کد خبر: 242208تاریخ: 1400/11/18 00:00
جویندگان جام
گل محمدی نکوم
جنگِ جام
جنگ اصلی، متعلق به این دو نفر است. آنها چند روز است که حریف خود را آنالیز کرده‌اند و وظایف بین بازیکنان تقسیم شده؛ فقط این موضوع باقی مانده که به رختکن بروند و به بازیکنان روحیه جنگندگی بدهند. هر دو نفر، این کار را بخوبی انجام می‌دهند. یحیی توانسته با تزریق روحیه و ارائه تاکتیک‌های کم‌نقص، جام بگیرد و جواد مورد تحسین اهالی فوتبال قرار بگیرد. این دو مقابل هم می‌توانند یک رقابت جذاب را رقم بزنند و شاید نتیجه‌ای که برای همیشه در ذهن مردم باقی بماند. بازی، یک تقابل صفر با صفر نیست بلکه هر دو تیم، مهره، توانایی، هوشمندی و سرعت کافی برای تغییر لحظه‌ای در بازی را دارند و حداقل روی کاغذ، می‌توان این عوامل را بهم چسباند و از تصور بازی امروز لذت برد. حدس شما چیست؟ از این تقابل، چه کسی با جام به رختکن بازمی‌گردد؟ جواد یا یحیی؟ این بار نکونام می‌تواند طلسم شکست مقابل گل‌محمدی را بشکند یا باز هم فاتح نبرد دو طرف، مدافعی است که در جام جهانی گلزنی کرده است!
سیدجلال شیمبا
اعتبار شمارش نمی‌شود
کاپیتان‌ها همیشه نقش تعیین‌کننده دارند ولی در پرسپولیس، وضعیت کاملاً متفاوت است. سیدجلال، چیزی بیشتر از یک بازیکن یا کاپیتان است؛ یک الماس یا بیشتر از آن، سرمربی داخل زمین! سرالکس فرگوسن یک بار در تعریف کاپیتان تیمش گفته بود: «من کسی را به‌عنوان کاپیتان میشناسم که بتواند در سخت‌ترین لحظات، کنترل احساساتش را به دست بگیرد و صاحب بهترین تصمیم‌ها باشد. در غیر این صورت، کاپیتان یک تیم فردی است که فقط یک تکه پارچه بیشتر نسبت به دیگران دارد!» حسینی برای پرسپولیس، چنین حالتی را دارد؛ کسی که درک بالای فوتبالی خود را بارها ثابت کرده و مدیریتش بر بازیکنان همیشه تحسین‌برانگیز بوده است. در آن سوی میدان، لوسیانو پریرا چنین شرایطی را در پیراهن فولاد برای خود ساخته است. بازیکن برزیلی که اصلاً دلش نمی‌خواهد ایران را ترک کند. او فارسی حرف می‌زند و شایستگی آن را داشت که کاپیتان باشد. برخلاف سِن، اعتبار چیزی نیست که بتوان آن را شمارش کرد. سیدجلال 40 ساله و شیمبای 38 ساله، امروز احتمالاً مقابل هم به میدان می‌روند و باید در رختکن، زمین و شاید روی سکو، بازیکنان خود را کنترل کنند
کمال پاتوسی
جدال جادویی
میانه میدان پرسپولیس در اختیار کمال کامیابی‌نیاست. بازیکنی که می‌تواند تکل بزند، خطا بگیرد، خطا کند، همبازیانش را پوشش دهد و حتی گل بزند. او یک بازیکن کامل است که اگر مصدومیت‌های پیاپی اجازه می‌داد، در دو بازی اخیر تیم ملی هم به میدان می‌رفت. پرسپولیسی‌ها لقب «گتوزو» را به کمال داده‌اند چون شبیه به همان ستاره ایتالیایی بازی می‌کند. کمال قطعه مهمی از پازل افتخارآمیز سال‌های اخیر پرسپولیس بوده؛ کسی که در کنار سیدجلال حسینی، 5 مرتبه پیاپی جام را بالای سر برده است. اگر به خواسته یحیی امروز هم در ترکیب باشد، احتمالاً یک جدال جادویی با آیاندا پاتوسی خواهد داشت. پاتوسی را از حضور در استقلال به یاد می‌آوریم. یک بازیکن تکنیکی که اگر حواس‌تان پرت شود، توپ را از کنارتان عبور می‌دهد و یک فرصت گل جدی می‌سازد. پاتوسی از آن بازیکنانی است که می‌تواند در یک لحظه، وضعیت بازی را تغییر دهد.
عبدی کولیبالی
تمرکز کن!
