رضا عباسپور
محمد نصیری، اسطوره نامدار ورزش کشور و وزنهبرداری ایران بعد از عمل جراحی سنگینی که روی قلبش انجام شد، مدتی در بیمارستان بستری بود و تحت مراقبتهای ویژه پزشکی قرار داشت، اما او بلافاصله پس از تأیید پزشک معالجش به خانه رفت تا باقیمانده دوره نقاهتش را در خانه طی کند. نصیری با تأکید روی این موضوع که حالش خوب است و قلبش مثل ساعت کار میکند، میگوید که حداقل سه، چهار ماه دیگر زمان نیاز دارد تا بتواند روپا شود. به همین بهانه با او همکلام شدیم تا حال و وضعیت فعلی او را بعد از عمل جراحی که داشت از زبان خودش بشنویم.
مدیون محبت مردم و مسئولان شدم
چهره ماندگار وزنهبرداری ایران در خصوص وضعیتش بعد از مرخص شدن از بیمارستان میگوید:«خدا را شکر حالم خوب است و مشکلی ندارم. البته چند روز اول بعد از عمل جراحی خیلی روبراه نبودم و در قفسه سینهام جایی که جراحی شده بود خیلی درد داشتم، اما دکتر گفت این درد طبیعی است چون جراحیام سنگین بود. ولی الان خدا را شکر خوبم و مشکل خاصی ندارم. دیروز برای معاینه دورهای پیش پزشکم رفتم، که خیلی از وضعیت بدنیام و جراحی که روی دریچه میترال قلبم انجام داده بود، راضی بود. خدا را شکر گویا بدنم واکنش منفی نسبت به تعویض دریچه قلبم نداشته است. فقط پزشک معالجم خیلی تأکید داشت که حداقل باید سه، چهار ماه در خانه استراحت مطلق داشته باشم و هیچ فعالیت یا فشار اضافی روی قبلم وارد نکنم تا کاملاً شرایطم به حالت نرمال برگردد.»
مسئولین ورزش و صندوق سنگ تمام گذاشتند
دارنده سه نشان طلا، نقره و برنز بازیهای المپیک در مورد اینکه در طول این مدت مشکلی بابت هزینههای جراحی و درمانش نداشته است، میگوید:«اول از هر چیز باید بگویم در طول این مدتی که من بستری بودم، سوای تمامی رفقای نازنینم و لطف بیشماری که مردم عزیزم داشتند که همیشه شرمنده محبتهای آنها بودم، همسرم، فرزندانم و خانوادهام برای بهبودیام شب و روز نداشتند. همسرم با وجود اینکه خودش کسالت داشت، حتی یک ثانیه هم نگذاشت من تنها باشم و مشکلی برایم ایجاد شود. نمیدانم با چه زبانی از آنها تشکر کنم. فقط برایشان آرزوی سلامتی دارم. امیدوارم خدا نفس دوبارهای بدهد تا محبتشان را جبران کنم. مسئولان ورزش، از وزارت ورزش گرفته تا کمیته ملی المپیک و از همه مهمتر صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزش کشور هم برایم سنگ تمام گذاشتند. این عزیزان نگذاشتند به جز جراحی و تمرکزم روی درمانم، نگران هزینههای سنگین و کمرشکن بیمارستان و جراحی باشم. همین که خدا عمر دوباره به من داد تا بتوانم در خدمت همه عزیزان باشم و خادم ورزش کشورم باشم، برایم بس است. خدا را شکر قلبم مثل ساعت میزند و نفسم روبراه شده است. قطعاً هر روز که بگذرد با مراقبت عالی که خانوادهام از من دارند، بهتر میشوم و فکر میکنم حتی زودتر از چیزی که تخمین پزشک معالجم بود، بتوانم سرحال شوم.»