بازی با تیمهای ضعیفتر یا بازیهای تشریفاتی بهترین موقعیت برای تقدیر از تلاش بازیکنان ذخیره و رقابتیتر کردن فضای تیم ملی است
آرمن ساروخانیان
برد یک بر صفر مقابل امارات کمک کرد که تیم ملی همچنان صدرنشین گروه باقی بماند، ولی نمیتوان آن را در مسیر آمادهسازی برای جام جهانی یک قدم رو به جلو دانست. صعود زودهنگام به جام جهانی فرصت خوبی بود که اسکوچیچ نفرات جدیدی را در ترکیب اصلی محک بزند، ولی با اصراری که به همان ترکیب قبلی داشت، شانس بررسی عملکرد بازیکنان ذخیره از دست رفت. انتظار میرفت که با محرومیت خلیلزاده، سیاوش یزدانی برای اولین بار در ترکیب اصلی باشد و اعتماد نکردن اسکوچیچ به مدافع آماده استقلال سر و صدای زیادی به پا کرد، ولی او تنها کسی نبود که میتوانست مقابل امارات فضای یک بازی بینالمللی را تجربه کند. کاوه رضایی، سروش رفیعی و مهدی ترابی که مدتهاست برای تیم ملی بازی نکردهاند و شهاب زاهدی که برای اولین بار به تیم ملی دعوت شده هم در این بازی به نیمکت دوخته شدند و حتی یک دقیقه به زمین نرفتند.
اسکوچیچ از نفرات محدودی استفاده میکند و حتی زمانی که بازیکن یا بازیکنانی غایب باشند، سعی میکند با فرستادن نفرات مورد اعتمادش به پستهای غیرتخصصی جای آنها را پر کند. بعد از وحید امیری که در پستهای مختلف حتی دفاع راست بازی کرده، حالا نوبت نورافکن است که به آچار فرانسه تیم ملی تبدیل شود. این رویکرد نتیجهای جز کاهش انگیزه بقیه بازیکنان و از دست رفتن اعتماد به نفس آنها ندارد.
طبق قانونی نانوشته بازیکنانی که برای دو هفته سختیهای سفر از آسیا و اروپا را تحمل میکنند و در اردو حضور دارند، بهتر است حداقل برای دقایقی فرصت بازی داشته باشند. البته در بازیهای حساس و سرنوشتساز از مربی چنین انتظاری نمیرود، ولی بازی با تیمهای ضعیفتر یا بازیهای تشریفاتی بهترین موقعیت برای تقدیر از تلاش این بازیکنان و همچنین رقابتیتر کردن فضای تیم ملی است. صحنهای که قلیزاده به جای پاس دادن ترجیح داد تکروی کند، نتیجه فاصله افتادن بین ترکیب اصلی و نیمکت و خیال راحت این بازیکن از تعویض نشدن است.
در بازی با امارات یک بار دیگر وابستگی بیش از اندازه خط حمله تیم ملی به طارمی به چشم آمد و حرکات ترکیبی جهانبخش و طارمی بسیار پررنگ بود. ساختار دفاع هنوز چندان مستحکم نیست و مثل بازی با عراق در قلب دفاع فضای بازی وجود داشت که چند بار مهاجمان امارات توانستند به آن برسند. بازی با کره جنوبی محک خوبی برای تیم ملی است که کمتر از یک سال مانده به جام جهانی نقاط ضعف و قوتش را مقابل یک تیم خوب بشناسد.