سعید آقایی

 

اقتصادی، حسابگر و خوش اقبال؛ این شاید بهترین تعریف از استقلال فصل جاری باشد. تیمی که سوار بر اسب مراد در فصل جاری شمایل تازه‌ای را از خود ارائه داده که با یک دهه قبل خود تفاوت بسیاری دارد. 

تیمی که برخلاف همه فواصل اخیر سینه‌خیز حرکت نمی‌کند، ثبات را جایگرین نوسان کرده و برد را مشق می‌کند. استقلال با همین دکترین در فصل جاری بدل به مدعی اصلی جام شده، تیمی که از همان ابتدای فصل به صدر چسبیده و آن را رها نمی‌کند. آبی‌ها اما با‌وجود این ثبات حیرت‌انگیز و صدرنشینی در مستطیل سبز، کمتر نشانی از اقتدار بیرون زمین دارند. آنها در فصل جاری تنها برد را به هر قیمتی مشق می‌کنند و برای رسیدن به این هدف، سایر المان‌ها را فدا کرده‌اند. 

بازی اقتصادی و حسابگرانه مهم‌ترین ویژگی استقلال در فصل جاری شده. تیمی که حریف را مدیریت و فوتبال منطقی بازی می‌کند و با تک‌مضراب‌ها به هدف می‌رسد. تیمی که مفید و مختصر حمله می‌کند و از همان معدود حملاتش نتیجه می‌گیرد تا 3 امتیاز را به کیسه خود اضافه کند. این مدل فوتبال برای تیمی که حتی در بدترین روزهایش مؤلفه‌های هجومی داشته، شاید یک عقبگرد باشد اما این عقب‌نشینی زمانی رنگ می‌بازد که استقلال را یکه و تنها در صدر جدول می‌بینیم که به سوی جام و قهرمانی تاخت و تاز می‌کند. همان موفقیتی که یک دهه است از آبی‌ها دریغ شده. در طول این یک دهه ستارگان بسیاری به استقلال آمده و رفته‌اند و نیمکت این تیم نام‌های بزرگ و کوچکی به خود دیده، اما دست هیچکس به جام نرسیده. همین خلأ بزرگ سبب شده تا حالا کمتر کسی از جنس فوتبال تیم مجیدی خرده بگیرد و همه ثبات و صدرنشینی را حتی با این فوتبال نازیبا ترجیح می‌دهند.

استقلال این فصل با همین حاشیه امنیت به تاخت به سوی جام می‌رود. آنها برای نیمه دوم فصل سخت، فشرده و فرسایشی، نقشه‌های فراوانی کشیده‌اند و همین استراتژی را دنبال می‌کنند. تیمی که می‌خواهد با این فرمول و ذهنیت برنده به سوی جام حرکت کند و لحظه‌ای عقب ننشیند. بازی با پیکان در مرحله یک‌هشتم نهایی جام حذفی آغاز این مسیر در نیم‌فصل دوم است. آنها پس از یک برد دلنشین در برابر هوادار به تداوم این مسیر در برابر پیکان می‌اندیشند تا کماکان موقعیت برنده خود را حفظ کرده و در هر دو جام دست بالا را داشته باشند؛ اتفاقی که حتی می‌تواند آنها را جاودانه کند.