قدم اول را استقلال در لیگ بیست و یکم به لحاظ تاکتیکی و شکل بازی مقتدرانه برنداشت و نمایش این تیم چندان راضی‌کننده نبود. درعین حال اما امتیازی که استقلال در بازی اول دشت کرد مطابق با انتظارات بود و آبی‌ها موفق شدند 3 امتیاز اول را دشت کنند. این 3 امتیاز استقلال را در میان تیم‌هایی قرارداد که در هفته اول توانستند از پس رقبای خود برآیند. ذوب‌آهن که امروز رخ در رخ آبی‌ها قرار می‌گیرد، یکی از همین تیم‌ها است که توانست با برتری مقابل صنعت نفت آبادان در ثانیه‌های پایانی وضعیت مناسبی پیدا کند. از آن سو مدعیانی همچون سپاهان و پرسپولیس نیز مطابق با پیش‌بینی‌ها جلو رفتند و موفق شدند 3 امتیاز بازی‌های نخست را دشت کنند. این وضعیت برای استقلال یک اجبار را به همراه می‌آورد و آن‌ها باید بتوانند در بازی خود مقابل ذوب‌آهن 3 امتیاز دیگر را دشت کنند تا روند پیروزی در هفته‌های آغازین را حفظ کنند. آنچه در سال‌های اخیر بیش از همیشه موفقیت استقلال را در لیگ برتر تهدید کرده، ناکامی‌ها در هفته‌های آغازین لیگ برتر بوده اما انگار استقلال این فصل بنا دارد هفته‌های نخست را با جدیت جلو ببرد تا شاید اسیر اتفاقات سال‌های اخیر نشود و این بار طلسم ناکامی‌هایش را بشکند.

البته امتیاز‌آوری در هفته‌های آغازین متضمن همه مواردی نیست که برای قهرمانی یک تیم لازم است. استقلال برای رسیدن به جایگاه رفیع در لیگ بیست و یکم نیازمند ارائه فوتبالی قابل قبول است. آنچه در بازی با هوادار دیدیم راضی کننده نبود و استقلال بخصوص در خط میانی با سردرگمی بسیاری مواجه بود و توپ‌ها به موقع و در شرایط مناسبی به مهاجمان نمی‌رسید. نوعی سردرگمی در شکل بازی استقلال وجود داشت که اگر ادامه داشته باشد، بدون شک برای مجیدی دردسرساز خواهد شد و استقلال را از مسیر اصلی دور می‌کند. در واقع استقلال باید بتواند علاوه برکسب امتیاز، نمایش اطمینان‌بخشی هم داشته باشد تا از دو جنبه مورد ستایش قرار بگیرد. یعنی هم تیمی امتیاز‌آور باشد و هم تیمی که فوتبال قابل قبولی را ارائه می‌کند.

در بازی با هوادار فرهاد مجیدی ترکیبی را به میدان فرستاد که قابل پیش‌بینی بود. شاید تنها پرسش‌هایی که شکل گرفت ناشی از غیبت قاسمی‌نژاد در ترکیب اصلی بود. مجیدی اما در آن بازی ترجیح داد از این بازیکن به عنوان مهره جانشین بهره بگیرد تا به نوعی، ضرب‌آهنگ هجومی تیمش را تا پایان بازی حفظ کند و از مهره‌های مناسب روی نیمکت بهره‌مند باشد. هرچند که حضور قاسمی‌نژاد در دقایق پایانی بازی با هوادار منجر به ارائه فوتبالی رو به جلو‌تر نشد و آن اشکالاتی که از ابتدای بازی وجود داشت، با حضور این مهاجم نیز ادامه پیدا کرد اما به هرحال بودن بازیکنی در سطح قاسمی‌نژاد می‌تواند منجر به تقویت نیمکت هر تیمی شود.

پیش‌بینی می‌شود که مجیدی همان رویه را که در بازی اول پیش گرفت، در این بازی نیز ادامه دهد و به احتمال زیاد از همان عناصری در ترکیب اصلی بازی بگیرد که مقابل هوادار به میدان رفتند. به این ترتیب حضور سید‌حسین‌ حسینی در چارچوب دروازه‌ قطعی خواهد بود. محمد‌حسین مرادمند، سیاوش یزدانی و یکی از میان محمد دانشگر یا عارف آغاسی در خط دفاع قرار می‌گیرند. (استقلال با 3 دفاع بازی خواهد کرد) در خط میانی نیز حضور رضاوند، نیک‌نفس، غفوری، سلمانی و حسین‌زاده محتمل‌تر از دیگر گزینه‌ها است هرچند که مهدی‌پور، یامگا یا مرادی نیز برای بازی در این پست کم شانس نیستند. در خط حمله هم خاقانی درکنار مطهری بازی خواهد کرد و قاسمی‌نژاد و رمضانی شانس‌های بعدی بازی در این پست به شمار می‌روند.

البته نباید فراموش کرد که شکل بازی حریف در انتخاب ترکیب نیز اثر‌گذار است و حالا که مربیان استقلال یک بازی از ذوب‌آهن مقابل صنعت نفت آبادان دیده، باید تیمی را مقابل حریف قرار دهد که از هر حیث با سبک بازی حریف آشنا باشد. به هرحال هم استقلال و هم ذوب اگر برنده این بازی باشند، شش امتیازی خواهند شد و این بازی را می‌توان جدال شش امتیازی آبی و سبزهای لیگ برتر نامید.