کد خبر: 242185تاریخ: 1400/11/18 00:00
شاید بهترین روزهای او در برزیل و پاری‌سن‌ژرمن در راه باشد
ذره‌بین را از روی نیمار بردارید!
نیمار 30 ساله شد، بازیکنی که تا همیشه جوان به نظر می‌رسد. جالب اینکه وقتی جام جهانی 2022 در قطر شروع می‌شود، این مهاجم تقریباً در همان سن و سالی است که پله افسانه‌ای در سال 1971 از فوتبال ملی کناره‌گیری کرد. اما تفاوت خیلی زیاد است حتی اگر بگوییم نیمار با 70 گل بخوبی در مسیر سبقت از پله است که با 77 گل رکورد گلزنی تیم ملی برزیل را در اختیار دارد. پله وقتی صحنه را ترک کرد که همه کار کرده بود، نبوغ او جای تردیدی باقی نگذاشت وقتی در 17 سالگی جام جهانی 1958 را برد و این افتخار را در سال‌های 1962 و 1970 نیز تکرار کرد؛ نیمار از این جهت هنوز هیچ کار نکرده است. نیمار برای جام جهانی 2010 در فهرست مقدماتی کارلوس دونگا قرار گرفت در حالی که 18 سال بیشتر نداشت اما در نهایت در هواپیمای آفریقای جنوبی جایی نداشت، حالا قطر سومین جام جهانی‌اش خواهد بود. اصلاً نمی‌شود گفت تقصیر او بوده که برزیل جام جهانی را نبرده؛ در تورنمنت خانگی 2014 در یک‌چهارم‌نهایی مقابل کلمبیا دچار آسیب‌دیدگی کمر شد و جدا از حرکات نمایشی و ادا و اطوارش در جام جهانی 2018 روسیه هم انتظارات را برآورده کرد با آنکه در اواخر نخستین فصل حضورش در پاری‌سن‌ژرمن پایش شکست و سه ماه نتوانست بازی کند، با این حال با عجله او را به ترکیب برزیل رساندند و عملکرد قابل قبولی در تیمی داشت که در یک‌چهارم‌نهایی مغلوب بلژیک شد.
سیرک رسانـــه‌ای
در مرکز سیرک رسانه‌ای اطراف او، نیمار خیلی خوشحال و راضی به نمایش گذاشته می‌شود. معمولاً بین هم‌تیمی‌ها خیلی محبوب است اما او همیشه یک مورد خاص بوده و هست، یک پدیده مستعد که در پروژه عالی شدن تحت فرمان پدرش قرار دارد. در واقع اما هیچ چیز برایش خوشحال‌کننده نبوده.
بزرگترین بازی‌اش تا به حال فینال لیگ قهرمانان سال 2020 بوده: پاری‌سن‌ژرمن برابر بایرن‌مونیخ. کاملاً مشخص بود که بازی‌اش بعد از تنها گل بازی در دقیقه 59 افت کرد و کارهای آسان برایش سخت شد چون پذیرفتن شکست برایش خیلی سخت بود. او خیلی شبیه نامی شد که پشت پیراهنش بود:«نیمار جونیور یا همان نیمار بچه» در دام ناپختگی ناشی از همراهی همیشگی با پدرش افتاد و توانش کم شد. شاید انتقال رکوردشکن او از بارسلونا در سال 2017 نوعی نارضایتی یک بازیکن تعویضی بود. او و لیونل مسی دوستی محکمی با هم داشتند-در پایان کوپا امریکای اخیر مدتی طولانی یکدیگر را در آغوش گرفتند و صحنه زیبایی را خلق کردند- اما آن موقع، بارسا خانه مسی بود. رفتن به پاری‌سن‌ژرمن به نوعی ژست استقلال او بود که هرگز نتوانسته بود از پدرش به دست بیاورد.
سنگین‌تر از قبـــل
در نوجوانی، آشکار بود که نیمار سبک زندگی سلبریتی‌وار را بخش خوشایند پکیج ستاره بودن در فوتبال می‌دید اما او همیشه خوب تمرین کرده و هرگز فرمش به این دلیل افت نکرده بود. در عین حال، نیمار حالا سنگین‌تر به نظر می‌رسد، شاید خیلی سنگین و درباره انتقاد به اضافه وزنش حساس است. این شاید روند طبیعی و ناخوشایند بالارفتن سن در هر ورزشکاری باشد-واکنش بدن در 30 سالگی با 20 یا 25 سالگی خیلی متفاوت است- اما امسال بیشتر روی رفتارهای بیرون زمین او تمرکز می‌شود.
