«بیرو» سومین فیلم سینمایی من و حاصل یک‌ تصمیم‌ِ بزرگ‌ بود؛ حاصل دو سال پژوهش و چند ماه فیلمبرداری سخت. تصمیمی برای ساخت یک‌ فیلم ورزشی- زندگینامه‌ای با حجم زیادی از فانتزی‌ها برای نمایش یک‌ قهرمان جدید در سینمای ایران که حاصلِ اعتماد چند گروه است؛ از سرمایه‌گذاران تا موضوع اصلی فیلم، از گروه تولید تا تصوراتم از تصویر نهایی. فیلمی که برای نمایش امید ساخته شد. فرصتی مغتنم است تا از همه آنها تشکر کنم. از روزبه پیروز که پیشنهاد ساخت این فیلم از سوی او مطرح شد تا همه بچه‌های گروه که با کیفیتی حسرت‌برانگیز کنارم بودند.

«بیرو» به گمانم شروع شکل جدیدی از فیلمسازی در ایران است. نه آنکه بی‌نقص باشد، اصلا! بلکه بیشتر برای آنکه بین فیلم‌های اجتماعی و سوژه‌های ملتهب از یک سو و از سوی دیگر فیلم‌های سیاسی و سفارشی و از سوی دیگر‌تر، فیلم‌های جریان عادت شده اکران، راهی دیگر جست. تجسم امید و عشق و رسیدن به آرزوها. موضوعاتی که شاید این روزها جامعه امروز ما بسیار به آن نیاز دارد. بخصوص نسل نوجوان و کسانی که گمان می‌کنند که نمی‌شود کاری کرد یا راهی ساخت. «بیرو» پیشنهاد امید است. دست‌کم ما تلاش‌مان را کردیم. امیدوارم تماشاگرانی جدید به سینمای ایران اضافه شوند. پُلی بین تماشاگران فوتبال و تماشاگران سالن‌های تاریک سینما؛ برای تماشای رؤیا و فردای روشن.