هومن جعفری

 

فوتبال به جایی رسیده که پول می‌دهند رونالدو برود دوبی، چند روز یا چند ساعت آنجا بماند، یک پول قلمبه به جیب بزند و دست آخر هم یک تبلیغ خفن برای امن بودنش انجام بدهد و برگردد خانه خودش!

در ایران هم البته فوتبال داریم که مشخصاتش به مشخصات فوتبال جهان نمی‌خورد اما ناچاریم تحمل کنیم! اینجا هم البته بازیکنان را به کبابی و مبل‌ فروشی و موبایل فروشی و لباس فروشی می‌بریم تا برای صاحب کار و کسب تبلیغ کنند. تفاوت بین رونالدو که به دوبی می‌آید تا برای کار و کسب آنها تبلیغ کند و پول به جیب بزند با تفاوت بازیکنان ما که به موبایل فروشی اصغرآقا غشغشه می‌روند تا یک عدد گوشی بگیرند و برای فالوورهای خود لایو در کنند که بیایید اینجا گوشی بخرید، در هزار تا چیز است. یکی قواره فوتبالی که در آن بزرگ شده‌اند و دومی قواره باشگاهی که در آن بازی می‌کنند و سومی که از همه مهمتر است، قواره شخصی خودشان!

آقا اصلاً ولش کن! سری که درد نمی‌کند را چرا دستمال ببندیم؟!