایت رنگ این کارت در دقیقه ۴۹ مقابل چشمان سباستین کواتس، بازیکن اسپورتینگ قرمز شد تا میهمان چاره‌ای جز ادامه بازی با ۱۰ نفر نداشته باشد و در این شرایط بود که طارمی گل تساوی را زد.

البته که بعد از این بازی، رئیس باشگاه اسپورتینگ درباره صحنه جنجالی درگیری طارمی و بازیکن این تیم گفت:«کواتس نباید کارت زرد می‌گرفت. طارمی روی این صحنه خطا کرده بود و باید کارت می‌گرفت. این کارت زرد نقش مهمی در فروپاشی ما در نیمه دوم داشت. این داور در طول بازی از ما عذرخواهی کرد. در طول بازی، این داور ترسیده بود و جسارت کافی برای داوری در چنین جوی را نداشت.»

این صحبت‌های رئیس باشگاه اسپورتینگ اما چیزی از عملکرد عالی طارمی در این بازی کم نمی‌کند. سایت observador او را قهرمان نامیده است و گل پوینت هم به تمجید از عملکرد عالی او پرداخت.

طارمی در تمام بازی در زمین حضور داشت و توانست 3 شوت به دروازه حریف بزند که یکی از آنها به گل بدل شد و یکی دیگر نیز با واکنش خوب «آنتونیو آدان» به بیرون رفت. او یک بار اقدام به دریبل زنی کرد که با موفقیت آن را به پایان رساند. در زمینه پاس دهی، او 3 پاس کلیدی داد و آمار دقت پاس 50 درصدی را به نمایش گذاشت.

مهدی در نبردهای هوایی بسیار خوب کار کرد که البته نحوه به ثمر رساندن گلش، خود گویای این موضوع است. او از 6 موقعیت و دوئل هوایی 3 بار موفق به ضربه سر شد که آمار خوبی محسوب می‌شود. طارمی یک بار مانع پیشروی توپ شد و توانست 2 بار خطا از بازیکنان حریف بگیرد.

مجموع همه اینها طارمی را بر اساس آمار و ارقام به بهترین بازیکن این بازی تبدیل کرد. بازیکنی که پس از دوره‌ای رکود، دوباره درست در نقطه اوجش قرار گرفته است تا شانس‌هایش را برای انتقالی مناسب در تابستان بیشتر کند. او اما برای هواداران داخلی‌اش با گلی که زد، خاطره‌ دو گل از ماندگار‌ترین گل‌های علی دایی در لباس تیم ملی را زنده کرد. ابتدا گلی که دایی در جده‌ عربستان وارد دروازه بوبکر کرد تا تیم دوست‌داشتنی «چیرو» نیمه اول را بازنده به رختکن نرود. گلی که دایی برای به ثمر رساندن آن با همان رشادت همیشگی‌اش به میان مدافعان حریف زد و با یک پرش تماشایی، خودش را به توپ ارسال‌شده توسط مهدوی‌کیا رساند و آن گل خاطره‌انگیز را به ثمر رساند.

اما جدای از پرش دیدنی طارمی که شاخصه اول گل حساسش بود، چرخش عجیب و غریب و ۳۶۰ درجه‌ای که زدن آن ضربه سر به بدنش تحمیل کرد، ذهن‌ها را به سمت بازی رده‌بندی جام ملت‌های آسیا ۱۹۹۶ امارات کشاند. جایی که علی دایی روی ارسال فوق‌العاده مهرداد میناوند فقید، به شکلی باورنکردنی در ارتفاعی برابر با فاصله زانوهایش از زمین، با ضربه سر دروازه کویت را باز کرد. ضربه سری که دایی هیچ وقت برخوردش با تور دروازه را ندید! چرا که در آن حد فاصل به خاطر انعطاف عجیبی که به بدنش داده بود، یک چرخش ۱۸۰ درجه‌ای عمودی را انجام داد و یکی از زیباترین صحنه‌های تاریخ فوتبال ایران را رقم زد.

حالا طارمی هر روز بیش‌تر از قبل خاطرات گل‌های ماندگار تاریخ فوتبال را برای‌مان زنده می‌کند و در مسیر موفقیت قدم می‌زند.