گزارش 

 

نزدیک به دو ماه از انتخابات فدراسیون بوکس می‌گذرد اما حواشی که در رقابت انتخاباتی پیش آمد، همچنان دامن این ورزش را گرفته است. از همان موقع بود که حواشی زیادی درباره فدراسیون بوکس به راه افتاد و حالا که این رشته از نظر مدیریتی اندکی سر و سامان گرفته، درگیر حواشی عجیبی شده که ممکن است ترمز این رشته را بکشد. در چند روز اخیر در رسانه‌های مجازی و حتی برخی از خبرگزار‌ی‌ها به تیم ملی بوکس چنان حمله شد که بعید است در صورت ادامه این روند، بتوان امید چندانی برای موفقیت این رشته در بازی‌های آسیایی داشت. منتقدان که به چند نفر خاص هم خلاصه می‌شوند در این چند روز به طور غیر منصفانه‌ای به تک مدال تاریخی این رشته در مسابقات قهرمانی جهان حمله کردند. موضوعی که چند هفته پیش و قبل از برگزاری انتخابات ریاست فدراسیون بوکس مطرح شد و عده‌ای مدعی شدند، اسنادی وجود دارد که نشان می‌دهد فدراسیون بوکس برای مدال جهانی دانیال شه‌بخش 10 هزار دلار هزینه کرده؛ مدالی که 25 هزار دلار جایزه نقدی آن از سوی اتحادیه جهانی بود.

مضحک بودن این قصه به حدی بود که خیلی زود این ادعا از تب و تاب افتاد. ولی حالا بعد از گذشت مدتی دوباره این ماجرا بر سر زبان‌ها افتاده و حالا این بار می‌گویند که بین 15 هزار تا 20 هزار دلار برای رسیدن به این مدال رشوه پرداخت شده تا جدول به نحوی چیده شود که بوکسورهای ایران با خیال آسوده بتوانند از سد رقبای خود عبور کنند و براحتی در فینال حاضر شوند اما چطور می‌شود این ادعاها را باور کرد؟

اگر حق اشکان رضایی و میثم قشلاقی و حتی شاهین موسوی از سوی داوران ضایع نشده بود که آنها هم به مدال می‌رسیدند؛ این چطور گاوبندی بوده که هر چه بوکسورهای ایران زدند را داوران ندادند؟ در همین مسابقات قهرمانی جهان که به میزبانی صربستان برگزار شد، فدراسیون برای بازبینی فیلم هر یک از این بوکسورها باید هزینه‌ چند هزار دلاری پرداخت می‌کرد که چنین پولی در اختیار فدراسیون نبود؛ حالا چرا باید باور کرد که 10 یا 15 هزار دلار برای خرید مدال جهانی پرداخت کند؟

 از سویی دیگر فرشید رستمی، ایرانی مقیم آذربایجان هم وارد این داستان شده و در گفت‌و‌گو با یکی از خبرگزاری‌ها خودش را عضو کمیته مسابقات آیبا معرفی کرده در حالی‌که هیچ سند و مدرک مشخصی برای این مسئولیت وجود ندارد با این‌ حال او خودش را عضو کمیته مسابقات معرفی کرده و مدعی شده که مکالمات و مستندات خرید جدول بازی‌ها توسط مسئولان فدراسیون بوکس را در دست دارد و مدارکی در اختیار دارد که تلاش برای فینالیست شدن دو نماینده ایران‌ از طرق غیر ورزشی را ثابت می‌کند! همچنین ادعا کرده مستنداتی دارد که حکایت از درخواست مدال از طرف ثوری رئیس فدراسیون بوکس است که این موارد را در صفحه شخصی خود در فضای مجازی منتشر کرده است. ادعایی سنگین که می‌تواند به لحاظ حقوقی هم از سوی فدراسیون قابل پیگیری باشد که همین‌طور هم شد و فدراسیون بوکس با انتشار بیانیه‌ای ادعا کرد این موضوع را پیگیری می‌کند. بوکس ایران در مسابقات قهرمانی جهان که اصلاً فینالیست نداشت، یک مدال کسب کرد که بعد از نزدیک به یک قرن به دست آمد اما واقعاً اگر بوکس ایران تا این اندازه در فدراسیون جهانی نفوذ داشت که این 90 سال را در حسرت مدال نمی‌سوخت.

هر رشته‌ای برای موفقیت خود و اینکه بتواند جایگاهش را در بین رشته‌های ورزشی پیدا کند نیاز به مدال جهانی و دیده شدن بعد از آن را دارد، حتماً بوکس در سال‌های گذشته می‌توانست از این کارها انجام بدهد تا از زیر ظلمی که در داخل به آن روا شده بود، خارج شود. نکته مهم در ادامه مصاحبه‌های همین فرشید رستمی نهفته است که خودش اعتراف می‌کند بوکس ایران طی چهار سال گذشته ناتوان حتی از یک ارتباط ساده با فدراسیون جهانی بود. یک‌چنین فدراسیونی چطور توانسته اینقدر در مسابقات قهرمانی جهان رشد کند که مدال جهانی را بخرد؟