مازیار گیلکان

 

استقلال یاد گرفته است که در هر بازی به هر دردسری هم که دچار باشد، برنده از زمین بیرون بیاید. این همان چیزی است که فرهاد مجیدی با روحیات جاه‌طلبانه به تیمش داده و نتیجه‌اش صدرنشینی است.

از این روحیه فرهاد مجیدی، مدیران پیشین استقلال برای جنگ و جدل‌های داخلی استفاده می‌کردند. تفاوت این استقلال که صدرنشین شده و آن استقلالی که با همین فرهاد مجیدی قهرمانی‌ها را از کف می‌داد، همین نکته ساده است، اینکه روحیه جاه‌طلبی سرمربی برای پیروزی استفاده شود، نه برای جدل با مدیرعامل و هیأت مدیره.

مصطفی آجرلو، مدیرعامل استقلال اگر هر کار مفیدی در استقلال کرده باشد، اولی همین است که مربی‌اش را برای جاه‌طلبی در میدان مسابقه آماده کرده، نه برای رویارویی با خودش.

استقلال این تبحر را دارد که در هر موقعیتی پیروز باشد. این دستاورد کوچکی نیست. این را باید در کارنامه مجیدی در استقلال ثبت کرد و البته سپس می‌توان ده‌ها نقد هم مطرح کرد که بازی استقلال در ذهن می‌سازد.

استقلال هنوز در ساخت بازی دچار مشکل است، حتی گاهی دچار بحران است و کیفیت کافی برای قهرمانی ندارد. استقلال با همین نیروی انسانی باید نمایش‌های بهتری را ارائه کند و از پس این کار برمی‌آید، البته در صورتی که ایده‌های بهتر و بیشتری برای ساخت بازی داشته باشد.

استقلال آسان بردن را بلد است اما همیشه با این بازی و با این ایده‌ها نمی‌توان پیروز شد. استقلال پیش از رسیدن به بن‌بست باید ایده‌های بیشتری را برای بازی خلق کند.

فرهاد مجیدی دستیاران خود را باید به کار بیشتر وادار کند. صالح مصطفوی باید در این کار بیشتر نظر بدهد و البته روابط با گابریله پین نیز باید به نفع استقلال اصلاح شود.