جوئل گلیزر مهم‌ترین عضو باشگاه طرفداران آنتونی مارسیال است. گفته می‌شود زمانی که ژوزه مورینیو می‌خواست مارسیال را بفروشد و او را بازیکنی «ضعیف از نظر روانی» می‌دید، گلیزر او را «پله یونایتد» می‌دانست.

حالا که مارسیال به سویا رفته، باید از ژوزه تقدیر کرد. او در منچستر یونایتد چند حرف درست زد، که یکی از آنها درباره این مهاجم فرانسوی بود. مربی سابق یونایتد نظرش را دو بار بیان کرد. او اولین بار، پیش از آغاز فصل سومش، انگشت اشاره را به سمت چند بازیکن گرفت و ذهنیت آنها را نشانه رفت: «این بازیکنان به بلوغ نرسیده‌اند. برای مثال، لوک شاو. وقتی دو سال پیش به باشگاه آمدم، این پسر بلد نبود چطور رقابت کند. او پتانسیلی عالی دارد، اما بلد نیست چطور با دیگران رقابت کند. وقتی درباره شاو، مارسیال، جسی لینگارد، مارکوس رشفورد حرف می‌زنیم، درباره پسرانی صحبت می‌کنیم که پتانسیلی بالا دارند، اما همچنان کمبودهایی دارند. آنها شجاعت لازم را ندارند.»

سه سال و نیم گذشته و این بازیکنان – به جز رشفورد که البته او هم اخیراً افت داشته – نشان داده‌اند که ژوزه درباره‌شان درست می‌گفته. شاو سال گذشته نشان داد که می‌تواند بازیکن خوبی باشد، اما امسال بار دیگر افت کرده است. لینگارد، رالف رانگینک را هم نتوانست متقاعد کند، همان‌طور که اوله گونار سولشر را مجاب به استفاده از او نکرده بود.

مورینیو یک بار دیگر به مارسیال اشاره کرد، زمانی که به ماجرای مشکلش با کریم بنزما پرداخت: «در کار با کریم، ما تعارض نداشتیم و من فقط می‌خواستم به این بازیکن کمک کنم. او بازیکنی فوق‌العاده بااستعداد است و من می‌خواستم کاری کنم که او ذهنیت‌اش را تغییر دهد و به حداکثر توان خود برسد. می‌خواستم او بازیکنی مرگبار باشد؛ مهاجمی بااراده. من واقعاً از کار با بنزما لذت بردم. مارسیال پسری با شخصیت متفاوت است. چیزی که درباره او می‌توانم بگویم این است که امیدوارم او به سطحی متناسب با پتانسیل واقعی‌اش برسد.»

حالا همه ما موافق هستیم که این اتفاق برای او نیفتاد. یونایتد سرانجام واقعیتی که مشخص بود را پذیرفت.

البته مارسیال 26 سال دارد و نمی‌توان گفت که دوران اوجش سپری شده و دیگر نمی‌تواند دست به جادو بزند. اما چیزی که او را عقب نگه می‌دارد ذهنیت‌اش است. همان چیزی که مورینیو و خیلی‌های دیگر گفتند. شاید یک چالش جدید و تغییر اوضاع باعث شود اتفاقی بیفتد.

اما باشگاه طرفداران مارسیال هم می‌پذیرد که به اندازه کافی برای او صبر شده و فرصت به او داده شده. بله، او عذرهای خودش را دارد. کمتر بازیکنی در دوران پسافرگوسن در اولدترافورد شکوفا شد. تغییرات پیاپی مربیان و حضور در زیر ذره‌بین باعث شده بازیکنان بیشتر پژمرده شوند تا شکوفا. اما مورینیو هم همین را می‌گوید. برای درخشش در منچستریونایتد، باید شجاعت و اراده داشته باشید. همیشه همین بوده. اما مارسیال آن نیروی پیش‌ران درونی یا اشتیاق فوق‌العاده برای بهره‌گیری از استعدادهایش را نداشت.

اما از دید ناظران بیرونی، چه نتیجه‌ای می‌شود گرفت؟ طرفداران شش سال و نیم صبر کردند تا او موفق شود، اما این بازیکن افت و خیز بسیاری داشت و به مرور، لحظات درخشش‌اش کمتر و کمتر شدند. مارسیال ژست بی‌خیالی دارد و برخی تصور می‌کردند او می‌تواند گل‌زنی خونسرد و بی‌رحم باشد. اما سال‌ها گذشت و دریافتیم که او فقط بی‌خیال است!

این مهاجم سابق موناکو در تنها سه فصل کامل حضور در یونایتد آمار گل‌زنی‌اش را دورقمی کرد. طرفداران او به فصل 20-2019 اشاره خواهند کرد، زمانی که او در پست شماره 9 بازی کرد، 17 گل زد و 7 گل هم ساخت. اما مربیان مارسیال همه ترجیح می‌دادند او در کناره‌ها به میدان برود. مارسیال در اولین نشست خبری‌اش گفت که دوست دارد در مرکز بازی کند، اما مورینیو، سولشر و رانگنیک با نظر لوییس فان‌خال موافق بودند: «او را در کناره‌ها می‌پسندم. فکر نمی‌کنم او یک مهاجم مرکزی گل‌زن تمام‌عیار باشد. در آینده اما شاید اوضاع تغییر کند.»

اما نه. مارسیال تغییر نکرد. او همان مهاجمی ماند که مربیان هرگز به او کاملاً باور نداشتند.