گزارش

‌ وصال روحانی    

 

کمتر کسی شک دارد که رسیدگی مالی به پرسپولیس طی فصل جاری شکل مطلوبی نداشته اما شاید برخی مصلحت‌های ملی و اعتبار این باشگاه بطلبد که در روش برخورد سرمربی این تیم با کاستی‌های فوق تجدیدنظر صورت گیرد.

بازگشت روز گذشته یحیی گل‌محمدی به تمرینات پرسپولیس از همین دیدگاه قابل فهم و تعبیر است و این مربی متین هم دریافته است که اگرچه کادر مدیریتی جدید این باشگاه ضعف چشمگیری در تأمین نیازهای اقتصادی اعضای تیم دارد اما باید گذشت کرد و به مصالح سرخ‌ها اندیشید و آن را مبنای کار تیم قرار داد. در فاصله فقط 5 روز تا برگزاری سوپرجام باشگاه‌های کشور بین سرخ‌های تهرانی (پرسپولیس) و قرمز و زردهای اهوازی (فولاد) بازگشت گل‌محمدی به جمع شاگردانش بسیار دیرهنگام جلوه می‌کند و برای تدارکی اساسی و کارساز کفایت نمی‌کند ولی رجعت ولو دیر بهتر از برنگشتن است.

البته سرخ‌ها بعد از دو روز استراحت از جمعه گذشته تمرینات خود را زیر نظر حمید مطهری و سایر اعضای کادر فنی تیم شروع کرده بودند و کار، روی زمین گذاشته نشده بود اما وارد شدن مجدد یحیی به دل ماجرا و در دست گرفتن اوضاع توسط وی، تدارکات و تمرینات پرسپولیس را برای بازی سوپرجام و بازگشایی لیگ برتر جدی‌تر می‌کند و به سطح بالاتری از بهره‌دهی می‌رساند.

 

چرا درویش آمد؟

هنوز این ایراد اساسی به مدیران جدید پرسپولیس وارد است که اولاً چرا رقم پرداختی تازه آنان به اعضای باشگاه این‌قدر پایین است و به چه سبب همان مبلغ نیز تا بعد از ظهر روز گذشته (سه‌شنبه) در حساب بازیکنان ننشسته بود.

 این ایرادها و مسائل روحیه خراب‌کن در حالی روی می‌دهد که مدیر قبلی قرمزها (مجید صدری) در تأمین و پرداخت مطالبات آنها موفق‌تر از درویش عمل کرده و استمرار بیشتری در این روند به وجود آورده بود.

امروز این سؤال مطرح است که اگر صدری در انجام وظایفش تا حدی موفق بود، چه اصراری در برکناری وی وجود داشت و می‌شد برای این قضیه صبر بیشتری کرد و چنانچه قرار است به گفته سران وزارت ورزش یکی دو نفر دیگر هم به کادر مدیریتی پرسپولیس اضافه شوند (و به ادعای این مدیران، توانایی این افراد در جذب سرمایه بیشتر از قبلی‌ها است) به چه سبب درویش را به باشگاه آورده‌اند. درویشی که در دوره حضورش در سایپا هم با‌ وجود بهره‌مند بودن از بودجه‌های انبوه دولتی چندان در کارش موفق نبود و نه جام و افتخاری کسب کرد و نه دستاوردی بزرگ داشت و خروجی نهایی کار وی و جانشینانش سقوط نارنجی‌ها از لیگ برتر به «لیگ یک» بود. لیگ یکی که امسال هم فقط در رده یازدهم جدول آن نشسته‌اند.

 

بدترین عارضه

خاصه خرجی‌هایی از این دست، انتخاب مدیران بر اساس ارتباط‌ها و آشنایی‌ها و رویکرد مکرر به مدیران غیر ورزشی، پرسپولیس را دچار وضعیت فعلی خود کرده است که نه مطمئن است حمایت مالی مستمر و لازم در ادامه فصل شامل حالش می‌شود و نه می‌داند همین مدیران تازه آمده و نفرات در راه، حتی در بهار سال جدید (1401) هم در مناصب خود حاضر خواهند بود یا خیر.

 این بلاتکلیفی بدترین عارضه برای پرسپولیس است.

 برای تیمی که اگرچه به سبب همان سوء‌مدیریت‌ها از لیگ قهرمانان آسیا کنار گذاشته شده، اما با وضع و بساط ماه‌های اخیرش به سرنوشت خود در سوپرجام و همچنین ادامه لیگ برتر و جام حذفی ایران هم هیچ اطمینان و اعتمادی ندارد.