یکی از اتفاقهای جالب توجهی که چند روز پیش در تیروکمان رخ داد، رقابت انتخابی بود که گفته میشد قرار است خروجی آن، ورودی ملیپوشان کماندار برای شروع اردوی تیم ملی باشد اما نه تنها این رویداد خروجی نداشت، بلکه باعث شد تا بیش از پیش ضعف مدیریتی و فنی تیروکمان در سالهای اخیر نمود پیدا کند. پرونده این رقابت داخلی که مسئولان تیروکمان نامش را مسابقه انتخابی گذاشته بودند، با حضور ۸۱ کماندار زن و مرد، بدون ثبت حتی یک رکورد ورودی بسته شد. رکوردگیری که به قول میلاد وزیری، ملیپوش المپیکی و پرافتخار تیم ملی ریکرو ایران بیشتر نمایشی بوده تا رقابتی برای کشف استعدادها و تزریق پشتوانههای جوان به ترکیب و استخوانبندی اصلی تیمهای ملی.
رکورد بینالمللی برای انتخابی داخلی؟
میلاد وزیری که سابقه حضور در 2 المپیک لندن و توکیو را درکارنامه خود دارد، با تأکید بر این موضوع که نقد بسیاری بر رکوردگیری با این سبک و سیاق وارد است، میگوید: «وقتی چند رئیس هیأت با کمترین دانش فنی در قالب کمیته فنی تیر و کمان، برای تیم ملی و بخش فنی تصمیم میگیرند، چه توقعی میتوانیم داشته باشیم؟ انتقاد به این مسابقه انتخابی کاملاً وارد است. چون اولاً رکوردی که برای ورودی انتخابی در نظر گرفته شده بود، رکوردی نزدیک به رکورد بینالمللی بود که من در اوج آمادگیام ثبت کرده بودم. ثبت این رکورد برای بچههای ملیپوشی که ماهها در اردوی تیم ملی هستند هم دشوار است، چه برسد برای کماندارانی که با تجهیزات ابتدایی و کمترین پشتیبانی ممکن در خانه تمرین کردهاند و توانی برای رسیدن به چنین رکوردهایی ندارند. واقعاً چطور ممکن است ورزشکاری در خانه بتواند بیاید و مثلاً رکوردی که من در اوج آمادگی آن را ثبت کردهام بزند و به اردوی تیم ملی بیاید؟ اینکه همین رکوردی را که عزیزان مسئول برای ورودی گذاشتند رکوردی است که حتی بچههای تیم ملی که در اردو حضور دارند هم نمیتوانند براحتی آن را ثبت کنند. حالا چطور و با چه استدلالی دوستان یک چنین رکوردی را برای ورودی و انتخابی گذاشتند برای خود من هم جای سؤال و تعجب دارد؟! مورد دیگر اینکه رکورد داخلی من 688 است و این رکوردی که دوستان گفتند، برای مسابقات بینالمللی من است. برای من هم جای سؤال دارد که چطور چنین رکوردی را برای ورودی گذاشتهاند.»
ارادهای برای جذب مربی خارجی نمیبینم
وزیری در خصوص وضعیت کیفی و کمی حال حاضر تیر و کمان ایران و مشکلات زیادی که در بحث پشتوانهسازی وجود دارد، هم حرفهایی میزند: «وقتی چند روز قبل از مسابقه انتخابی نفرات اردونشین تیروکمان تعیین و معرفی میشوند، برگزاری یک چنین مسابقه انتخابی یک برنامه کاملاً نمایشی و فرمالیته برای سرکار گذاشتن یکسری جوان است که با امید ملیپوش شدن در این رویداد هدفگیری کردند. در نمایشی بودن این رقابت به همان دلیلی که گفتم اصلاً تردیدی وجود ندارد. ما در تیروکمان پشتوانه زیاد داریم، اما این پشتوانهها برای شکوفایی نیاز به یک مربی درجه یک و حرفهای خوب خارجی دارند. مربی که بتواند بچههای ما را با دانش روز تیروکمان دنیا آشنا کند. اما چون نه پول و بودجهاش را داریم، نه توان و ارادهای برای جذب مربیان خارجی، خیلی نباید به وقوع این اتفاق ویژه امید داشته باشیم. ضمن اینکه چون در گذشته با مربیان خارجی خود خوب رفتار نکردیم، بعید است با سوابق تلخ گذشته براحتی بتوانیم توقعی برای جذب مربی درجه یک بینالمللی داشته باشیم. مشکل تیروکمان ریشهای است و قطعاً اگر دنبال تحول در این رشته هستیم باید دنبال تغییرات اساسی و ریشهای در این مجموعه باشیم.»