بزرگان تاریخ باشگاه پرسپولیس و نسل اول بازیکنان تاریخ باشگاه یکی‌یکی پر می‌کشند و از بین‌مان می‌روند. یکی مثل حمید جاسمیان بزرگ با ویروس چغر کرونا و یکی هم مثل صفر ایرانپاک در غربت. به قول علی پروین باید تا زنده‌ایم قدر این بزرگان دانسته شود و عجیب اینکه هر بار که چنین فجایعی رقم می‌خورد همه به این مهم و قدردانی از چهره‌های نامدار فوتبال ایران تأکید می‌کنند اما باز هم خبری نیست که نیست. دیروز از فدراسیون فوتبال و این همه مدیر دست‌اندرکار در فدراسیون و سازمان لیگ حتی یک نماینده در مراسم تشییع و تدفین زنده‌یاد حمید جاسمیان حضور نداشت تا عبارت «پهلوان زنده را عشق است» بار دیگر عینیت پیدا کند.

به همین خاطر سراغ رضا وطنخواه رفتیم. یکی از تنها بازمانده‌های آن دوران طلایی شکل‌گیری نخستین پرسپولیس تاریخ. تیمی که می‌شود گفت همه بازیکنانش ستاره بودند و جزو بزرگان و برترین نفرات تاریخ فوتبال ایران به حساب می‌آیند. وطنخواه که خودش هم چندان روی فرم نبود با صدایی گرفته از بی وفایی روزگار می‌گفت.

 

آقا رضا، آقای جاسمیان هم رفت.

 بله دوستان ما یکی یکی می‌روند. ایشان هم دیر رفت بیمارستان اما اگر واکسن را زودتر به سالمندان تزریق می‌کردند شاید این اتفاقات کمتر می‌افتاد.

از زنده یاد جاسمیان برای‌مان بگویید.

 یک خاطره خیلی خوبی از ایشان دارم. من 17 سالم بود که رفتم شاهین. ایشان بک وسط سمت من بازی می‌کردند که به من گفت رضا نترس، هرچه می‌توانی برو جلو و نگران برگشتت نباش، من مواظب تو هستم. با این روحیه و امیدواری که ایشان به من دادند از همان زمان شروع کردم به نفوذ. می‌دانید که قدیم مدافعان کناری نفوذ نمی‌کردند اما ایشان به من امید داد و جایم را پر می‌کرد. آدم خیلی خوبی هم بود. ما یک مسافرت خارج از کشور نیز با هم داشتیم اما کسی می‌داند که این بازیکن به این بزرگی که عضو تیم ملی هم بود هفت، هشت یا ده سال در مسافرخانه زندگی می‌کرد؟ یعنی کسی به ایشان اهمیت می‌داد؟ حالا تا مرده یکی دو روز درباره‌اش حرف می‌زنند.

یعنی بعد از دوران فوتبال‌شان آنقدر وضع مالی‌شان خوب نبود که خانه داشته باشند؟

 بله همینطور بود. در یک مسافرخانه در توپخانه زندگی می‌کرد. بازیکن بزرگ، عضو تیم ملی و کاپیتان پرسپولیس. واقعاً باید بگویم فقط پهلوان زنده را عشق است. خدا را شکر من و بعضی‌های دیگر از نسلم درس خواندیم و نیازی به کمک فدراسیون نداشتیم و نداریم اما ایشان با سختی زندگی می‌کرد. خدا بیامرزدش.

آقای جاسمیان متعلق به یک نسل قبل از شما بودند.

 بله ایشان متولد 1315 هستند و ده سال از من بزرگترند. ایشان قبل از همایون بهزادی کاپیتان من بودند و برایم خیلی قابل احترام بودند اما کی به کی است. جاسمیان مرد و حالا که مرده فدراسیون دو روز درباره‌اش می‌گوید و بعدش هم تمام.

از خصوصیات فنی فوتبالی ایشان برای‌مان بگویید.

 آقای جاسمیان ملقب به سیم خاردار بودند. قهرمان آموزشگاه‌های کشور در دوی سرعت بودند و سرعت‌شان خیلی بالا بود.

که برای یک مدافع میانی فاکتور بسیار مثبتی است.

 بله همینطور است. اصلاً سرعتش خیلی عجیب بود اما در هر حال کسی به فکر ایشان نبود. همانطور که به فکر بقیه نبودند. اصلاً اکبر افتخاری چطوری زندگی کرد و چطوری مرد؟ شوفر تاکسی بود. ناظم گنجاپور چطور؟ الان ببینید شرایط اکبر کارگر جم چطور است.

کرونا پیر و جوان نمی‌شناسد و بعد از میناوند و انصاریان، این سومین پرسپولیسی بود که به خاطر ابتلا به این ویروس از بین‌مان رفت.

 بله متأسفانه همینطور است. خیلی‌های دیگر هم رفتند. مرحوم نیک‌نفس که گلر تیم پاس بود هم کرونا گرفت و فوت کرد. خیلی‌ها از دنیا رفتند و شرایط خوب نیست. تا وقتی هم شرایط دارو و واکسن اینطوری باشد همین است.

امروز (دیروز) علی پروین و برخی پیشکسوتان در مراسم تشییع زنده‌یاد جاسمیان حاضر بودند.

 خدا خیرشان بدهد. من که نمی‌توانم از خانه بیرون بیایم.