سرمقاله

 

بعد از جام‌جهانی 2006 بلبشویی درست شد که محصول اتفاقاتی بود که رسانه‌ها از حدود 6 ماه قبل شروع کردند؛ سطح انتظارات از تیم‌ملی چنان بالا رفت که هواداران فوتبال ایران دنبال صعود به مرحله بعد بودند و حذف در مرحله گروهی را شکستی تحقیر‌آمیز می‌پنداشتند. 

آیا واقعاً تیم ایران که پس از انقلاب برای دومین بار به جام‌جهانی رسیده بود، باید مقابل پرتغال با رونالدو، دکو، فیگو و یک دنیا ستاره  از تیم‌های بزرگ، پیروز می‌شد؟!

ما مقابل مکزیکی بازی داشتیم که اغلب بازیکنانش از لیگ‌های معتبر اروپایی می‌آمدند و رافائل مارکز مدافع ثابت بارسلونا بازوبند کاپیتانی این تیم را به بازو بسته بود. 

نتیجه بالا بردن سطح انتظارات این شد که پس از جام، همه غمگین بودند در حالی که باید از مصاف با تیم‌های بزرگ لذت می‌بردیم و تقابل با ستاره‌های فوتبال دنیا برای‌مان حسی خوشایند می‌ساخت.

 البته پروژه صعود از گروه، توسط عده‌ای خاص طراحی شد تا پس از مسابقات رئیس‌فدراسیون و سرمربی تیم‌ملی را بکوبند و صندلی آنها را اشغال کنند. بی‌شک آنها می‌دانستند که صعود از گروه برای تیمی که در 40 سال گذشته دومین جام‌جهانی‌اش را تجربه می‌کرد غیرممکن 

است.

جام‌جهانی 2014 هم نشان داد که صعود از گروه برای یک تیم آسیایی در تقابل با اروپایی‌ها و آفریقایی‌هایی که یک دنیا ستاره دارند کار آسانی نیست؛ پرتغال 2006 به جمع 4 تیم نهایی رسید و آرژانتین 2014 هم فینالیست شد و بازی را به آلمان باخت. 

در جام‌جهانی 2018 هم پیش‌بینی این بود که مقابل اسپانیا و پرتغال با جشنواره‌ای از گل خورده حذف می‌شویم، اما رقابت پایاپای با اسپانیا و پرتغال و پیروزی برابر مراکش موجی از شادی را ایجاد کرد چرا که فراتر از انتظار ظاهر شدیم و نه‌تنها بد نباختیم، بلکه دنیا با احترام از تیم ایران یاد کرد.

حالا به جام‌جهانی 2022 رسیده‌ایم و باید منطقی به بزرگترین رویداد دنیا نگاه کنیم؛ آیا فوتبال ایران به لحاظ امکانات، سخت‌افزار و بازیکن با 16 تیم برتر دنیا قابل رقابت است که انتظار صعود از این تیم وجود دارد؟ 

باید صبر کنیم تا قرعه‌کشی بازی‌ها را ببینیم؛ فکر کردن به صعود از گروه ایرادی ندارد اما واقعیت‌ها را ببینیم و در صورت حذف، خود را سرزنش نکنیم و اتفاقات 2006 تکرار نشود. 

سطح انتظارات را معقول و منطقی تعریف کنیم تا پس از جام با هوادارانی سرخورده و غمگین مواجه نباشیم. اگر هم صعود کردیم و پدیده جام بودیم، این را بدانیم که جایگاه فوتبال ایران کجاست و چگونه این اتفاق رخ داده تا هیجان و جو صعود ما را به این نتیجه نرساند که فوتبال ایران در قواره 16 تیم برتر دنیاست.