مهدی عبدی از آن دست بازیکنانی است که به یکباره درخشید و پیشرفت کرد. آمارهای او را حتی بازیکنان بزرگی چون علی دایی یا علی کریمی هم ندارد؛ گلزنی در نیمه نهایی و فینال لیگ قهرمانان آسیا یا ستاره شدن در چند دربی، کار آسانی برای یک جوان تازه نفس نیست اما عبدی از پس وظایف بخوبی برآمد هر چند در پرسپولیس، خیلی‌ها اعتقاد دارند مهدی به اندازه کافی تمرکز ندارد. او احتمالاً امروز مقابل موسی کولیبالی به میدان می‌رود. موسی هم بازیکن خوبی است. قدبلند، دونده با ساق‌های بلند که توانایی کورس گذاشتن با بازیکنان سرعتی را هم دارد. موسی، قدرتمند است و به بهترین شکل از قدرت بدنی خود سود می‌برد. او قاتل مهاجمان جوان است. می‌تواند بازیسازی کند و به دفاع عمق بدهد. این فاکتورها باعث شده تا چند سالی در ایران بماند و به فوتبالش ادامه بدهد. عبدی و کولیبالی اگر تمرکز داشته باشند، بدون تردید روی نتیجه تأثیرگذار هستند. کافی است چشم از یکدیگر بردارند یا حواس‌شان پرت شود؛ آن وقت است که دوئل اصلی را می‌بازند.
لعنت به کرونا
سوپرجام هم بدون تماشاگر است و بار دیگر لعنت به کرونا و تمام سویه‌هایش! پس از تزریق سه دوز واکسن، هنوز مملکت درگیر این ویروس منحوس است و برخلاف تمام دنیا، نمی‌توانیم تماشاگران را در ورزشگاه داشته باشیم. هر چه فریاد است، باید بر سر کرونا بکشیم. حیف شد، دو، سه فصلی است که همه جام‌ها بدون حضور تماشاگران رد و بدل می‌شود.
بازی در سیرجان
طبق اعلام سازمان لیگ، تقابل دو تیم باید در سیرجان برگزار شود. جایی که فولاد و پرسپولیس عادت بازی روی چمن آن ورزشگاه را ندارند. این وضعیت شاید یک عدالتی را در خود داشته باشد اما ممکن است کیفیت بازی را کاهش دهد چون ورزشگاه فولاد آره‌نا اهواز و آزادی تهران صاحب بهترین چمن‌های فوتبال در ایران هستند.
بازیکنان مؤثر فولاد
در لیست فولاد، بازیکنانی هستند که اگر فضا و زمان داشته باشند، پرسپولیس را آزار می‌دهند. عارف آقاسی، علیرضا کوشکی، آرش رضاوند، محمدرضا خلعتبری و شهاب گردان. آنها یاران تأثیرگذار دیگری هم دارند. احسان مرادیان، ایوب والی، مهران موسوی، مجتبی نجاریان، مهران درخشان‌مهر، وحید حیدریه، میلاد بدرقه، احمد عبدالله‌زاده، محمد آبشک، حمید بوحمدان، سینا مریدی، ساسان انصاری، محمد قاسمی‌نژاد و شاید احمد الجبوری.
بازیکنان مؤثر پرسپولیس
در رختکن پرسپولیس هم با بازیکنان شاخصی مثل وحید امیری، مهدی ترابی، حامد لک، علی نعمتی، رضا اسدی، مهدی شیری، سعید آقایی، فرشاد فرجی، علی شجاعی و... توانایی بازی در شرایط سخت را دارند. آنها بازی‌های سختی در این فصل تجربه کرده‌اند و تأثیرگذار بودند. حالا که نوبت به دیدار با فولاد در سوپرجام رسیده، شاید وضعیت برای‌شان پیچیده‌تر باشد.
سوپرجام بی‌موقع
سوپرجام، دیداری است که برای پر کردن تقویم سالانه هر فصل برگزار می‌شود. معمولاً قبل از شروع هر فصل، قهرمان جام حذفی و قهرمان لیگ هر کشوری، مقابل هم قرار می‌گیرند و این دیدار، یک تقابل سمبلیک است که برخی از آن درآمدزایی می‌کنند. سوپرجام بی‌موقع، بدون اسپانسر و شرایط درآمدزایی برای دو تیم یا فوتبال ایران؛ کمی بی‌دلیل و منطق به نظر می‌رسد در حالی که این بازی می‌توانست هیجان بیشتری داشته باشد.
مدال نمی‌دهند!
به قهرمان سوپرجام مدال نمی‌دهند. حداقل اینکه در سال‌های قبل، قهرمانان سوپرجام هیچ مدالی نگرفتند. از سوی دیگر، کاپ قهرمانی سوپرجام هم چندان زیبا نیست و در طراحی آن، کوچک‌ترین خلاقیتی دیده نمی‌شود. کاش مسئولان سازمان لیگ، فکری به حال این امور پیش پا افتاده می‌کردند.
دستیاران هیجانی!
روی نیمکت پرسپولیس، یحیی گل‌محمدی، کریم باقری و داود فنایی حضور دارند که می‌توانند بازی را داغ کنند. آن طرف‌تر، مهدی هاشمی‌نسب، حسین کعبی و محمد علوی روی نیمکت می‌نشینند که هر سه نفر سابقه بازی در پرسپولیس دارند. این تقابل‌هاست که سوپرجام را جذاب‌تر می‌کند.