سام ستارزاده

 

بازه نقل‌وانتقالات، جایی بود که تفاوت میان قرمزهای تهران و اهواز در حدفاصل میان دو هماوردی آنان در لیگ برتر و سوپرجام رقم‌خورد؛ جایی که فولادی‌ها بسته‌بودن پنجره تابستانی‌شان را با جذب شماره ۱۰ مستعد پیکان و چند بازیکن متجرب از استقلال و دو قطب فوتبال اصفهان جبران‌کردند؛ اما مدیریت جدید سرخ‌پوشان پایتخت اولویت خود را بر تنظیم بیانیه تهاجمی علیه سنگربان سابقش، آن‌هم به جرم مطالبه حقوقش قرار داده.

نیمه دوم پرتنش سوپرجام را جواد نکونام با تکیه بر سه تعویض جذابش کنترل کرد. محمدرضا خلعتبری تمام‌نشدنی، عارف آقاسی که به برچسب مدافع ملی‌پوش به خانه بازگشته، و آرش رضاوندی که پاس خلاقانه‌اش در دقایق پایانی می‌توانست پایه‌گذار گل دوم فولاد هم باشد.

گویا رضا درویش به‌خوبی ندیده که پرسپولیس هم می‌توانست مهاجم تازه‌واردی داشته‌باشد که تک‌به‌تک دقایق پایانی که مهدی عبدی از دست داد را با آرامش به تور دروازه فولاد برساند. بلافاصله پس از از دست رفتن قهرمانی سوپرجام، برخلاف یحیی گل‌محمدی که عذرخواهی و پذیرش تقصیراتش را پیشه‌کرد، مدیرعامل جدید قرمزها وعده‌های نقل‌وانتقالاتی‌اش را تقلیل داد و بر سر لیست گل‌محمدی، مجادله لفظی را با وی آغاز کرد که در کنفرانس مطبوعاتی سرمربی پرسپولیس و با تکذیب ادعاهای درویش آتش آن دمیده‌شد.

حتی بر مدیران پرسپولیس پوشیده نیست که این تیم برای کوران دو تورنمنت داخلی به جذب بازیکنان طراز اول نیاز مبرم دارد. چگونه می‌توان مدیری را دلسوز باشگاه دانست که تا به حال بر چنین نیاز مبرمی چشم پوشیده؟