ماه‌ها طول می‌کشد که تیمی به وسیله یک مربی شکل داده شود و اگر این تیم، غول سقوط کرده باشد این روند بسیار طولانی‌تر خواهد بود. اما این تولد دوباره باید از یک جا شروع شود و پیروزی هیجان‌انگیز 4 بر 2 بارسلونا مقابل اتلتیکومادرید حس آغاز دوباره را به هواداران غول کاتالان داد.

از جبران گل خورده تا رساندن اختلاف به سه گل و بعد مقاومت با یک یار کمتر در یک‌چهارم‌ پایانی بازی بعد از اخراج دنی آلوس، در نوکمپ پرشور و احیاشده، یک بازی شخصیت‌ساز برای تیم ژاوی رقم خورد. بارسلونا با این پیروزی بعد از ماه‌ها به رده چهارم یعنی جایگاه کسب آخرین سهمیه لیگ قهرمانان اروپا رسید و دو امتیاز از اتلتیکومادرید جلو افتاد هر چند هنوز با یک بازی کمتر نسبت به رئال‌مادرید صدرنشین، 15 امتیاز از این تیم عقب است.

این بازی شروع تازه‌ای برای آداما ترائوره بود؛ بازیکن قرضی ولورهمپتون بارها خط دفاع اتلتیکومادرید را آزار داد. حضور پرانرژی این بازیکن 26 ساله که لوییس انریکه، مربی تیم ملی اسپانیا، در یورو 2020 او را با خود برد، شباهتی به بازی کسالت‌آور او مقابل آلاوس قبل از تعطیلات بازی‌های ملی نداشت. حوادث زیادی دست به دست هم داد تا بازیکن سابق لاماسیا به بارسلونا برگردد اما ترائوره مصمم بود که این فرصت را دودستی بچسبد. او دردسر زیادی برای ماریو هرموسو درست کرد و یکی از عوامل هیجان 75 هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه بود که یکی از بزرگترین جمعیت‌های حاضر در مسابقات این فصل لالیگا را تشکیل دادند.

 خط حمله کارآمد

اتلتیکو روی غفلت جرارد پیکه و خوردی آلبا به وسیله یانیک کاراسکو به گل اول رسید. تصور می‌شد بارسلونا دوباره در همان دام همیشگی دفاع ضعیف خود گرفتار شود که اولین عامل ناکامی تیم در تمام فصل بوده.

باید فکری برای دفاع می‌کردند اما در ژانویه خرید دفاعی نداشتند و در عوض سه مهاجم آوردند، ترائوره، پیر امریک اوبامیانگ و فران تورس به اضافه دنی آلوس که بیشتر دوست دارد در زمین حریف پرسه بزند و با گل و پاس گلش در این بازی مشهود بود همچنان که ناکارآمدی‌های دفاعی او که منجر به اخراجش شد.

 خط حمله جایی بود که ژاوی و مدیر ورزشی تیم، ماتئو آلمانی در ژانویه دست رویش گذاشتند و در این بازی که کاتالان‌ها برد درخشانی کسب کردند، ثابت شد از این جهت پیشرفت کرده‌اند.

 

درخشش

بازیکنانی که هفته‌های گذشته مورد انتقاد قرار گرفته بودند، در این بازی خوش درخشیدند؛ آلبا گل اول بارسا را با یک والی فوق‌العاده روی سانتر آلوز زد ضمن اینکه فرانکی دیونگ بهترین بازی خود را در زمان ژاوی انجام داد. بارسا هم بهترین بازی خود را به نمایش گذاشت حداقل در 60 دقیقه ابتدایی که ترائوره در زمین بود. بال ولوز گل دوم را برای گاوی ساخت. ترائوره با طول بیشتری نسبت به عثمان دمبله بازی می‌کند و این به بازی بارسلونا تنوع و کیفیت داده. حملات مستقیم او خاطراتی را برای هواداران بارسلونا زنده کرد که بعد از جدایی لیونل مسی ندیده بودند و کل بازی تیم یادآور پیروزی 3 بر یک بلوگرانا مقابل اتلتیکو در ژانویه 2015 بود.

آن بازی تیمی که به‌شدت مورد تردید قرار گرفته بود، راه افتاد و نیمار، لوییس سوارس و مسی همه گل زدند تا احیای بارسا کلید بخورد و در نهایت تیم به سه‌گانه قهرمانی با انریکه رسید. آن افتخار ممکن نیست تکرار شود اما این بازی می‌تواند شروع یک اتفاق مهم باشد.

 

 اعتراض به دمبله

دمبله که نامش در اعلام اسامی بازیکنان تعویضی قبل از بازی با سوت و فریاد هواداران مواجه شد، روی نیمکت ماند و ژاوی تصمیم گرفت او را نگه دارد. گل سوم روی شلختگی دفاعی اتلتیکو توسط رونالد آرائوخو زده شد. کمی بعد از شروع نیمه دوم، آلوز با کار خوب گاوی گل چهارم را زد و به نظر می‌رسید بارسا یک برد درخشان را به دست می‌آورد اما تیم در نیمه دوم خسته شد و این چیزی است که ژاوی باید رویش کار کند.

سوارس یک بار دیگر موفق شد دروازه تیم سابق خود را باز کند و با کارت قرمز احمقانه‌ای که آلوز به خاطر لگد به کاراسکو دریافت کرد، کار برای بارسلونا سخت شد. البته بارسلونا محک خورد که در شرایط سخت خودش را منطبق کند بخصوص دیونگ که با تکل‌های سنجیده خود سعی در حمایت از برتری تیم داشت.

 

 شروع اوبامیانگ

اوبامیانگ در نخستین بازی‌اش برای بارسلونا به‌عنوان یار تعویضی فرصت زیادی برای خودنمایی پیدا نکرد اما چند بار در کارهای دفاعی مشارکت داشت و با مقابله با توپ‌های بلند اتلتیکو برنامه‌ریزی آنها را به هم ریخت.

 بارسلونا برای بردی مقاومت کرد که در راه رسیدن به کسب سهمیه لیگ قهرمانان می‌تواند یک پیروزی شش امتیازی تلقی شود. اما اگر این پیروزی یک تولد تازه برای تیم باشد، چیزی که هواداران به‌شدت انتظارش را می‌کشند، این پیروزی خیلی بیشتر از اینها ارزش دارد.