سام ستارزاده

 

نتیجه رویارویی امروز عصر ما با شیرهای بین‌النهرین هرچند برای ما به احتمال بالا یک جشن صعود شیرین خواهد بود، اما برای تیم رقیب نیز فارغ از نتیجه، می‌تواند آغاز نسلی پرماجرا و تاریخ‌ساز باشد. عراقی‌ها نه در دور سوم مقدماتی جام‌جهانی و نه در تورنمنت عرب‌کاپ، نتوانستند انتظارات فوتبال‌دوستان‌شان را برآورده‌ کنند و با سیل انتقادات فنی روبه‌رو شدند. آنها حتی برای راهیابی غیرمستقیم به مسابقات قطر، راه بسیار پرپیچ‌وخمی در اختیار دارند که شاید در آن به سرانجام نرسند؛ اما پتروویچ با اضافه‌کردن جوانان آتیه‌دار لیگ عراق و دورگه‌های مستعد این کشور، شروع به ساختن تیمی کرده که احتمالاً طی ۴ سال آتی احترام زیادی را در فوتبال غرب آسیا خواهد خرید. زیدان اقبال که در ۱۸سالگی برای شیاطین سرخ منچستر  به میدان رفت، تنها یکی از نام‌های جذاب لیست جدید اسود‌الرافدین است. یک پست جلوتر از او، علی الحمادی ۱۹ساله که در سطح سوم لیگ انگلیس حضور دارد، خط آتش عراقی‌ها را می‌تواند شعله‌ور سازد. مهند جهاز (پنجمین پاسور برتر لیگ سوئد) و امیر العماری که به تازگی به تیم هشتم لیگ این کشور (گوته‌بورگ) پیوسته، دورگه‌های جدیدی هستند که تجربه بین‌المللی‌شان می‌تواند همان تأثیری را در رقیب امروزمان بگذارد که روزگاری حضور اشکان دژاگه و رضا قوچان‌نژاد در تیم ملی ما گذاشت. عراق امروز می‌تواند زهردارتر و چغرتر از دو عراق قبلی باشد که یوزهای ایرانی با هدایت دراگان اسکوچیچ زانویشان را به خاک مالیدند. امروز روز غفلت و دست‌کم گرفتن حریف نیست، که اگر باشد، شاید روز جشن صعود ما هم نباشد.