سامان موحدی راد – ۲۴ سال بعد از صعود تاریخی ایران به جام جهانی در ملبورن استرالیا یک بار دیگر عابدزاده دیگری سنگربان ایران بود تا به جام جهانی برسیم.

 اگرچه شرایط این روزهای ایران برای صعود و فضای پیرامون تیم ملی با سال ۱۳۷۶ قابل مقایسه نبود و نیست اما همین قاب خاطر‌انگیز از بوسه و آغوش پدر و پسر موجب شد تا خیلی‌ها پنجشنبه صعود به دوحه را با نام این دو به یاد داشته باشند.

 از قضا مسأله دروازه تیم ملی در این روزها از آن موضوعات پربحث هم هست. در فاصله یک سال به جام جهانی و در خلال رقابت‌های انتخابی تیم ملی شاهد حضور چهره‌های مختلفی در این قاب هستیم. علیرضا بیرانوند با ریسک رفتن به اروپا و کمتر بازی کردن در تیم‌های فوتبالی‌اش شانس حضور ثابت در تیم ملی را از دست داده. حالا این دروازه بین او و امیر عابدزاده که در لیگ 2 اسپانیا بازی می‌کند، دست به دست می‌شود. احتمالاً باید از رقابت دونفره عابدزاده و بیرانوند یکی را نفر شماره یک تیم ملی در قطر بدانیم. هر کسی که بازی بیشتری تا جام‌جهانی در کارنامه داشته باشد و آماده‌تر باشد.