پول نیست، پول نگرفتیم، قراردادهای‌مان مانده و هزار و یک دست از همین حرف‌ها. دیگر گوش‌های‌مان پر شده است از این کلمات. قبول داریم که ساختار فوتبال ما غلط است، قبول داریم که پرداختی‌ها عقب می‌افتد و قبول داریم که همه جای این فوتبال فشل ما می‌لنگد اما آقایان فوتبالیست شما هم کمی دست از این رفتارها بردارید. تا کی فشار روی باشگاه و تا کی تلنگر زدن روی اعصاب هوادار؟ امروز یا نهایتاً فردا همه چیز عادی می‌شود و پیامک واریز پول که به حساب‌تان بیاید همه چیز می‌شود گل و بلبل. دوباره یک منت سر هواداران و دوباره جملاتی از این قبیل که «قلب ما به عشق هواداران می‌تپد»، «به خاطر این پیراهن و رنگ قرمزش برگشتم» و... بریزید دور این کلیشه‌های نخ‌نما شده را.

اگر استعفا داده‌اید یعنی به دلیل وضعیت موجود و شرایطی که بارها و بارها از آن آگاهی داشته‌اید یک تصمیم گرفته‌اید. می‌شود این بار روی تصمیمی که گرفته‌اید بمانید؟ می‌شود این‌بار نه از هوادار مایه بگذارید و نه روی لوگو و رنگ پیراهن تعصب داشته باشید؟ یک بار یکی از این استعفاهایی که داده‌اید نمایشی نباشد و بگذارید حداقل تکلیف یک بار برای همیشه روشن شود. می‌دانیم شرایط بد است و وضعیت اقتصادی چندان خوشایند نیست اما نیم نگاهی هم به وضعیت کلی جامعه بیندازید. مردم کف کوچه و خیابان که با عشق لباس تیم‌های هواداری‌شان را می‌پوشند، بدون بهانه عاشق هستند و آنجا که باید پشت تیم‌شان می‌ایستند. می‌دانیم شما هم زندگی‌تان را بر پایه قراردادهایی که می‌بندید جلو می‌برید اما حداقل محتاج نان شب نیستید و خیلی از دغدغه‌های مردم را ندارید. آقایان؛ خسته‌ایم از این همه استعفای نمایشی، خسته‌ایم...