خبر بدی برای هواداران ایتالیا در سراسر جهان بود. وقتی فدریکو کیه‌زا در جریان بازی یوونتوس با رم روی زمین افتاد، میلیون‌ها هوادار آتزوری نگران یک چیز بودند که حالا ایتالیا چطور می‌خواهد به جام جهانی برود؟

موضوع این نیست که تیم کیفیت لازم را ندارد مسأله این است که از دست دادن یک بازیکن سرنوشت‌ساز ضربه بزرگی به «لا ناتزیوناله» است. اگر مقدونیه شمالی، پرتغال (یا ترکیه) مانع بلندی بر سر راه ایتالیا بودند، حالا بلندتر شده‌اند.

اولین پاسخ به این سؤال این است که همه تیم باید تلاش کنند. اگر مصدومیت لئوناردو اسپیناتزولا الهام‌بخش تیم برای قهرمانی یورو 2020 شد، چرا از دست دادن یک ستاره دیگر به تیم انگیزه مضاعف ندهد؟ سابقه ایتالیا نشان می‌دهد در سخت‌ترین شرایط بهترین عملکرد را داشته و باید این را تکرار کند.

اما ویترین آتزوری یک قهرمان می‌خواهد. کیه‌زا یک برنده بالفطره است از آنها که تعدادشان زیاد نیست. اما بعضی ستاره‌های سری آ، هواداران ایتالیا را به بازی‌های پلی‌آف خوشبین کرده است. اول دومنیکو براردی. او قبل از این هم برای کشورش درخشیده اما در این فصل برای ساسولو عالی بوده. 10 گل و هفت پاس گل نشانه بازی مؤثر و قابل توجه او است ضمن اینکه بخوبی عصبانیت خودش را کنترل کرده. از نظر موقعیت بازی هم منطقی است. مثلث اینسینیه-ایموبیله- براردی قطعاً برای روبرتو مانچینی جذاب است. اگر مقدونیه شمالی اجازه دهد، به پرتغال یا ترکیه نشان می‌دهد زیبایی‌های یک چپ پا تا کجا است. نیکولو زانیولو هم آمار و عملکرد خیلی خوبی دارد. بازیکن رم توانایی تغییر روند بازی را دارد البته نه همیشه به سمت مثبت. مثل این می‌ماند که وقتی صاحب توپ می‌شود، چشم‌هایتان را ببندید و آرزو کنید بهترین اتفاق بیفتد. ریسک روی استعداد اول فوتبال ایتالیا در این بازی‌های پلی‌آف بالا است.

مورد قابل قبول دیگر لورنزو پلگرینی است اگرچه از نظر پست خیلی نمی‌خورد. او بازیکن تأثیرگذاری برای جالوروسی بوده با گل‌ها و پاس گل‌هایی که داده اما بسیار در معرض آسیب‌دیدگی است. اگر آماده باشد می‌تواند هر خط دفاعی را باز کند. و اگر بخواهیم به سمت چپ برویم چرا سراغ دیگر فدریکو از نوع برناردسکی‌اش نرویم؟ بازیکن یووه به‌دنبال نقش ثابت در تیمی است که بهترین بیانکونری که می‌شناسیم، نیست. آیا می‌تواند به شرایطی که باعث انتقالش از فیورنتینا شد، برگردد؟ می‌تواند با یک باد زمین نخورد و سر جایش بماند؟ مانچینی او را باور دارد و شاید در این بازی‌های حساس به او نیاز پیدا کند. اگر این‌طور شد، سعی کنید با آرامش و خونسردی کارش را تماشا کنید.

بازیکنان خوب دیگری هم هستند، جاکومو راسپادوری، جانلوکا اسکاماکا و حتی آندره‌آ پینامونتی امپولی. نفر اول قطعاً مورد توجه مانچینی است و می‌تواند در عرض بازی کند در حالی که دو تای دیگر قابلیت جایگزینی ایموبیله را دارند. هر سه البته احتمال حضورشان در ترکیب اصلی کم است مگر اینکه مصدومیت‌ها راه را برایشان باز کند. 

عجیب‌ترین انتخاب؟ مربی تیم ایتالیا همه را شگفت‌زده کرد با فرصت دوباره‌ای که به ماریو بالوتلی داد. یک رستگاری بزرگ رخ می‌دهد اگر او بتواند بلیت جام جهانی را اوکی کند اما منتقدانش به سختی می‌توانند منتظر آن لحظه باشند. هیچ کس حسادت نمی‌کند به مانچینی اگر بتواند راهی به سوی قطر پیدا کند. او منابع لازم برای هموارکردن این مسیر را در اختیار دارد اگرچه بدون برخی بازیکنان مستعد. در زمانی که کیه‌زا دوران ریکاوری را طی می‌کند، وقتش رسیده که یک قهرمان دیگر سر بلند کند. هم‌تیمی‌های او هیچ دارویی بهتر از صعود به جام جهانی بدون او نمی‌توانند برایش تهیه کنند.