آمدن مسی به پارک دوپرنس در تابستان گذشته به نیمار فرصت می‌دهد از زیر ذره‌بین خارج شود و دوباره حواسش را به بازی‌اش جمع کند. در اردوی برزیل هم داستان مشابهی است. نیمار در سه بازی آخر مقدماتی جام جهانی حاضر نبوده و هیچ مشکلی هم پیش نیامده: وینیسیوس جونیور خودش را به‌عنوان یک ستاره جهانی مطرح کرده، رافینیا در بازی‌های ملی عالی است و برزیل گزینه‌های زیادی دارد.
در دو جام جهانی قبلی همه نگاه‌ها به نیمار بود. او یک نماد معنوی برای تیم شد وقتی مصدومیت مانع از بازی‌اش مقابل آلمان در نیمه‌نهایی جام جهانی 2014 شد و هم‌تیمی‌ها قبل از شروع بازی کلاهی با نام نیمار روی سر داشتند. در روسیه هم تمرکز روی او بود و شاهدش اشک‌های نیمار بعد از پیروزی مقابل کاستاریکا در مرحله گروهی و حذف به دست بلژیک.
این فقط نیمار نبوده که بعد از آن فرصت داشته عقلانیت خود را بهبود بخشد و تجربه‌های بهتری کسب کند. تمام برزیل این‌طور بوده. در روسیه خیلی زود اوج گرفتند حالا باید بموقع به بهترین شرایط برسند. اگر نیمار در تلاش برای رسیدن به قهرمانی جهان موفق باشد، عضو مهمی از یک تیم پرانگیزه خواهد بود که برای پله در 1958 و 1970 همین‌طور بود. اگر تمرکز و مسئولیت در تمام تیم پخش شود، برای نیمار، تیم و طرفداران یک فوتبال هیجان‌انگیز بهتر است.
چماق بر سر نیمار
اما بیرون از برزیل خیلی‌ها مدال طلای المپیک 2016 او یادشان نیست و اگرچه سه سال قبلش در جام کنفدراسیون‌ها عالی بود اما برزیل یاد گرفته خیلی نباید به این تورنمنت اهمیت بدهد. در سه حضور در کوپا امریکا هم به قهرمانی نرسیده است.جام جهانی اما چیز دیگری است. نیمار 10 سال داشت وقتی برزیل آخرین بار در سال 2002 قهرمان شد. او 15 ساله شد وقتی یک برزیلی(کاکا) در سال 2007 جایزه بهترین بازیکن فیفا را برد. اینها روی دوران حرفه‌ای او سایه بلندی انداخته، اینها همان معیارهایی است که جامعه پرتوقع برزیل عملکرد او را با آن می‌سنجند و مثل چماق بر سرش می‌کوبند. این دوره شرایط خوبی دارند و دوباره فشار زیادی رویش است.
همیشه مصدوم
هواداران پاری سن ژرمن حق دارند که بگویند هنوز بهترین نمایش را از نیمار ندیده‌اند، از گران‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال جهان، لقبی که به شدت روی دوش ستاره برزیلی سنگینی می‌کند. نیمار در حال حاضر هم مصدوم است، اتفاقی که در سال‌های اخیر و به ویژه پس از پیوستن به پی‌اس‌جی بارها برای او رخ داده و او همچنان به دنبال پیدا کردن بهترین شرایط خود است.
پاری سن ژرمن تولد ستاره برزیلی خود را تبریک گفت، تولدی که در روز شنبه بود و یک ویدیو از او را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد.
بزرگترین نگرانی پاریسی‌ها در حال حاضر این است که نیمار برای بازی مهم مقابل رئال مادرید در لیگ قهرمانان اروپا نیز آماده نشود. مهم‌ترین هدف پاری سن ژرمن و مالکان آن، قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا است.
نیمار با همین هدف به عنوان گران‌ترین بازیکن تاریخ خریداری شد تا به پاریسی‌ها در راه رسیدن به قله فوتبال اروپا کمک کند، اما در تمام طول دوران حضورش در پارک دو پرنس، او مسابقات کلیدی بسیار زیادی را به دلیل مصدومیت از دست داده است. در 130 مسابقه، نیمار 90 گل زده و 55 پاس گل داده است و همه جام‌های داخلی را با پاری سن ژرمن برده اما در رساندن این تیم به موفقیت در اروپا ناکام بوده است.
پسر برزیلی، از شرایط آرمانی خود کاملا دور شده است و حتی با اینکه قرارداد خود را تا سال 2025 با پاری سن ژرمن تمدید کرده نتوانسته دل هواداران تیم را به دست بیاورد. اگر کیلیان امباپه از پاریس برود، کار برای نیمار هم سخت‌تر و هم آسان‌تر می‌شود، سخت تر از این جهت که بار مسئولیت دوباره روی دوش او و احتمالا مسی می افتد و آسان به این دلیل که او از زیر سایه ستاره جوان فرانسوی بیرون می آید.