سعید علینژادیان، کمک داور بینالمللی پس از خداحافظی از دنیای داوری در خصوص این تصمیم بیان کرد: «این اتفاق به هر حال باید رخ میداد زیرا طبق قوانین کمیته داوران، داوران بینالمللی تا ۴۶ سالگی میتوانند قضاوت کنند و متأسفانه بالا رفتن سن باعث این جدایی تلخ من از داوری شد. خداحافظیام از داوری مثل جدایی عاشق از معشوق بود.»
او درباره شرایط داوری فوتبال ایران و روند صعود یا نزولی قضاوتها عنوان کرد: «به هر حال داوری ما پس از رفتن داورانی چون محسن ترکی، سعید مظفریزاده، نوید مظفری و مسعود مرادی دچار خلأ شد؛ حتی علیرضا فغانی هم جوان همان دوره بود و هنوز آن خلأ در داوری پر نشده است. البته داوران با استعدادی مثل برادران حیدری و موعود بنیادیفر هستند اما به هر حال برای بازگشت به اوج داوری ایران، باید به جوانان بها داده شود و از سنین کم روی داوران کار کنند تا از ۲۷ تا ۴۰ سالگی، هم داور باتجربه و پخته و هم بینالمللی داشته باشیم. روند صعودی داوری به همه چیز وابسته است؛ از حقالزحمه گرفته تا فشار رسانهها و مردم. در چند وقت اخیر به قدری فشارها روی داوری زیاد شده که داور با استرس وارد زمین میشود و همین امر ناخداگاه روی عملکردش تأثیر میگذارد. به همین دلیل اگر به داوران فعلی زمان داده شود و تحت فشار قرار نگیرند، مطمئن هستم که اشتباهات داوری به حداقل میرسد.»
علینژادیان درباره این که کمیته داوران و خداداد افشاریان میتواند سبب پیشرفت داوری شوند، اظهار کرد: «هم افشاریان و هم سخندان از جنس داوران امروزی هستند و با شرایط و مشکلات آشنا هستند. این دو وظیفه سنگینی دارند زیرا باید کوتاهیهای دوره قبلی کمیته که به خاطر انتخابات فدراسیون صورت گرفت را جبران کنند که به نظر من تاکنون نیز موفق بودهاند. من برای آنها آرزوی موفقیت میکنم و احساس میکنم داوری با این روش به روزهای خوبش برمیگردد. البته از این مورد نگذریم که داوری ما نیاز به تکنولوژی روز داوری دارد و شما نمیتوانید بدون مواد اولیه، کیفیتی در سطح بازیهای اروپایی و بینالمللی داشته باشید.»