میعاد نیک

 

پیش از آغاز موسم پاندمی کرونا و طی روزهایی که همه‌چیز در فوتبال ایران در شرایط عادی و معمولی به‌سر می‌برد، روزها و ساعات پیش از برگزاری شهرآورد پایتخت به ملتهب‌ترین حالت ممکن سپری می‌شد و عموماً کاسه و کوزه‌های تمام تنش‌هایی که باعث سلب تمرکز و آسایش از اردوی دو تیم سرخابی می‌گردید، مستقیماً بر سر سکوهای هوادارای و تماشاگران می‌شکست. شیوع ویروس کووید-۱۹ و درگیر شدن با ابتلائات آن گرچه هزاران نکبت و نگون‌بختی را به سمت خانه‌های‌مان روانه کرد اما یک فضیلت و خاطره خوش را از خود در فوتبال ایران برجای گذاشت و آن هم پرده‌برداری از چهره واقعی آشوب‌گران در فضای دائماً پرجوش و خروش لیگ برتر بود. مدیرانی که همیشه تمام تقصیرات را به گردن سکونشین‌ها می‌انداختند و هیچ دیواری را از دیوار تماشاگران کوتاه‌تر نمی‌یافتند، نشان دادند که نقش اول لمپنیسم و هوچی‌گری را خودشان طی سال‌های اخیر بازی کرده‌اند و دوران کرونا و تهی ماندن استادیوم‌های فوتبال از هواداران پرشور، نقاب را از صورت مطالبه‌گر و دائماً حق به جانب آنها بر‌انداخته است.

«گل‌واژه گو»، «گستاخ»، «هوچی‌گر» و «دروغ‌گو»؛ تنها بخشی از الفاظ رکیک و مستهجنی هستند که طی روزهای منتهی به دربی نودوششم از سوی مدیران و یا رسانه‌های رسمی منتسب به دو باشگاه پرسپولیس و استقلال خطاب به رقیب سنتی به میان آمده. القاب و توهین‌هایی که پیش از این صرفاً در سکوهای هولیگان‌گونه استادیوم آزادی رواج داشت، اکنون وارد دایره لغات و ادبیات محاوره مدیران سرخابی شده تا تنزل فرهنگ از دایره هواداری به دایره مدیریتی نیز سرایت پیدا کند. اگر از تأثیر غیرقابل انکار رسانه‌های غیررسمی شاغل در فضای مجازی صرف‌نظر کنیم و به شانتاژهای مدیران دو باشگاه بزرگ فوتبال ایران دقت داشته باشیم، حقیقتی تلخ به‌صورت عریان به چشم و صورت‌های‌مان کوفته خواهد شد که تمام آتش‌های حاشیه‌ساز و تمام حواشی خانمان‌سوز از گور همان‌هایی برمی‌خیزد که مدعی دوری از حواشی و عصمت دامان خود هستند.

دربی تهران به خودی خود با فشار، استرس، حاشیه و حساسیت زیادی مواجه بوده و از دیرباز این اهمیت وجود داشته اما این‌که چرا برخی از مدیران و منتسبین به آنها در حال افزایش این فشارهای کشنده و تفرقه‌انگیز هستند، جای بسی سؤال خواهد بود. باشگاه‌هایی که هر دو تحت مالکیت یک وزارتخانه هستند و رئیس مجامع آنها هم یک وزیر است، چگونه می‌توانند چنین تعابیر دور از واقعیتی از یکدیگر داشته باشند؟ مصداق توهین‌های اخیر مسئولین دو باشگاه استقلال و پرسپولیس به یکدیگر، مثال همان برادرهایی ا‌ست که در یک خانواده به اصل و نسب یکدیگر توهین می‌کنند و از سر بالا بودن این آب دهان هم هیچ ابایی ندارند. جام حذفی به دربی افتاده و شاید فینالیست این رقابت مهم و معتبر هم از دلِ نودوششمین شهرآورد فوتبال ایران بیرون بیاید اما تمام این نکات چیزی از شأن پایمال شده هواداران دو باشگاه نخواهد کاست. استقلالی‌ها و پرسپولیسی‌ها با تهییج بی‌مورد و زشت مدیران باشگاه‌های‌شان این روزها در حال نسبت دادن شدیدترین توهین‌ها و افتراها نسبت به یکدیگر هستند و آبی را گل‌آلوده می‌کنند که جز برای هوچی‌گران، ماهی نخواهد داشت.