سرمقاله

 

اولین وزنه‌بردار زن ایرانی که سهمیه المپیک به دست آورده است، ۴۸ ساعت پر حادثه، غم‌انگیز و پر از حرف و حدیث و تردید را پشت سر گذاشته است. پریسا جهانفکریان به جای آنکه در شوق حضور در المپیک توکیو باشد و از اهمیت تاریخی حضورش در المپیک به اوج خوشحالی برسد و دسترنج زحمات چندین ساله‌اش در ورزش او را سرشار از لذت کند، گرفتار تردیدها است.

ورزشکاران ورزش می‌کنند که از مسیر ورزش، خود و مخاطبان ورزش را به لذتی جمعی دعوت کنند، نه به خواندن حکایت‌های سردردآور.

فدراسیون وزنه‌برداری که بزرگترین وزنه‌بردارهای مرد خود مثل سهراب مرادی و کیانوش رستمی را ناموفق در راه المپیک توکیو دیده بود، باور نداشت سهمیه‌ای به وزنه‌بردار زن ایران برسد اما با کنار کشیدن وزنه‌بردار اهل ساموآ، سهمیه به پریسا جهانفکریان رسید. بنابراین تهدید او به دلیل انتقاداتش از رفتارهای فدراسیون وزنه‌برداری در مسائل وزنه‌برداری زنان برای فدراسیون آسان بود و پس از آنکه پریسا جهانفکریان شانسی برای خود متصور نبود و حتی تهدید به محرومیت شده بود، دست خود را به جراح سپرد تا مصدومیت خود را درمان کند. این درمان به ادعای پریسا جهانفکریان می‌توانست بعد از المپیک انجام شود اما حالا جهانفکریان باید با دستی که تازه جراحی شده به المپیک برود. پریسا جهانفکریان پس از شنیدن خبر سهمیه المپیک تصور می‌کرد که این فرصت را از دست داده است و حتی گفت هیچ شانسی برای درمان در فرصت کوتاه تا المپیک توکیو ندارد اما رئیس فدراسیون وزنه‌برداری تصمیم دارد ورزشکار مصدوم را به المپیک بفرستد. پریسا جهانفکریان نیز خوشحال است که به توکیو می‌رود.

جهانفکریان در توکیو شاید با وزنه زدن سلامت خود را به خطر بیندازد یا دم آخر مجبور شود از بلند کردن وزنه سر باز بزند و یا وزنه‌ای سبک را انتخاب کند. در این میان سلامت ورزشکار اهمیت بیشتری دارد و مهم‌تر از این است که افتخار حضور در المپیک نصیب کسی شود. فدراسیون وزنه‌برداری و تیم پزشکی که درمان جهانفکریان را پیگیری می‌کنند باید سلامت ورزشکار را مهم‌تر از هر چیز دیگری از جمله خبرسازی و افتخار و رکورد بدانند.

در ۴۸ ساعت اخیر توجه چندانی به سلامت این ورزشکار نشده است و برای جبران آن اخبار مبنی بر تهدید به محرومیت پریسا جهانفکریان، همه از حضور او در المپیک حرف می‌زنند. اشتیاق پریسا طبیعی است اما دیگران باید موضوع حفظ سلامت او را به دقت بررسی کنند.

وزنه‌برداری زنان با سابقه‌ای کوتاه از فعالیت فرصتی در المپیک پیدا کرده است. المپیک عرصه فوق‌العاده‌ای برای ورزشکاری مثل جهانفکریان است اما کاش در فدراسیون وزنه‌برداری کوششی دائمی برای حمایت از ورزشکاران وجود داشته باشد و فقط تک ستاره‌های وزنه‌برداری از همه امکانات بهره‌مند نباشند. همین پریسا جهانفکریان گفته بود که حتی فدراسیون حاضر به پرداخت هزینه جراحی او نشده است. ورزشکاری که شانس حضور در المپیک داشت، طبق ادعای خودش با هزینه شخصی دستش را جراحی کرده است، آن هم در ورزشی مثل وزنه‌برداری که ورزشکارانی مثل جهانفکریان درآمد قابل توجهی از آن ندارند.