سام ستارزاده

 

کیفیت بازی استقلال مقابل هوادار، مانند کیفیت زمین چمن ورزشگاه انقلاب از دید فرهاد مجیدی بود: «رضایت‌بخش نبود؛ اگر آبی‌پوشان می‌باختند و مساوی می‌کردند، همین بود و حال که سه امتیاز در جیب مجیدی است، او باز هم باید چنین نظری داشته ‌باشد.»

استقلال مجیدی برای شانزدهمین هفته متوالی شکست‌ناپذیر باقی ‌ماند؛ اما نباید فراموش کند که روی پنالتی ناشی از اشتباه حریف و ضربه ایستگاهی در دقایق پایانی توانست از تساوی بگریزد؛ و در جریان بازی، موقعیت‌هایی نظیر آنچه قاسمی‌نژاد ساخت و رودی ژستد قدرش را ندانست، به‌ندرت خلق‌کرد.

سیاست دفاع از تک گل زده، شاید در چند بازی مقابل رقبای قهرمانی، برای درو کردن امتیازات به پسران آبی کمک کند، که در انتهای نیم‌فصل اول چنین هم بود. اما در طولانی‌مدت مجیدی به‌عنوان سرمربی یک مدعی قهرمانی نمی‌تواند روی این استراتژی تکیه کند؛ چرا که روزهایی مانند عصر جمعه که مدافعان تیم در شرایط روحی ایده‌آل خود نبودند، در طول یک فصل می‌تواند برای هر تیمی رقم بخورد. استقلالی که در چهار بازی آخرش سه کلین شیت را از دست داده و با یک پاس عرضی سید محمد حسینی، چهار عنصر دفاعی‌اش از توپ جا ماندند تا مهاجم سابق تیم‌های پایه آنان، محمدجواد محمدی، گل تساوی‌بخش را برای آبی و بنفش‌ها به ثبت برساند. پسران آبی عصر جمعه کمی خوش‌اقبال بودند که توانستند دست پر از ورزشگاه انقلاب بیرون بیایند؛ ولی برای دروکردن امتیازهای پیش رو، بیش از خوش‌شانسی، باید جسور باشند.