وصال روحانی

 

آبی‌ها در شرایطی مهیای رویارویی با رقیب قدیمی و بزرگ خود می‌‌شوند که انواع درگیری‌ها و به‌ویژه مناقشه‌های خودخواسته را در دستور کار خویش دارند.

ادامه جدل فرهاد مجیدی با اعضای هیأت مدیره باشگاه، شکایت از یحیی گل‌محمدی سرمربی پرسپولیس به سبب آنچه ورود غیر متداول وی به امور داخلی استقلال و مسائل مالی آنها عنوان شده و شکایت احمد مددی مدیرعامل آبی‌ها از هر کس و هر چیزی که در مسیر وی باشد، آنها را از تمرکز تام و تمام روی شهرآورد روز پنجشنبه پایتخت بازداشته است. این در حالی است که برنده این بازی سنتی معمولاً پرهیاهو به نیمه‌نهایی جام حذفی فوتبال کشور می‌رسد و اگر آن برنده استقلال باشد، چنین توفیقی می‌تواند بخشی از ناکامی‌های این تیم در فصل رو به‌ پایان لیگ را جبران کند.

 

 در کسری از ثانیه

با این حال قدرت ذاتی استقلال را از این نکته دریابید که به‌رغم همه مشکلاتی که برشمردیم و برخی ایرادهای دیگر که در سطور بعدی می‌آوریم، این تیم از بختی قابل توجه برای فتح «دربی 96» و خوشبخت شدن در عین نگون‌بختی برخوردار است و حداقل قضیه اینکه دلایل و انگیزه‌های آبی‌ها برای کنار زدن رقیب کهن بسیار زیاد و در سطحی بالا است. پرسپولیس خواه ناخواه براساس آنچه جدول لیگ به این تیم تکلیف می‌کند، مجبور است اولویت نخست خود را به فتح لیگ بدهد. شاید مربیان این تیم بگویند برای تصاحب جام حذفی نیز هر نیرویی را که دارند به خدمت می‌گیرند اما ترجیح آنها این است که در رقابت نزدیک‌شان با سپاهان در صدر جدول لیگ کم نیاورند و این پیکار ویژه و مهم‌تر را فتح کنند.

 

کلید‌های گشاینده

چنین چیزی لااقل در سال‌های اخیر برای پرسپولیس فرآیند تازه‌ای نیست و سرخابی‌ها در جام حذفی فصل پیش نیز رودررو شدند و آبی‌ها دیداری را بردند و فینالیست (و در نهایت نایب قهرمان) شدند که تا دقیقه 89 آن با حساب 2 بر یک تسلیم قرمز‌ها بودند. استقلال امسال اگر انگیزه و عزم بیشتر را برای فتح مجدد این دیدار نداشته باشد، دست‌کم به همان اندازه مشتاق و مصمم است و آنچه این عزم و امیدهای استقلال را بیشتر می‌کند، نتایج بسیار خوب این تیم در هفت هفته اخیر رقابت‌های لیگ است. طی این مدت آبی‌ها شش مسابقه از 7 بازی خود را برده‌اند و تک دیداری هم که فتح نکرده‌اند، نه با شکست بلکه با تساوی بدون گل با آلومینیوم اراک و آن هم در زمین تیم علیرضا منصوریان همراه شده است. استقلال بر پایه همت سیدحسین حسینی در این 7 دیدار تنها یک بار دروازه‌اش گشوده شده و از این طریق عنوان سومین خط دفاعی برتر فصل را کسب کرده و تفاوت گل‌های خورده‌اش با پرسپولیس و فولاد که تیم‌های اول و دوم جدول کمترین گل‌های خورده هستند، اندک است. خط آتش استقلال هم با‌وجود کش و قوس‌های مالی این باشگاه با شیخ دیاباته و جریمه‌ای که باید به او بدهند، فرصت‌طلبی لازم را داشته و از کمترین فرصت‌ها بیشترین بهره‌ها را گرفته و مهدی قایدی، ارسلان مطهری و در درجه‌ای پایین‌تر فرشید اسماعیلی کلید این گشایش‌ها را در دست داشته‌اند.

 

طی طریق در مسیر معقول‌تر

پرسپولیس هم البته نقاط ممتاز بسیاری دارد اما اگر انگیزه‌ها و نوع نگاه دو تیم به جام حذفی مبنا قرار گیرد هدف‌گذاری و انرژی که آبی‌ها صرف دربی روز پنجشنبه و در نهایت فتح جام حذفی می‌کنند نیرویی است که اگر هم در وجود یک پرسپولیس کمی تا قسمتی خسته یافت شود، این تیم ترجیح می‌دهد آن را صرف لیگ کند و نه جام حذفی؛ لیگی که در خوشبینانه‌ترین نگاه هم رتبه‌ای بالاتر از دومی در آن برای استقلال متصور نیست. آبی‌ها در هفته آخر لیگ مسابقه‌ای رودررو و سرنوشت‌ساز با سپاهان دارند که تکلیف و رتبه نهایی هر سه تیم صدر جدول را مشخص می‌کند و بدیهی است که فرهاد مجیدی ترجیح بدهد با فتح شهرآورد پیش رو در جاده جام حذفی طی طریق کند زیرا فتح این جام یک مجوز صد‌درصد آسیایی را هم در بردارد حال آنکه دوم شدن در لیگ نیز سند و اطمینانی بر حضور مستقیم در مرحله گروهی لیگ قهرمانان قاره نیست و احتمالاً باید از یک یا دو مرحله پلی‌آف هم عبور کرد تا به چنان مرحله‌ای رسید.