فضای حاکم براین بازی هرگز به بازی قبل مقابل عراق شباهتی نداشت؛ یک بی‌تفاوتی همه‌گیر ذهن علاقه‌مندان به فوتبال را نسبت به این بازی دربرگرفته بود. این نتیجه صعود زودهنگام به جام جهانی است که حتی تقابل با امارات کششی برای علاقه‌مندان به فوتبال ایجاد نمی‌کرد. درعین حال اما اسکوچیچ و شاگردان با هدف پیروزی گام به این میدان گذاشته بودند و می‌کوشیدند از این بازی تشریفاتی امتیاز کامل را به دست آورند و به صدرنشینی خود در گروه ادامه دهند.

***

در آرایش تیم ملی نسبت به بازی قبل فقط یک تغییر ایجاد شده بود؛ به جای شجاع خلیل‌زاده که از حضور مقابل امارات محروم شد، امید نورافکن در قلب خط دفاع درکنار کنعانی‌زادگان قرار گرفت تا میلاد محمدی در دفاع چپ بازی کند. 

این غیرمنتظره‌ترین تصمیمی بود که سرمربی تیم ملی گرفت، چون بسیاری در انتظار حضور سیاوش یزدانی در ترکیب اصلی تیم ملی بودند که اسکوچیچ اعتقادی به این جا به جایی نداشت و تفکرات خاص خودش را دنبال کرد.

***

بازیکنان ایران پس از به صدا درآمدن سوت بازی بسرعت در جهت میدان‌داری و گرفتن مالکیت توپ پیش رفتند که خیلی زود این حربه جواب داد و توپ بیش از آنکه در اختیار اماراتی‌ها باشد، سهم ایران بود. 

تاکتیک تیم ملی به مانند بازی‌های قبل استفاده از عمق میدان بود و مردان ایران مساعی بسیاری برای عبور از مدافعان حریف با این سیاق داشتند. دقیقه 31 یکی از بهترین موقعیت‌ها در نیمه اول نصیب ایران شد و اگر پاس جهانبخش با دقت بیشتری برای طارمی ارسال می‌شد، این بازیکن دروازه را باز می‌کرد. 

طارمی اما در نهایت زهر خود را ریخت و روی ارسالی که از سوی جهانبخش انجام شد و پیامدش ضربه سر قلی‌زاده که به تیر خورد، توانست در ریباند (با پای چپ) دروازه امارات را فرو بریزد. گلی که موجب شد ایران برنده به رختکن برود.

***

حال و هوای نیمه دوم اما قدری متفاوت پیش رفت. اخراج محرمی تا حد زیادی برنامه‌های تاکتیکی را دچار اختلال کرد و امارات فرصت یافت بیش از هر زمان دیگری به دروازه ایران یورش ببرد. دقیقه 57 شوت دقیق اماراتی‌ها را امیر عابدزاده با جا‌گیری مناسب به کرنر فرستاد. این شوت را جهانبخش در دقیقه 73 به سختی پاسخ داد که دروازه‌بان امارات نیز توپ را از زیر طاق بیرون آورد. 

یک دقیقه بعد نیز ضربه سر نورافکن همان وضعیت را برای خصیف ایجاد کرد تا ایران از رسیدن به گل دوم محروم شود.

***

تیم ملی ایران با وجود اینکه یک بازیکن کمتر از امارات داشت، اما بواقع در نیمه دوم بارها تا آستانه گلزنی پیش رفت و اماراتی‌ها نیز هرگاه فرصت حمله پیدا می‌کردند با سد محکمی همچون امیر عابدزاده مواجه می‌شدند. دروازه‌بانی که بار دیگر نشان داد از تجربه کافی برای حراست از دروازه تیم ملی ایران برخوردار شده و می‌شود در بازی سخت‌تر نیز روی او حساب کرد.

***

آنچه در نیمه دوم رقم خورد، در واقع نشان داد که ملی‌پوشان ایران حتی با وجود یک بازیکن کمتر نیز می‌توانند نمایش قابل قبولی از خود به جا بگذارند و علاوه برحفظ گل خورده، تا آستانه رسیدن به گل دوم نیز پیش بروند. شاید اگر پاس عالی مهدی طارمی را علی قلی‌زاده با دقت به سمت دروازه امارات می‌زد، ایران 10 نفره می‌توانست گل دوم را هم در همین حال و هوا به ثمر برساند و دروازه حریف را باز کند. با این حال اما هماهنگی در نیمه دوم با وجود یک یار کمتر جلوه دیگری به این پیروزی داد تا فوتبال ایران باز هم برنده از میدان رقابت برای رسیدن به جام جهانی بیرون بیاید. هرچند که این صعود بعد از بازی با عراق مسجل شده بود.

 

  ایران: امیر عابدزاده، صادق محرمی، میلاد محمدی (83- سیاوش یزدانی) سعید عزت‌اللهی (59- احمد نوراللهی) علیرضا جهانبخش (کاپیتان)، مهدی طارمی، وحید امیری، محمد‌حسین کنعانی‌زادگان، سامان قدوس (53- صالح حردانی) علی قلی‌زاده، امید نورافکن

سرمربی: دراگان اسکوچیچ

  امارات: علی خسیف، بندر الاحبابی، محمد العطاس، ولید عباس، محمود خمیس (86- زاید العامری) ماجد حسن (74- یحیی الغسانی) عبدالله رمضان، علی صالح (66- سباستین تالیابو) طحنون الزعابی، کایو کاندو، خلیل الحمادی (66- شاهین عبدالله)

سرمربی: برت فن مارویک