امیر فروزش

 

برانکو ایوانکوویچ را باید پدر پرسپولیس نوین لقب داد. او حس یک تیم به معنای واقعی را در روح و کالبد تیم پرسپولیس جا انداخت و اصول کلی را برای این تیم پایه‌گذاری نمود.

 این تیم مانند یک سیستم ساخته شده که جابه‌جایی نفرات و رفت و آمدها در کارش تأثیری نخواهد داشت و هرکه در هر جایگاهی مانند سرمربی، مربی، مدیر و بازیکن برود، نفر بعدی می‌تواند نقش او را در این سیستم به خوبی ایفا کند. برانکو به این تیم القا کرد که برای رسیدن به هدف نباید به هیچکس وابسته بود و هر که این تیم را در ادامه مسیرش تنها گذاشت، هیچ خللی در روند این تیم به وجود نخواهد آمد و در آخر آن فرد است که پرسپولیس را از دست داده و ابراز پشیمانی خواهد کرد.

نکته دیگری که تیم پرسپولیس را از سایر مدعیان لیگ متمایز می‌کند، به دست آوردن پیروزی تحت هر شرایطی است.

 این تیم به برد عادت کرده و هیچ بهانه و یا توجیهی برای به دست نیاوردن سه امتیاز کامل قابل قبول نخواهد بود. هیچ حریفی دست کم گرفته نمی‌شود و یا هیچ حریفی بزرگ‌تر از آن نیست که مانع پیروزی این تیم بشود. فرهاد مجیدی در فصل گذشته در یکی از کنفرانس‌های خبری بعد از بازی گفت که به دنبال آن است که تیم استقلال به بردن عادت کند. 

مجیدی خوب می‌داند که باید تیمی را برای قهرمانی مهیا کند که مانند رقیب قدیمی در فصول گذشته عادت همیشگی‌اش یعنی بردن را ترک نکرده و برای بازیکن‌های این تیم هر نتیجه‌ای جز پیروزی در دیدارهای پیش رو نتیجه‌ای غیرقابل قبول محسوب شود، حتی کسب تساوی نیز برایشان به معنی گریختن از شکست باشد مگر مواقعی که حوادث بر علیه یک تیم مهندسی شود هرچند که حوادث را دست انسان می‌سازد.

عادت به پیروزی خود یک نوع سبک زندگی است که باید بازیکنان به زندگی از این دید بنگرند و زندگی را از زوایای یک پیروز، یک همیشه برنده و یک فاتح نگاه کنند.