بسیاری می‌پرسند فرداشب که پرسپولیس در یک‌چهارم نهایی جام حذفی فوتبال کشور روبه‌روی استقلال می‌ایستد، از کدام استراتژی سود می‌جوید و نقشه راهش چیست. البته یحیی گل‌محمدی و دستیارانش پاسخ این سؤال را بهتر از هر کسی می‌دانند اما مواردی وجود دارد که می‌تواند نشانگر موضع‌گیری مردان سرخ در این دیدار باشد. یک سوی مهم ماجرا این است که پرسپولیس به فتح مجدد لیگ نگاهی جدی‌تر دارد و لازمه آن در این ایام سخت و اوقات کوتاه این است که نیروی اصلی‌اش را صرف میدان‌ها و جام‌های دیگر نکند. این بدان معنا نیست که قرمزها بازی با رقیب قدیمی‌شان را سرسری بگیرند و از جان مایه نگذارند و آنها طبعاً هر چه دارند، در این 90 و اندی دقیقه (و شاید هم 120 دقیقه و ضربات پنالتی) رو خواهند کرد ولی چون سیاست فتح لیگ ایجاب می‌کند که قرمزها هر چه دارند در سه بازی باقی مانده لیگ ارائه کنند، طبعاً دیدار فردا شب یک نگاه متفاوت را می‌طلبد، نگاهی که شاید از بررسی شرایط کلی مسابقه در 30 دقیقه اول و سپس حرکت و اقدام بر اساس آن و طبق مقتضیات این بازی شکل گیرد. بر اساس این فرضیه، سیدجلال حسینی و یارانش نیمه اول را صرف بررسی امور و محکم کردن جایگاه خود خواهند کرد و بر اساس آنچه تا آن زمان روی داده، برای قسمت‌ها و دقایق بعدی تصمیم‌گیری خواهند کرد.

 

آنچه نزدیکان یحیی می‌گویند

فرضیه دیگری هم وجود دارد که می‌گوید گل‌محمدی از شاگردانش کمال جدیت را خواهد طلبید و بازی تهاجمی و گلزنی را از همان دقیقه اول توصیه و جست‌وجو خواهد کرد. بر اساس این نگرش، سرخ‌ها به این 90 دقیقه (یا بیشتر) فقط به چشم یک مسابقه مهم و الزام تازه خواهند نگریست و بدون احتساب تبعات آن و اینکه چه تأثیری بر بازی‌های بعدی‌شان می‌گذارد، سنگ‌تمام خواهند گذاشت. اگر هم سرخ‌ها نتیجه نگیرند، این دلخوشی را دارند که طی 20 روز بعدی در 3 دیدار باقی‌مانده لیگ افتخار اصلی‌تر مورد نظر خود را جست‌وجو خواهند کرد. اینکه نتیجه حاصلی دربی جدید تهران چیست، تأثیر بزرگی بر سه مسابقه بعدی قرمزها ندارد و لااقل این فرضیه‌ای است که نزدیکان گل‌محمدی به آن معتقدند و او را در نوع نگاهش به جام بسیار جدی و فاقد مصلحت‌جویی می‌دانند.

 

حفظ امید

واقعیت امر و سیاست انتخابی قرمزها هر چه باشد، حقیقت امر این است که آنها با ریسکی‌ترین انتخاب‌های چند سال اخیر و با نامطمئن‌ترین مسابقات و احتمال‌های ممکن روبه‌رو هستند. درست است که پرسپولیس قاعدتاً و بر اساس باورهای رایج در فوتبال ما به لیگ اهمیتی بسیار بیشتر از جام حذفی می‌دهد و حتی حاضر است دومی را قربانی هدف اولش کند اما کوچکترین اطمینانی به دستاورد نخست خود نیز ندارد. دیدار هفته آخر استقلال با سپاهان در لیگ می‌تواند کمک بزرگی به قرمزهای تهرانی در راه فتح مجدد لیگ در صورت پیروزی آبی‌ها باشد اما اگر تیم اصفهانی این بازی و دو دیدار قبل از آن را ببرد و پرسپولیس تن به یک تساوی هم بدهد، تفاضل گل برتر سپاهان حکم به قهرمانی این تیم خواهد داد. این واقعیت اگر در ذهن یحیی و همکارانش حک شده باشد، طبعاً کمک خواهد کرد که آنها به مسابقه پنجشنبه شب بسیار جدی فکر کنند و برای بردن آن به جانفشانی دست بزنند زیرا یک احتمال و راه را به روی‌شان باز می‌کند و آن امیدوار ماندن به فتح یک جام در صورت ناکامی در لیگ است. درست است که غلبه احتمالی بر آبی‌ها در جام حذفی به معنای فتح جام نیست و پس ‌از آن هم دو بازی سخت دیگر مقابل قرمز‌ها خودنمایی خواهد کرد اما پرسپولیس امیدش را در این جام محفوظ نگه خواهد داشت.

 

این پایان کار نیست

این موارد چندگانه و نگاه‌های چند سویه نشانگر دشواری فراوان کار سرخ‌ها در روزها و هفته‌های پیش رو و سختی پیش‌بینی و روشی است که آنها برای دربی جدید در پیش می‌گیرند. این سختی‌ها وقتی نمود بیشتری می‌یابد که در نظر بگیریم در برنامه فشرده مسابقات، قرمز‌ها در صورت عبور موفقیت‌آمیز از شهرآورد جدید باید در پایان لیگ (12 مردادماه) بلافاصله در نیمه نهایی و فینال جام حذفی هم شرکت کنند که فینال البته منوط به فتح نیمه‌نهایی است. این پایان کار نیست و شهریورماه که برسد، پرسپولیس هم باید ملی‌پوشانش را به دراگان اسکوچیچ بدهد و هم برای تقابل با استقلال تاجیکستان در شروع مراحل حذفی لیگ قهرمانان آسیا 2021 و احتمال بازی‌های بعدی‌اش در این جام مهیا شود. این راه‌های سخت و متعدد و غیر‌قابل تخمین‌زنی به ما می‌گوید که یحیی و مردانش فرداشب هر سیاستی را در پیش گیرند نوعی ریسک به معنای واقعی کلمه خواهد بود و از هر جای هر یک از مسابقات‌شان خطراتی می‌بارد که برای کل یک سال هم زیاد است چه برسد برای یک فرجه صرفاً دو ‌ماهه.